Όχι πως πέσαμε από τα σύννεφα και δεν το περιμέναμε αλλά το πράγμα με την πανδημία έδειχνε ότι πάει να ξεφύγει από τις αρχές Σεπτέμβρη όταν κάποιοι όχι απλά συζητούσαν αλλά… απαιτούσαν παρουσία φιλάθλων στο Final-8 του BCL. Κάτι που αποδείχθηκε φυσικά όνειρο θερινής νυχτός, όπως και εκείνη η εξαγγελία για παρουσία φιλάθλων σε δύο ευρωπαϊκά ποδοσφαιρικά ματς πριν τρεις εβδομάδες για την οποία οι εμπνευστές έφαγαν… πόρτα λίγες ώρες μετά την πανηγυρική εξαγγελία του δοκιμαστικού μέτρου.
Πλέον, φτάσαμε αρχές Νοέμβρη και στον αθλητισμό ζούμε μέρες του περασμένου Μάρτη και Απρίλη αφού (σχεδόν) τα πάντα κατέβασαν ρολά. Με ευθύνη όχι των ομάδων ή των αθλητών αλλά αποκλειστική ευθύνη των κυβερνόντων. Της πολιτείας που είχε επτά ολόκληρους μήνες να θωρακίσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, να γεμίσει τα δρομολόγια των ΜΜΜ αλλά αντ’ αυτού προτίμησε να “μπουκώσει” επιλεγμένα ΜΜΕ και να ταϊσει κάποια άλλα για να αποθεώσει το… έργο της με το πρόσχημα της διαφήμισης λήψης μέτρων αντιμετώπισης του κορονοϊού.
Έτσι, φτάσαμε Νοέμβρη μήνα χωρίς καν να έχουμε νιώσει φθινόπωρο και κρύο που θα ευνοήσει ακόμη περισσότερο την εξάπλωση του ιού (όπως συμβαίνει σε κεντρική και βόρεια Ευρώπη) και το μόνο που ακούμε καθημερινά από τους κυβερνόντες και διαβάζουμε από την πλειοψηφία των χορτασμένων ΜΜΕ είναι η περιβόητη “ατομική ευθύνη”. Δεν φταίνε ούτε τα ασφυκτικά γεμάτα λεωφορεία και μετρό, ούτε οι ναοί με τους παππάδες που περιφέρονται επιδεικτικά και σε δημόσιες εκδηλώσεις (παρουσία μάλιστα και ανθρώπων της πολιτειακής ηγεσίας) χωρίς χρήση μάσκα διαφημίζοντας μάλιστα πως αν πιστεύεις δεν… κολλάς, ούτε τα άδεια από προσωπικό νοσοκομεία όπου πλέον η φούσκα έχει σκάσει παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες γιατρών και νοσηλευτών εδώ και μήνες. Ούτε λόγος για προσλήψεις προσωπικού, παρά μόνο φωτογραφίες και δηλώσεις για τη λεζάντα περί δημιουργίας νέων ΜΕΘ οι οποίες φυσικά και δεν πρόκειται να λειτουργήσουν μόνες τους αφού δεν υπάρχει προσωπικό.
Παράλληλα οι όποιες αποφάσεις παίρνονται για τον -δήθεν- περιορισμό της εξάπλωσης της πανδημίας (τη στιγμή που έχει χαθεί ο έλεγχος σε Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα και άλλες πόλεις με τα εκατοντάδες κρούσματα) με βάση το πολιτικό κόστος και όχι το υγειονομικό. Να κλείσουν τα εστιατόρια, οι καφετέριες και τα μπαρ αλλά όχι οι εκκλησίες. Αν δεν είναι αυτό αθέμιτος ανταγωνισμός τότε ποιο είναι; Να βάλει λουκέτο ξανά ο αθλητισμός που ούτως ή άλλως διεξαγόταν χωρίς παρουσία φιλάθλων αλλά να συνεχίσουν να συνωστίζονται κατά δεκάδες και εκατοντάδες στα ανεπαρκή όσον αφορά τα δρομολόγια τους ΜΜΜ.
Τον περασμένο Απρίλιο όταν υπήρχε το άγνωστο της πανδημίας κανείς δεν αντέδρασε. Επτά μήνες αργότερα όμως όταν το ίδιο το κράτος δεν φρόντισε να πάρει το παραμικρό μέτρο για να αποτρέψει τα χειρότερα που ήρθαν από το άνοιγμα του τουρισμού (για να εξυπηρετήσει και εκεί συγκεκριμένα συμφέροντα) και συνεχίζονται από την έλλειψη ουσιαστικής και κοινής στρατηγικής σε όλους τους τομείς, οι κραυγές των αθλητών είναι δικαιολογημένες. Όμως ουδείς θα ασχοληθεί με αυτούς αφού το λεγόμενο πολιτικό κόστος είναι πολύ μικρότερο από το να έπαιρναν πραγματικά μέτρα το ίδιο για όλους.
