Υπάρχουν κάποιες ξεχωριστές… ερμηνείες. Όπως για παράδειγμα, αυτή της Ρένας Βλαχοπούλου στη «μοδίστρα». Τότε που χαρακτήρισε βασανιστήριο το συγκεκριμένο επάγγελμα. Γιατί, γίνεται την κοντή να την ψηλώσεις, την ψηλή να την κοντύνεις; Αμ δεν γίνεται. Άδικο είχε; Αλλά, μήπως το δικό μας επάγγελμα είναι πιο εύκολο.
Βλέπεις, βρε παιδί μου τους δύο σέντερ του Ολυμπιακού και λες «γίνεται τον κοντό να τον ψηλώσεις και να… παχύνεις τον άλλον»; Δεν γίνεται. Μάτι βγάζει. Το γράφεις κι ακούς από το ότι έχεις προσωπικά με τον Μάρτιν, ότι οφείλεις να σέβεσαι την άποψη του Μπαρτζώκα γιατί ξέρει καλύτερο μπάσκετ από σένα, άσε που αν κάτσει ένα καλό παιχνίδι έρχονται από παντού μηνύματα «τι έχεις να μας πεις τώρα;».
Υπάρχει κανείς που πιστεύει ακόμα ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να πάει μακριά, με δίδυμο ψηλών τους Μάρτιν και Έλις. Αν «ναι», πραγματικά υποκλίνομαι. Κι είναι αλήθεια πως σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ πότε (από το 1987, που γράφω για μπάσκετ) τέλειωσε ματς με τους δύο σέντερ να μην έχουν πάρει ένα αμυντικό ριμπάουντ. Δεν ήμουν ποτέ καλός στον τομέα του αρχείου, οπότε δεν θα ασχοληθώ περισσότερο. Ας το βρουν οι υποστηρικτές.
Οι «ερυθρόλευκοι» πρέπει να πάρουν αποφάσεις. Όχι γιατί έχασαν από τη Βαλένθια, αλλά επειδή βγάζει μάτι η αδυναμία τους στο «ζωγραφιστό». Με μία – δύο εξαιρέσεις, ο Ολυμπιακός παίζει χωρίς ψηλούς και χθες οι Ισπανοί το έριξαν στο βόλεϊ. Κι όχι τίποτ’ άλλο, αλλά δεν είχαν δα και τον Ταβάρες, να πεις είναι δύσκολο για κάθε ομάδα να τον αντιμετωπίσει.
Ο Τόμπι είναι των… ανέπαφων συναλλαγών, ο δε Ντούμπλιεβιτς πολλά κάνει (και τα κάνει με εξαιρετικό τρόπο), αλλά αθλητικότητας στερείται. Το αποτέλεσμα το είδατε, η στατιστική δεν χρήζει ανάλυσης, ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει δύο επιλογές: Να επιμείνει ότι δεν υπήρξε αστοχία (δεν είναι κακό, βρε αδερφέ, μια χαρά είναι το υπόλοιπο ρόστερ), ή να κάνει διορθωτική κίνηση (αν υπάρχει κάποιος αξιόπιστος ψηλός ελεύθερος στην αγορά). Δεν θα του υποδείξουμε εμείς, απλά καταγράφουμε (για πολλοστή φορά) την εμφανέστατη αδυναμία, με την υποσημείωση: Ο ψηλός δεν κονταίνει, ο κοντός δεν ψηλώνει.
Βραδιές όπως η χθεσινή, αναδεικνύουν το πόσο πολύτιμος είναι ο Κώστας Παπανικολάου, επιβεβαιώνουν τον νόμο του Μέρφι, που λέει ότι αν κάτι είναι να πάει στραβά θα πάει, φανερώνουν όλη την έκταση του προβλήματος. Προδήλως δεν θα υποδείξουμε εμείς στον κόουτς Μπαρτζώκα τι χρειάζεται η ομάδα, όμως το τελευταίο που χρειάζεται είναι ένας σέντερ με εξάλεπτη συμμετοχή, δύο σέντερ δίχως αμυντικό ριμπάουντ, ρακέτα που να μοιάζει διάδρομος απογείωσης για τους αντιπάλους και τόπος μαρτυρίου για τους «ερυθρόλευκους».
