Ανάπτυξη είναι η λέξη φετίχ, που βάζουν ως στόχο -σχεδόν στο σύνολό τους- οργανισμοί, οι οποίοι διαχειρίζονται υποθέσεις, που σχετίζονται με κοινωνικές επαγγελματικές, αθλητικές ομάδες, ή οικονομικούς κύκλους. Δεν θα μπορούσε κανείς να κάνει κριτική σε κανένα Δ.Σ., που το βάζει ως προτεραιότητα. Μένει όμως να διευκρινιστεί τι ακριβώς εννοούμε ανάπτυξη, ώστε να γίνουν ευδιάκριτοι οι στόχοι της.
Αν δεν προηγηθεί αυτή η διαδικασία αποσαφήνισης, υπάρχει κίνδυνος να φτιάξουμε ένα σύστημα, που να προσομοιάζει με εταιρεία, πλήρως και άψογα οργανωμένη, με project manager και προπονητές, που έχουν προσληφθεί με ΑΣΕΠ, αλλά να μην ξέρουμε τι ακριβώς πουλάμε.
Έχοντας την εμπειρία της σύνταξης της πολυσέλιδης έκθεσης για το αναπτυξιακό, που έγινε πρότυπο για την επιχορήγηση των ομοσπονδιών, σε συνδυασμό την επιθυμία μου να πετύχει η προσπάθεια, θα επιχειρήσω να μεταγγίσω την εμπειρία και τις σκέψεις μου, ως προς τις σταθερές που πρέπει να ληφθούν υπόψη, στη λήψη αποφάσεων για τη χάραξη της στρατηγικής. Αναφέρομαι με έμφαση σε απαραίτητες αποφάσεις, γιατί το Αναπτυξιακό δεν είναι οργανωτικό, αλλά πρωτίστως σειρά αποφάσεων.
Με την ευρεία έννοια, Αναπτυξιακό είναι τα παρακάτω, χωρίς να είναι περιοριστικά:
• Η μείωση των ξένων στην Α1.
• Η ενδεχόμενη συμμετοχή ενός ξένου στην Α2.
• Η μείωση των εθνικών κατηγοριών σε 56 ομάδες με κάλυψη των εξόδων μετακίνησης, με αναμενόμενο αποτέλεσμα την προσθήκη ενδιαφέροντος, στα όχι πολυέξοδα, παιγνίδια των Ενώσεων.
• Η αναβάθμιση των μικρών πρωταθλημάτων.
• Η αποκέντρωση, με τόνωση του ρόλου των Ενώσεων, με επιλογή προπονητών από αυτές, ενταγμένων στο Αναπτυξιακό, υπευθύνων για τις ομάδες Ενώσεων, για αντίστοιχα πρωταθλήματα.
• Η διαχείριση της επιτυχίας των σωματείων, που τα ίδια δημιούργησαν με την κατάργηση της υποχρέωσης μετατροπής τους σε θνησιγενείς Α.Ε., που δίνει την εντύπωση ότι η επιτυχία στην Α2 είναι ένδειξη ότι το τερμάτισαν και η μόνη προσφερόμενη λύση είναι είτε να πουλάνε ΑΦΜ, είτε να εκχωρήσουν το σωματείο, για να το παραλάβουν πίσω σε χειρότερη κατάσταση.
• Κυρίως η αναβάθμιση του ρόλου των προπονητών σε καθοριστικό παράγοντα.
Η ΕΟΚ οφείλει να προστατεύει το κύρος της, με ενέργειες που περιέχουν μηδενικό ρίσκο. Το κύρος προστατεύεται με τις σωστές επιλογές. Επιλέγοντας πχ τον Ιτούδη, δεν διακινδυνεύει τίποτα, γιατί το ρίσκο το αναλαμβάνει ο Ιτούδης, που θα κληθεί να πληρώσει σε γόητρο την οποιαδήποτε αποτυχία.
Ακούγεται σαν λογικό το αίτημα, να καθορίζει τα πράγματα και τις προϋποθέσεις αυτός, που αναλαμβάνει το ρίσκο. Κανείς δεν πρόκειται να κατηγορήσει την Ομοσπονδία, αντίθετα θα την επαινέσει, που πήρε τον καλύτερο, αλλά απέτυχε. Το κύρος της θα έμπαινε σε κίνδυνο αν το κύριο προσόν του προπονητή ήταν ότι χαίρει της φιλίας του προέδρου.
Ο ρόλος του ΣΕΠΚ
Με βάση την παραπάνω λογική, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι είναι αυτοί που έχουν τη γνώση, αλλά και το συμφέρον να πάνε καλά τα πράγματα. Ο σύνδεσμος των προπονητών έχει μέλη διεθνούς κύρους και κάθε λόγο να αναπτυχθεί το άθλημα, με ενισχυτικό επιχείρημα ότι είναι επαγγελματίες, που είναι ισχυρό κίνητρο.
• Μήπως το ρίσκο πρέπει να το αναλάβουν οι κατά τεκμήριο πλέον ενημερωμένοι στο μπάσκετ, με ισχυρό κίνητρο;
• Μήπως η στόχευση πρέπει να είναι η κοινοποίηση στο σύνολο των προπονητών, στο οποίο πρέπει να καταλήξει ο σύνδεσμος των προπονητών, ο οποίος οφείλει να μεταφέρει το μήνυμα και τις υποδείξεις, στο πώς να το πετύχουν σε τοπικό επίπεδο με συνεχείς επιμορφώσεις;
• Μήπως, δηλαδή, πρέπει να δοθεί έμφαση στο να κάνουμε κοινωνούς τους προπονητές στο σύνολο τους, για το αντικείμενο των ποιοτικών απαιτήσεων, που αναζητούμε τη δεδομένη στιγμή;
• Μήπως εν τέλει η στόχευση του Αναπτυξιακού να είναι οι προπονητές, που ασχολούνται κατά τόπους, ώστε να λειτουργήσουν ένα μηχανισμό αναζήτησης και διαμόρφωσης των ικανοτήτων των αθλητών; Μηχανισμό σύμφωνο με τις σύγχρονες απαιτήσεις, που να αφορά το σύνολο των παικτών της περιοχής, για όλο τον χρόνο κι όχι περιστασιακών μαζώξεων μερίδας παικτών, που θα καταλήξουν να είναι συν-εστιακού τύπου;
Ο σύνδεσμος των προπονητών δεν πρέπει να λειτουργεί μόνο ως συνδικαλιστικό όργανο, αλλά κι ως επιμελητήριο και επιστημονικός σύλλογος. Πρέπει να είναι ο φυσικός σύμβουλος της ομοσπονδίας σε τεχνικά θέματα, ως ο πλέον αρμόδιος.
Φυσικά, πρώτο βήμα για να φτάσουμε ως εκεί, πρέπει πρώτα να κατοχυρώσουμε το επάγγελμα του προπονητή, που στην διάρκεια της πανδημίας κινδύνευσε με ξεκλήρισμα του κλάδου. Εξ αιτίας της έλλειψης συμβολαίων, που τους απέκλειε από την οποιαδήποτε βοήθεια, καθιστώντας τους για πολύ μεγάλο διάστημα χωρίς εισόδημα. Πρώτο μέλημα είναι η υποχρεωτική κατάθεση συμφωνητικού με προπονητή, ως προϋπόθεση συμμετοχής στο οποιοδήποτε πρωτάθλημα, που είναι ουσιαστικό προαπαιτούμενο σε κάθε επάγγελμα.
Ο παράγοντας Γιάννης
Τα δεδομένα και οι συνθήκες του πρώτου Αναπτυξιακού ήταν τελείως διαφορετικές από τα σημερινά. Τότε έπρεπε να γίνει διαχείριση της ποσοτικής αύξησης, εξ αιτίας της επιτυχίας του ’87, που δημιούργησε έκρηξη.
Σήμερα τα ποιοτικά στοιχεία και οι στόχοι έχουν αλλάξει. Δεν είναι δυνατή η ποσοτική αύξηση, χωρίς αντίστοιχο ‘87. Προηγείται η δημιουργία προϋποθέσεων και πρόδρομων ενεργειών, για την επίτευξη μια τέτοιας έντασης επιτυχίας σε εθνικό επίπεδο, μιας και η εποχή προσομοιάζει με την προ του ‘87 περίοδο.
Ο «παράγοντας Γιάννης» (Αντετοκούνμπο) κάνει ρεαλιστική μια τέτοια αισιοδοξία, καθώς η παρουσία του βάζει στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος την Εθνική ομάδα. Οποιαδήποτε επιτυχία θα έχει μεγάλο αντίκτυπο, όπως όμως και η αποτυχία.
Εννοείται ότι μπαίνει ως προτεραιότητα η δημιουργία κατάλληλων συνθηκών, ώστε να εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες του, με να τον πλαισιώσουμε πχ με σταθερούς σουτέρ, ώστε να εκμεταλλευτούμε πλήρως αυτό το πλεονέκτημα, που μας προσφέρεται.
Αν το ζητούμενο είναι οι σουτέρ, τότε η έμφαση πρέπει να δοθεί στη βελτίωση τον υπαρχόντων, με διοργανώσεις κλινικών για το σουτ, με εξειδικευμένους γυμναστές επιπέδου σύμφωνου με αυτόν που πρότεινε ο Νοβίτσκι στον Γιάννη.
Το scanning όλης της Ελλάδας, βασισμένο σε αξιόπιστα στατιστικά δεδομένα, που θα ενημερώνουν μια δημόσια προσβάσιμη βάση πληροφοριών, η οποία θα παρακολουθεί τον οποιοδήποτε αθλητή από τη στιγμή εισόδου του στον χώρο, μέχρι πιο πρόσφατες δεδομένες στιγμές και θα διευκολύνει την επικέντρωση του ενδιαφέροντος στα ζητούμενα προσόντα, με απλή αναζήτηση δεδομένων με κατάλληλα φίλτρα.
Αυτό θα απαιτήσει κάποια επένδυση σε εξοπλισμό, λογισμικό, εκπαίδευση, συντήρηση και επικαιροποίηση. Στόχος πρέπει να είναι η σμίκρυνση της ηλικίας μάχιμης απόδοσης ενός αθλητή στα 18 χρόνια. Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου οι φωνές του Ίβκοβιτς, όταν χαρακτήρισα ταλέντο έναν εικοσάχρονο…
Το φαινόμενο Σπανούλη
Σε κάθε περίπτωση, η όποια απόφαση πρέπει να περιέχει απαντήσεις για τα παρακάτω:
• Το μπάσκετ αναπτύχθηκε από τα πάνω προς τα κάτω, με ατμομηχανή τον Άρη και την επιτυχία του ‘87.
• Το γεγονός ότι ο Διαμαντίδης, ο Τσαρτσαρής, ο Παπαλουκάς και ο Αντετοκούμπο, δεν αναδείχθηκαν μέσα από κάποιο Αναπτυξιακό, μας αποφορτίζει από το άγχος να χαθεί κάποιο ταλέντο, εξ αιτίας της αστοχίας ενός συστήματος. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι κανένα πραγματικό ταλέντο δεν χάνεται.
• Το φαινόμενο Σπανούλη, που έγινε κορυφαίος στην Ευρώπη, χωρίς εντυπωσιακά σωματομετρικά δεδομένα, μας υποχρεώνει να ασχοληθούμε με κάθε τύπου αθλητή, αναζητώντας το προσόν που κάνει τη διαφορά, αλλά και αποτελεί το μεγαλύτερο προσόν του ανθρώπου, το μυαλό και την ψυχή.
Αν αντέξατε να διαβάζεται μέχρι εδώ, που είναι ένδειξη ότι σας απασχολεί ως θέμα, τότε θα διαπιστώσατε ότι ερωτήματα μπαίνουν και προτάσεις απαντήσεων, με την ελπίδα να πυροδοτήσουν διάλογο και ανταλλαγή απόψεων, στον κύκλο των μπασκετικών, ώστε να διαπιστώσουμε ότι με την ανάπτυξη εννοούμαι το ίδιο πράγμα, για να μην χαθούμε στη μετάφραση.
