Αν… μιλούν οι αριθμοί, ο Κώστας Σλούκας, με 39.52’’ συμμετοχής, με 21 πόντους (9/9 βολές, με την μπάλα να ζεματάει), 11 ασίστ και 24 στο σύστημα αξιολόγησης, δεν είναι απλά ο πολυτιμότερος της αναμέτρησης με τη Μακάμπι, αλλά κι ο ηγέτης του Ολυμπιακού. Ο άνθρωπος, που παίρνει από τον Βασίλη Σπανούλη τα κλειδιά της ομάδας και συνεχίζει την… ελληνική παράδοση των «ερυθρόλευκων».
Η νίκη στο Τελ Αβίβ είναι «χρυσάφι», από κάθε άποψη, αλλά ας μην επιχειρήσουμε να παραβιάσουμε ανοιχτές πόρτες. Την ιστορία τη γράφουν τα πρόσωπα και μπορεί ο Σλούκας να παίρνει το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα της επιτυχίας, υπάρχει όμως κι ένα… αλάνι, που φώναξε «κόουτς, εδώ είμαι». Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης ήταν απολαυστικός.
Με 13 πόντους, 5/6 βολές, 1/2 δίποντα, 2/4 τρίποντα, πολύ καλή άμυνα πάνω στον Ουίλμπεκιν, αλλά κυρίως με «κρύο αίμα» κι αυτό που οι Ισπανοί αναφέρουν ως… κοχόνες, δεν δίστασε να πάρει την ευθύνη, δεν λύγισε υπό το βάρος της εξέλιξης. Κι αν μπορείς σε τέτοιας σημασίας αγώνα, να παίρνεις τόσα πολλά πράγματα από παίκτη, που υπό διαφορετικές συνθήκες (παρουσία των Παπανικολάου – Χάρισον) θα ήταν οριακά στη 12άδα, μπορείς να πας πολύ μακριά.
Ο Σάσα Βεζένκοφ καθιερώνεται ως ένας παίκτης, με πολύ υψηλά στάνταρ απόδοσης. Και δεν είναι τόσο οι 8 πόντοι, αλλά τα 7 ριμπάουντ που πήρε. Δεν είναι η πρώτη σπουδαία του εμφάνιση, είναι σταθερός, γίνεται ολοένα πιο σκληρός, είναι παίκτης που πλέον καμία άμυνα δεν αφήνει ελεύθερο και ταυτόχρονα μια σπουδαία λύση για τον κόουτς Μπαρτζώκα.
Για άλλη μια βραδιά ο Τσαρλς Τζένκινς έβγαλε τίμια το μεροκάματο, κάνοντας τον Ουίλμπεκιν να βλέπει εφιάλτες, δίχως να επιχειρήσει σουτ. Όχι πως είναι κατ’ ανάγκη καλό, όμως ο Αμερικανός είναι υπερπολύτιμος, ως αντίμετρο απέναντι στον πιο επικίνδυνο παίκτη της αντίπαλης ομάδας.
Στα γενικότερα κέρδη της βραδιάς ήταν κι η παρουσία του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου, ο οποίος κράτησε για 15.22’’ τη θέση του, πάλεψε, πέτυχε πέντε πόντους και θα μπορούσε να είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα, αν είχε ευστοχήσει σε κάποιο από τα ελεύθερα τρίποντα, για να «χτίσει» ψυχολογία.
Ο Ολυμπιακός μοιάζει με λερναία ύδρα, καθώς κι ο Γιώργος Πρίντεζης πρόσφερε πολλά (από αυτόν το περιμένεις, το κάνει με συνέπεια εδώ και χρόνια), κι ο Σακίλ ΜακΚίσικ έδωσε λύσεις αν κι ανέτοιμος, κι ο Λιβιό Ζαν-Σαρλ είχε καλές στιγμές.
Αν σκεφτεί κανείς ότι οι «κόκκινοι» αγωνίστηκαν δίχως δύο βασικούς συντελεστές (Κώστα Παπανικολάου και Άαρον Χάρισον) και τον Βασίλη Σπανούλη ωσεί παρόντα, αντιλαμβάνεται πως μπορούν και καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση είναι εδώ, διεκδικητές της εισόδου στα πλέι οφ και… βλέπουμε.
