Ο προπονητής της ομάδας Μπάσκετ Γυναικών του Ολυμπιακού, Γιώργος Παντελάκης προχώρησε στην ακόλουθη δήλωση μέσω της οποίας εκφράζει τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες του για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον Ερασιτεχνικό αθλητισμό, μετά την αναστολή των πρωταθλημάτων και των προπονήσεων.
Αναλυτικά το περιεχόμενο της δήλωσης του Γιώργου Παντελάκη στο olympiacossfp.gr:
«Ελπίζω οι σκέψεις και τα συναισθήματα μου να ταυτίζονται με πολλούς συναδέλφους, αθλητές αλλά και όσους εργάζονται στον αθλητισμό και ειδικότερα στην καλαθοσφαίριση.
Είναι δεδομένο ότι το πολυτιμότερο αγαθό της ζωής είναι η υγεία και αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε κίνδυνο. Η υγεία όμως χωρίζεται σε σωματική και ψυχική και αυτή τη στιγμή και οι δυο μορφές αν δεν νοσούν είναι έτοιμες να νοσήσουν χωρίς να μπορεί κάποιος ειδικός επιστήμονας να μας δώσει μια απάντηση για τη θεραπεία αυτών.
Οι άνθρωποι που εργαζόμαστε στον αθλητισμό και ειδικότερα στο υψηλότερο επίπεδο, έχουμε μάθει να δουλεύουμε αρκετές ώρες μέσα στο γήπεδο (μια εντελώς διαφορετική δουλειά από τις υπόλοιπες) και τώρα μας έχει ζητηθεί να είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι. Είναι εύκολα αντιληπτό ότι ο κάθε ένας από εμάς έφτασε σε αυτό το επίπεδο με θυσίες, πειθαρχία αλλά πάνω απ’ όλα ακολουθώντας κανόνες καθόλη τη διάρκεια της ζωής του. Μιλάμε ενδεχομένως για ένα από τα πιο πειθαρχημένα σε κανόνες κοινωνικά σύνολα της χώρας μας, που αυτή τη στιγμή δεν μας επιτρέπεται να αγωνιζόμαστε ,αντίθετα με το πρωτάθλημα της Α1 κατηγορίας ανδρών το οποίο διεξάγεται κανονικά τηρώντας ένα συγκεκριμένο πρωτόκολλο. Αναρωτιέμαι γιατί εμείς δεν μπορούμε να αγωνιστούμε με το ίδιο πρωτόκολλο λειτουργίας.
Βρισκόμαστε από την περσινή διακοπή και μετά σε ένα πολύ λεπτό σημείο που θα πρέπει ο κάθε ένας από εμάς να σκεφτεί και να αποφασίσει αν υπάρχει επάγγελμα προπονητής, αθλητής, γυμναστής, team manager, φροντιστής ή αν αυτή είναι μια εργασία που θα πρέπει να γίνεται συμπληρωματικά με μια άλλη βασική (κανονική) δουλειά.
Φυσικά πάντα θα υπάρχει η επιλογή της εργασίας στο εξωτερικό και αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος που έχουμε τόσους πολλούς επαγγελματίες να εργάζονται σε όλο τον κόσμο.
Έχω την χαρά να έχω τέσσερις συνεργάτες μου στην εθνική ομάδα καλαθοσφαίρισης γυναικών και να αγωνίζονται για την πρόκριση στο πανευρωπαϊκό κύπελλο. Επαγγελματίες που μοιραία θα πρέπει να βάλουν στην καθημερινότητα τους μια (κανονική) δουλειά για να μπορούν να έχουν μια ασφαλή ζωή και αναρωτιέμαι μέσα σε όλα τα άλλα πως σε έναν τόσο απαξιωμένο ελληνικό αθλητισμό θα μπορούμε να έχουμε εθνικά συγκροτήματα ,τα οποία θα διακρίνονται και θα μας κάνουν περήφανους. Για να είμαστε ειλικρινείς με προπονητές και αθλητές σε καθεστώς ημιαπασχόλησης, αυτό είναι μαθηματικά αδύνατο.
Αυτή τη στιγμή ο αθλητισμός δεν βρίσκεται σε αναστολή, αυτή τη στιγμή ο αθλητισμός πεθαίνει. Φυσικά οι ειδικοί επιστήμονες είναι αδύνατο να το καταλάβουν γιατί είναι κάτι άγνωστο γι αυτούς,αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν όλο αυτό περάσει και είναι μια κακή ανάμνηση, εμείς σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους επαγγελματίες δεν θα συνεχίσουμε από εκεί που σταματήσαμε, γιατί πολύ απλά θα είναι αδύνατο να υπάρχουμε.
Ο σκοπός της ανάλυσης των σκέψεων μου φυσικά δεν είναι η αντίδραση, απλά η κατανόηση ενός προβλήματος που αφορά εκείνους που προτείνουν μέτρα, παίρνουν αποφάσεις και εκείνους που έχουν φωνή και απλά παρακολουθούν χωρίς να αγωνίζονται για τη σπουδαιότητα του αθλητισμού-πρωταθλητισμού.
Υ.Γ Φυσικά οι διοικήσεις όλων των αθλημάτων που βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο και δεν συμφωνούν με την επανέναρξη των πρωταθλημάτων τηρώντας το ισχύον πρωτόκολλο λειτουργίας, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να καλέσουν τους εργαζόμενους τους , να το ανακοινώσουν και μετά να σταματήσουν να υπάρχουν».
