Στο Μιλάνο πιστέψαμε ότι άναψε η φλόγα, αλλά μετά ήρθε το κρύο ντους και η εντός έδρας ήττα από τη Ζαλγκίρις κι είπαμε… άκυρος ο ενθουσιασμός. Ακολούθησε η ματσάρα με τη Ρεάλ, με τους «πράσινους» να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, αλλά να επιστρέφουν στη μιζέρια της γκρίνιας για τη διαιτησία. Το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που ήθελαν, η ομάδα κατρακύλησε στον βαθμολογικό πίνακα κι ήρθε η συνάντηση με την Άλμπα, που εδώ και καιρό περιμέναμε να δούμε τόσο σοβαρό, ουσιαστικό κι ήρεμο Παναθηναϊκό.
Πού χαθήκατε, βρε παιδιά; Εντάξει, δεν είναι παράλογο, η ομάδα άλλαξε δέρμα και θέλει χρόνο για να δέσει, όμως αυτό είναι που περιμέναμε να δούμε. Ένα σύνολο να ξεκινά από την άμυνα και να χτίζει ψυχολογία, να έχει σημάδια και διαφορετικούς πρωταγωνιστές στην επίθεση, να μην κάνει ο καθένας την… ποικιλία του.
Εντάξει, η Άλμπα δεν είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος, που θα βρουν οι «πράσινοι» στον δρόμο τους. Δεν χρειάζεται, όμως, να νικήσεις την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα για να δείξεις ότι έχεις πάρει το μάθημα, ότι έχεις βελτιωθεί, ότι πάτησες τον διακόπτη. Πλέον με 3/4 πολύ καλές εμφανίσεις και 2/4 νίκες στα τελευταία παιχνίδια, το «τριφύλλι» δείχνει ότι γνωρίζει πώς θα ανατρέψει την κατάσταση.
Τι άλλαξε απόψε; Παρότι οι Γερμανοί σούταραν σαν… μανιακοί από το τρίποντο (δεν είναι πρώτη φορά, ούτε τελευταία, αυτός είναι ο τρόπος έκφρασής τους), η ομάδα του Βόβορα τους κράτησε κάτω από τους 70 πόντους. Εξαιρετική επίδοση, για αγώνα Ευρωλίγκας.
Όποιος μπήκε από τον πάγκο είχε κάτι να προσφέρει. Άλλος βρέθηκε σε καλύτερη βραδιά, άλλος όχι, ήταν όλοι στη λογική του αγώνα, ήταν συγκεντρωμένοι, χρησιμοποίησαν σωστά τα φάουλ, υποχρέωσαν την αντίπαλη επίθεση να τους νιώσει. Όσο για την επίθεση, η ζώνη του Ρενέσες ήταν… βούτυρο στο ψωμί, εξ ου και η διόλου ορθολογιστική, πλην όμως λογική για τον συγκεκριμένο αγώνα, αναλογία δίποντων και τρίποντων.
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε τόσο όσο, ώστε να μην διαπραγματευτεί τη νίκη, ώστε να δείξει ότι είναι το αφεντικό, ώστε να χτίσει ψυχολογία. Είτε γιατί οι παίκτες του πείσμωσαν από την ήττα από τη Ρεάλ, είτε γιατί κατάλαβαν ότι στενεύουν τα περάσματα, είτε γιατί τους πήγε το παιχνίδι, έκαναν αυτό που έπρεπε, αυτό που περιμέναμε να δούμε.
Καμία αναγωγή σε επόμενη αναμέτρηση, άλλωστε η Μακάμπι είναι ομάδα που έχει εξίσου ανάγκη για τη νίκη, αλλά κι αντίστοιχα πολλούς πονοκεφάλους. Κρατάμε την αντίδραση, το ότι ήταν… εκεί, τη στιγμή που υπήρχε «πρέπει», ότι έγινε σωστή διαχείριση απ’ όλους (και από τον Γιώργο Βόβορα), ότι ο Παναθηναϊκός πέρασε -ίσως- το πιο ήσυχο βράδυ του, μέχρι τώρα.
