Ίσως να μην είναι ιδιαίτερα γνωστό, αλλά ο Πανιώνιος ήταν από τις μοναδικές ομάδες, που είχαν αντιταχθεί στην μετατροπή των σωματείων με υποχρεωτικό νόμο, σε θνησιγενείς ανώνυμες εταιρείες, προβλέποντας ότι νομοτελειακά θα καταλήγαμε σε αυτήν την πλήρη απαξίωση που ζούμε τώρα.
Η παραπάνω υπενθύμιση, δεν γίνεται για λόγους προσωπικής δικαίωσης, αλλά γιατί απαιτείται νέο ξεκίνημα και κατά συνέπεια θα πρέπει να αναθεωρηθούν ορισμένες αντιλήψεις, που ευθύνονται για την σημερινή κατάληξη, και αποφευχθεί η επανάληψη του ίδιου λάθους.
Η λογική του να βρούμε τον “λεφτά” ή τον φερόμενο ως “επενδυτή” που κυριαρχούσε τα προηγούμενα χρόνια, ακόμα και στους φίλους του συλλόγου, απεδείχθη, όπως ήταν αναμενόμενο, παντελώς χρεοκοπημένη ιδεοληψία.
Αθλητικές καταστροφές δεν υπάρχουν, ο αθλητισμός είναι συνεχής προσπάθεια χωρίς ημερομηνία λήξης. Ο σύλλογος αργά ή γρήγορα θα ξαναβρεί τον στόχο του σε νέες υγιείς βάσεις με πιο διευρυμένη, ελπίζω, σύνθεση.
«Aμα δεν είναι όπως τα θες δεν έχεις λόγους κι αφορμές, δεν κάνεις βήμα. Oσα κοστίζουν μια δραχμή γι’ άλλους κοστίζουν μια ζωή. Δεν είναι κρίμα; Δεν είναι κρίμα;» (Μάλαμας)
Σκοπός λοιπόν θα πρέπει να είναι να δημιουργηθούν λόγοι και αφορμές για να ασχοληθεί κάποιος με τον Πανιώνιο, που στην βάση τους, το ζητούμενο να είναι, αθλητικές επιδιώξεις, η καθαρότητα και διάθεση για προσφορά ζωής και όχι αναζήτηση νάιλον υποσχέσεων από κάθε λογής στοιχηματζίδες και επιτήδειους
