Οι μέρες της πολυαναμενόμενης και πολυδιαφημισμένης αλλαγής στις διοικήσεις των ομοσπονδιών πλησιάζει κι αυτό που δεν έχει ξεκαθαριστεί είναι για ποια αλλαγή μιλάμε και τι προσδοκούμε. Αν δεν υπάρξει εκτίμηση των αιτιών, που ευθύνονται για την άθλια εικόνα του αθλητισμού και ειδικότερα του μπάσκετ, και περιοριστούμε στην ανάγκη απαλλαγής από τον αυθαίρετο, ανεξέλεγκτο και δικτατορικό τρόπο της διοίκησης, που έχει ονοματεπώνυμο, χωρίς καμία άλλη στόχευση, κινδυνεύουμε το ζητούμενο των εκλογών να είναι η επιλογή ενός άλλου μοντέλου, του τύπου «ισχυρός άνδρας».
Το μπάσκετ δεν πρέπει να αναζητήσει διακοσμητή για αισθητική αναβάθμιση της υπάρχουσας κατάστασης, αλλά έναν ισχυρό μηχανισμό για τη ριζική αλλαγή της. Το διαμορφωμένο σύστημα δεν είναι επιδεκτικό επισκευών κι απαιτεί κατεδάφιση και κτίσιμο νέου οικοδομήματος, σε εξυγιασμένο έδαφος.
Αν δεν αντιληφθούν τον ρόλο της Ομοσπονδίας, ως της κυβέρνησης του χώρου, που η αρμοδιότητά της επιβάλει την ενασχόλησή της με όλα τα ζωτικά ζητήματα του χώρου, που δεν σταματούν στην Α2 και στη συγκρότηση της Εθνικής ομάδας, αλλά και με την Α1 και τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη, τότε υπάρχει ο φόβος η μοναδική διαφοροποίηση από τη διαμορφωμένη πραγματικότητα να είναι το περιτύλιγμα.
Σήμερα έχουμε την πολυτέλεια να κρίνουμε εξ αποτελέσματος και να μην στηριζόμαστε σε δυσοίωνες προβλέψεις, (δυστυχώς έχουν επαληθευτεί όλες) για τις αρνητικές επιπτώσεις των αθλητικών νόμων, που στο σύνολο τους από τον νόμο74 και μετά δεν έχουν καμία σχέση με τον αθλητισμό, αλλά είναι μια συνεχής επίδειξη δύναμης.
Η συνήθης δικαιολογία για την αποφυγή κάθε διεκδίκησης, ότι όλα είναι ευθύνη της εκάστοτε κυβέρνησης, μαρτυρά έλλειψη κατανόησης της φύσης των συλλογικών οργάνων, που αν δεν λειτουργούν ως ομάδα πίεσης δεν έχουν λόγο ύπαρξης.
Τα κόμματα, τα συνδικάτα, τα σωματεία κι οι κάθε μορφής σύλλογοι, ομάδες πίεσης είναι, που σκοπό έχουν την επίτευξη των στόχων, που βάζουν για την καλυτέρευση των συνθηκών αυτών που εκπροσωπούν.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η προβαλλόμενη δικαιολογία -πρόφαση είναι- γιατί κατά καιρούς άνθρωποι του μπάσκετ κυβέρνηση ήταν (Ιωαννίδης, Βασιλακόπουλος) και δεν κάναν το παραμικρό, αλλά και η παγκοσμίου αποκλειστικότητας παραχώρηση του τηλεοπτικού δικαιώματος στον γηπεδούχο (στον ισχυρό δηλαδή), που ευθύνεται για την επί της ουσίας κατάργηση του αυτοδιοίκητου, αλλά και την εικόνα διάλυσης του χώρου, έμπνευσης Α. Λοβέρδου ήταν, που διετέλεσε νομικός σύμβουλος του ΕΣΑΚΕ.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, για την ανάθεση κυβερνητικών δακτυλιδιών σε υποψηφίους. Αυτό δεν πρέπει να μας απασχολεί, αν αυτοί που θα επιλεγούν, έχουν αθλητική συνείδηση και νοοτροπία κι αναμένουν να κριθούν για αυτό. Όσοι έχουν αναμειχθεί με το αγωνιστικό κομμάτι, γνωρίζουν ότι δεν ενδιαφέρει κανέναν τι ψηφίζει ο συμπαίκτης του, γιατί ο σκοπός είναι η νίκη, για την οποία όλοι δουλεύουν, άσχετα αν κάνουν παρέα κι άσχετα αν συμπαθεί ο ένας τον άλλον.
Η παραίτηση, ή η απειλή παραίτησης, σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ένα ισχυρό όπλο για την επιτυχή κατάληξη των όποιων διεκδικήσεων, με την προϋπόθεση φυσικά ότι έχουν επιλεγεί επειδή θεωρούνται κατάλληλοι για να διοικήσουν με τιμιότητα, για να εξυπηρετήσουν τον χώρο κι όχι να χρησιμοποιηθούν ως πιόνια, για την άλωση της ΕΟΑ, για την ιδιωτικοποίηση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, ή για να καθίσουν στην καρέκλα για 8 χρόνια, με απώτερο σκοπό την εκλογή τους σε βουλευτές.
Για την οικονομία του χώρου, δεν θα επεκταθώ στην ανάλυση των προβλημάτων, που ζητούν λύσεις και προσφέρονται για προβληματισμό, βασισμένη στην εμπειρία που αποκόμισα στα 50 χρόνια ενασχόλησης με το μπάσκετ με διάφορες ιδιότητες, καθώς υπάρχει δημοσιευμένη σε ανύποπτο χρόνο στο ebasket, με αφορμή το νομοσχέδιο Κοντωνή κι ο οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος έχει πρόσβαση.
Για λόγους επικαιροποίησης όμως πρέπει να γίνουν γνωστές οι θέσεις των υποψηφίων στα ζητήματα που παρουσιάστηκαν από τότε, που φυσικά δεν περιορίζονται στα παρακάτω:
• Έχουν σκοπό την κατάργηση της αδικαιολόγητης διόγκωσης των εθνικών πρωταθλημάτων, που έγιναν για ψηφοθηρικούς λόγους, ανέξοδα με πελατειακή λογική, που σε τίποτα δεν εξυπηρετούν αθλητικούς σκοπούς και αποδυνάμωσαν τα πρωταθλήματα των ενώσεων;
Α1 Α2 και Β’ εθνική από ένα όμιλο των 14 ομάδων, Γ’ εθνική δύο όμιλοι των 14 ομάδων, με κάλυψη όμως από την Α2 και κάτω των εξόδων μετακίνησης και διαιτησίας.
• ‘Έχουν σκοπό να αναβαθμίσουν τη σχέση της ΕΟΚ με τον Σύνδεσμο Προπονητών, που περιλαμβάνει προπονητές ελίτ σε Ελλάδα κι Ευρώπη, καθιστώντας τους κύριους διαμορφωτές των θέσεων σε ζητήματα εθνικών ομάδων και κατεύθυνσης, που πρέπει να πάρει το άθλημα για την αντιμετώπιση του γεγονότος ότι δεν βγαίνουν νέοι παίκτες υψηλών προδιαγραφών;
• Έχουν σκοπό να θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση συμμετοχής σε πρωτάθλημα, σε όλες της κατηγορίες (των τοπικών πρωταθλημάτων περιλαμβανομένων), η κατάθεση σύμβασης με αναγνωρισμένο επαγγελματία προπονητή, ώστε να αποφευχθεί η απαράδεκτη κατάσταση που λόγω πανδημίας, λιμοκτονεί ολόκληρος ο κλάδος στερούμενος κάθε βοηθήματος;
• Έχουν σκοπό να παλέψουν για την κατάργηση της απαράδεκτης κατάστασης, που έχει διαμορφώσει το καρτέλ της ULEB, και σύνδεσης των ευρωπαϊκών με εθνικά πρωταθλήματα, εκμεταλλευόμενη και την πρόσφατη αντίθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για κλειστό πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο;
• Έχουν σκοπό να συνεργαστούν με τον οποιονδήποτε, ή και να υιοθετήσουν προτάσεις, που είναι στην σωστή κατεύθυνση, ανεξάρτητα από που προέρχονται, χωρίς αποκλεισμούς (όπως π.χ. η πρόταση Δελημπαταδάκη για καθιέρωση drafts, λειτουργώντας ως συντονιστής όλων των θετικών στοιχείων);
Είναι ενθαρρυντική κι ελπιδοφόρα, η πρόθεση παλιών αθλητών να ασχοληθούν με τα κοινά του μπάσκετ, που πρέπει όμως να αναπληρώσουν την έλλειψη πείρας, δανειζόμενοι την εμπειρία των παλαιοτέρων, ώστε να αποφύγουν τα ίδια λάθη και να μην σπαταλήσουν χρόνο. Λέγεται ότι η πείρα είναι σαν την τσατσάρα, που όταν την αποκτάς δεν έχεις πια μαλλιά.
Φιλική συμβουλή είναι να μην αρκεστούν σε δηλώσεις προθέσεων και λόγια, αλλά σε διαρκή πίεση και κριτική για πράξεις και έργα, ώστε να μην απογοητευθούν και απομακρυνθούν, γιατί η επιτυχία τους είναι μονόδρομος. Δεν πρόκειται να κατηγορηθεί κανείς αν αποτύχει, αλλά αν δεν προσπαθήσει ειλικρινά.
Αντί επιλόγου: Οι στίχοι λένε όλη την αλήθεια… «Όνειρα ξένα ρακή αλλότρια ζητωκραυγάσαμε και τώρα εισπράττουμε απ’ την εξέδρας μας βροχή δεκάρικα».
