Εντάξει, ο Σαντ-Ρος έκανε το παιχνίδι της ζωής του. Εντάξει, ο Κάτας ήταν τυχερός, που είχε -στη βραδιά που του έλειπε ο Νέντοβιτς- έναν απίστευτο Μποχωρίδη, ο οποίος ήταν απολαυστικός. Τη διαφορά, όμως, την έκανε ο Παπαγιάννης, που έσπειρε τον τρόμο στο ΣΕΦ, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να κάνει το δικό του πάρτι, αναδεικνύοντας όλα τα προβλήματα του Ολυμπιακού.
Μπορούμε να συζητάμε ώρες για πολλά επιμέρους στοιχεία του αγώνα, όμως από μόνο του το γεγονός ότι οι φιλοξενούμενοι πήραν διπλάσια ριμπάουντ, καθορίζει το αποτέλεσμα. Το 19-38 που δείχνει η στατιστική, δεν χρειάζεται να το αναλύσεις. Ο Ολυμπιακός ήταν κοντύτερος σε όλες τις θέσεις, ο Μπαρτζώκας δεν είχε απάντηση στα ψηλά σχήματα του Κάτας και το ματς κύλησε στον ρυθμό των «πράσινων».
Ξεκινάμε από τους νικητές. Ο Σαντ-Ρος τιμώρησε όλα τα under μαρκαρίσματά του, αλλά εδώ κανείς δεν μπορεί να κακίσει τον Μπαρτζώκα, καθώς ο Κουβανός δεν έχει ευχέρεια στο μακρινό σουτ. Ο Μποχωρίδης έκανε το παιχνίδι της ζωής του, όντας επιθετικός σε κάθε φάση (κάτι που προδήλως ήταν εντολή). Πιθανότατα ο Κάτας ήθελε να κουράσει τον Σλούκα, «χτυπώντας» τον στην επίθεση, αλλά πήρε και… μπόνους, καθώς ο «Μπόχω» ήταν απόλυτα εύστοχος.
Ο Παπαπέτρου ήταν καλός μόνο στο πίσω μέρος του γηπέδου, μπροστά έπαιξε με στόχο να δώσει… απαντήσεις, έκανε το παιχνίδι «προσωπική υπόθεση» κι αν ο Παναθηναϊκός δεν έφευγε νικητής θα ήταν κύριος υπεύθυνος. Μεστό παιχνίδι από τον Ουάιτ (ίσως το καλύτερό του στον Παναθηναϊκό), βοήθησαν Μπέντιλ και Μήτογλου, όμως αυτός που έκανε τη διαφορά ήταν ο Παπαγιάννης.
Μην ψάχνετε στη στατιστική να βρείτε τις απαντήσεις, το… σκιάχτρο, που αλλοίωνε τις επιθέσεις και τρόμαζε τους ψηλούς του Ολυμπιακού, η ορθολογιστική αξιοποίησή του με το (high – low) έκαναν τη διαφορά.
Μακράν η χειρότερη βραδιά του Σλούκα, ο οποίος στο τέλος έδειξε χαρακτήρα. Ο Σπανούλης ήταν ο μόνος που έδινε ηρεμία στο παιχνίδι του Ολυμπιακού κι ίσως έπρεπε κάποια στιγμή να δοκιμάσει (στην άμυνα δύσκολα θα έβγαινε, αλλά έτσι κι αλλιώς χαμένο ήταν το ματς) να τους βάλει και τους δύο μαζί.
Πέραν τούτου ουδέν. Ο Λαρεντζάκης βγήκε εκτός αγώνα, λόγω φάουλ, οι υπόλοιποι ήταν για κλάματα, ψυχολογικά άδειοι, τρόμαξαν από το μέγεθος των αντιπάλων τους, δεν έκαναν ούτε ένα «box out» της ανθρωπιάς. Βεβαίως, εξαίρεση αποτελεί ο ΜακΚίσικ, του οποίου το συμβόλαιο πρέπει να ανανεωθεί χθες και να υπάρξει έντονος προβληματισμός για τους υπόλοιπους ξένους, πλην ίσως του Μάρτιν, αν κι εφόσον μπει στη θέση που ανήκει (δεύτερος ή τρίτος ψηλός, ανάλογα με το μπάτζετ).
Ο Μπαρτζώκας δεν είχε παρεμβατικό λόγο στο παιχνίδι, δεν βοήθησε, αλλά κυρίως έχει στήσει μια ομάδα, η οποία μοιάζει… εφηβική. Βεβαίως, του λείπουν δύο μεγάλα κορμιά (για τις θέσεις τους) κι αυτό δεν είναι δικαιολογία, όμως ταυτόχρονα δεν κρύβει το πρόβλημα.
