Βλέπει κανείς την έως τώρα κατάταξη της Ευρωλίγκα και νομίζει ότι του κάνουν πλάκα. Μοναδική αήττητη ομάδα έστω και με δύο ματς στο ενεργητικό της η τελευταία μέχρι τη διακοπή της περσινής σεζόν Ζενίτ.
Η 1η πέρυσι Εφές με τρεις ήττες σε 4 ματς (δύο εκ των οποίων εντός), η 2η Ρεάλ με 4 ήττες σε πέντε ματς και μοναδική νίκη με το ζόρι επί της αποδεκατισμένης Χίμκι, η 4η πέρυσι ΤΣΣΚΑ που έκανε τις δύο πιο ηχηρές προσθήκες του καλοκαιριού, δηλαδή τους Μιλουτίνοβ και Σενγκέλια και έχει ξανά πίσω τον υγιή Κλάιμπερν, τρεις ήττες σε πέντε ματς χάνοντας μεταξύ άλλων από την αποδυναμωμένη Άλμπα εντός και τον ανανεωμένο Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι.
Βάλτε και ολίγη από Μακάμπι με το 2-3 ρεκόρ, ακόμη και την Φενέρ ακριβώς με το ίδιο και θα καταλάβετε ότι η φετινή σεζόν είναι ιδιαίτερη και διαφορετική από κάθε άποψη. Και πως ότι και να δούμε στο τέλος της δεν θα πρέπει να μας εκπλήξει.
Οι λόγοι που γίνονται αυτό είναι οι προφανείς. Από τη μία η πανδημία και οι παίκτες-θύματα του κορονοϊού που αλλάζουν τις ισορροπίες σε συνδυασμό με τους τραυματισμούς. Θα είχε η Χίμκι 0-5 αν έπαιζαν από την αρχή έστω οι Τίμα, Μίκι ή αν ήταν υγιής ο Σβεντ; Όχι φυσικά. Θα είχε δύο εντός έδρας ήττες σε ισάριθμα ματς η Εφές αν έπαιζε ο περσινός (άτυπος) MVP Σέιν Λάρκιν; Σε καμία περίπτωση. Θα έδειχναν τόσο κουρασμένες έως και μπουκωμένες ομάδες σαν τη Ρεάλ που έπαιζε μέχρι τέλη Ιούνη και έχει πολλά μεγάλα σε ηλικία άτομα στο ρόστερ της και Μακάμπι που έπαιζε μέχρι τέλη Ιούλη; Ούτε συζήτηση…
Έχοντας παίξει σχεδόν το 1/7 της σεζόν πολλές από τις ομάδες δείχνουν να κινούνται με τον αυτόματο πιλότο. Το παράξενο θα ήταν να είχαν φορμαριστεί Οκτώβρη μήνα αλλά και πάλι, δεν νοείται ομάδα με το βάθος της Ρεάλ ή της ΤΣΣΚΑ, την εμπειρία της Εφές να έχει τόσο κακή απόδοση γιατί δεν είναι μόνο οι ήττες αλλά και οι εμφανίσεις που είναι πολύ κατώτερες του αναμενόμενου.
Κάπως έτσι οι δύο δικές μας ομάδες τα πάνε πολύ καλύτερα του αναμενόμενου αλλά δεν θα πρέπει να πετάμε και στα σύννεφα. Για τον Ολυμπιακό η ήττα στο Μόναχο ήταν ένα χαστούκι για να… συνέλθει μετά το 2/2 επί Μιλάνο και Μακάμπι, για τον Παναθηναϊκό ή ήττα από τον αιώνιο αντίπαλο φανέρωσε τις αδυναμίες.
Τα έως τώρα δείγματα γραφής είναι θετικά, υπάρχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης αλλά είναι ακόμη πολύ νωρίς για μακρινά όνειρα. Πρώτα πρέπει να δέσουν ως ομάδες και μετά το τέλος του πρώτου γύρου να οριοθετήσουν τους στόχους τους. Σαφώς και έχουν τα φόντα ακόμη και για την 8αδα λόγω των λεπτών ισορροπιών σε όλες τις ομάδες, αρκεί και οι δύο “αιώνιοι” να μείνουν υγιείς μακριά από κορονοϊό και τραυματισμούς, αλλά θέλει και υπομονή αφού τα δεδομένα αλλάζουν από εβδομάδα σε εβδομάδα.
