Θα είναι ο Σέλβιν Μακ η 3η και… φαρμακερή επιλογή του Παναθηναϊκού για τη νευραλγική θέση του άσου; Η πρώτη, αυτή του Πίερ Τζάκσον, ήταν λίγο έως πολύ “αναγκαστική” όταν πάρθηκε η απόφαση. Ο Παναθηναϊκός είχε χάσει πολύ χρόνο, σχεδόν ένα μήνα, περιμένοντας (αδίκως όπως αποδείχθηκε) τη Ρεάλ να αποδεσμεύσει τον Νικόλας Λαπροβίτολα και μέσα Αυγούστου υπό πίεση χρόνου ουσιαστικά επέλεξε τον Τζάκσον λόγω της προϋπηρεσίας του στην Ευρωλίγκα με Εφές και Μακάμπι, άρα πήγε σε μία safe επιλογή και δεν ρίσκαρε με κάποιον ρούκι. Ο βραχύσωμος Αμερικανός όμως φαινόταν από τα φιλικά κιόλας ότι και δεν κόλλαγε στο στυλ που ήθελε να παίξει ο Βόβορας και ήταν “τρύπα” στην άμυνα (λόγω ύψους) και έφυγε νωρίς.
Ο Σάικς ομοίως ήταν μία επιλογή που ήρθε στο… πιάτο της ομάδας την περίοδο που έφευγε ο “τραυματίας” Τζάκσον αφού βρισκόταν στην Αθήνα με την τουρκική Τουρκ Τέλεκομ Άγκυρας για το Final-8 του BCL. Και αυτός safe επιλογή, λίγο καλύτερος οργανωτικά από τον Τζάκσον, λίγο καλύτερος αμυντικός αλλά στην τελική το ίδιο μικρόσωμος άρα και ευάλωτος στην άμυνα από ψηλότερα γκαρντ.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στον Μακ. Έναν παίκτη που δεν είναι δα και γέρος (30 ετών) που από πέρυσι αναζητά μία νέα καριέρα στην Ευρώπη αφού στο ΝΒΑ λόγω ταχύτητας δεν μπορεί πλέον να “ακολουθήσει” τους ρυθμούς. Στα χρόνια που έπαιξε ο απόφοιτος του Μπάτλερ στην κορυφαία λίγκα του κόσμου ήταν ένας χρήσιμος σε κάθε ομάδα που βρέθηκε παίκτης. Ουδέποτε ήταν βασικός (ίσως με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα στη Γιούτα), άρα δεν είχε αυξημένες υποχρεώσεις, όμως ήταν ένας χρησιμότατος παίκτης τόσο στην οργάνωση του παιχνιδιού όσο και αμυντικά αφού η σωματοδομή του είναι τέτοια που μπορούσε να μαρκάρει τους περισσότερους αντιπάλους. Με λίγα λόγια ένα χρήσιμο εργαλείο, ένας 6ος-7ος παίκτης που κέρδιζε τίμια τον χρόνο συμμετοχής χωρίς να σπαταλά πολλές προσπάθειες επιθετικά αφού είναι average σουτέρ.
Καλά όλα αυτά αλλά στην Ευρώπη;
Όταν ήρθε το καλοκαίρι το 2019 στη “γηραιά ήπειρο” πολλοί υποστήριξαν ότι ήταν μία από τις “κλοπές” των μεταγραφών από τον Μεσίνα που ήξερε την αμερικανική αγορά από την παρουσία του στους Σπερς. Όμως ο Μακ ουδέποτε μπήκε στο πετσί του ρόλου που του είχε φυλάξει ο “Έκτορας” με αποτέλεσμα να μην αντέξει ούτε καν τον 1ο γύρο της Ευρωλίγκα. Πρόβλημα προσαρμοστικότητας είπαν στην Ιταλία, πρόβλημα κίνητρου θα πρόσθετα. Στη Χάποελ Ιερουσαλήμ που βρήκε καταφύγιο φεύγοντας από την Αρμάνι έπαιξε καλύτερα στο BCL αλλά ήταν και πιο χαμηλό το επίπεδο και οι αντίπαλες ομάδες. Οπότε…
Το ζητούμενο για τον Μακ είναι να βρει κίνητρο στον Παναθηναϊκό. Το πρώτο… κίνητρο είναι το δίμηνο συμβόλαιο που του έδωσαν οι πράσινοι. “Παίξε καλά για να μείνεις έως το τέλος” του είπαν ουσιαστικά και είναι στο χέρι του παίκτη να τα καταφέρει. Όπως είναι στο χέρι του Βόβορα να δώσει κίνητρο στον βετεράνο ΝΒΑερ όπως συμβαίνει άλλωστε τις περισσότερες φορές που ένας παίκτης που είχε για χρόνια δουλειά στο ΝΒΑ έρχεται στην Ευρώπη όπου αργεί να καταλάβει πως για να κερδίσει χρόνο συμμετοχής θα πρέπει να την ιδρώσει τη φανέλα και δεν αρκεί το όνομα και οι περγαμηνές. Μόνο την προηγούμενη σεζόν τα αντίστοιχα παραδείγματα ήταν αρκετά. Από τον Κουφό στην ΤΣΣΚΑ, τον Στάουσκας της Μπασκόνια και τον Φρεντέτ του Παναθηναϊκού μέχρι τον Κάβανο της Άλμπα.
Αν τα καταφέρει λοιπόν ο Μακ στην καλή του μέρα θα προσφέρει 6-8 πόντους, 3-5 ασίστ και καλές άμυνες σουτάροντας με ποσοστό ίσως λίγο πάνω από το 40%, ανάλογα φυσικά και με τον χρόνο συμμετοχής που δεν περιμένω να είναι πάνω από 16-17 λεπτά.
