ELIMINATION… Κάποια στιγμή έρχεται η ώρα που κάποιοι αποχωρούν και κάποιοι προχωρούν. Αποχωρούν κάνοντας εκκωφαντικό κρότο (Κλίπερς) ή πέφτουν στη μάχη χάνοντας ένα ριμπάουντ ή ένα σουτ (Ράπτορς). Στο ΝΒΑ η αξιολόγηση είναι… κανονική, όλα μεταφράζονται και στηρίζονται σε αριθμούς, στόχους και δολάρια. Εκεί δεν είναι όλοι πετυχημένοι, κάθε τέλος σεζόν και οι ομάδες έχουν και υπομονή μα και βούληση για reset.
Τα αμερικάνικα ΜΜΕ σχολιάζουν την επίδραση της φούσκας, ότι ευνοεί τις ομάδες (Ντένβερ, Μαϊάμι, Βοστώνη ακόμα και Σανς, πριν τα πλέι οφ) με νεαρούς αθλητές. Παίζουν χωρίς φιλάθλους και δεν έχουν να σκεφτούν για παιδιά, οικογένεια.
Σέλτικς – Μαϊάμι:
Game 1: Σειρά βγαλμένη για Ευρωπαϊκά γούστα, με άπειρες αλλαγές αμυνών, sceen btw gusrds, φοβερό defense transition και ιδιαίτερα plays στο 4ο 12λεπτο από το Μαϊάμι, μέγιστη αθλητικότητα και σεμινάριο close out defense από τη Βοστώνη. Έχουμε γράψει ξανά για τον Χέρο, τον οποίο θεωρούμε μπασκετική διάνοια και τον Ντράγκιτς όπου γεννήθηκε με άγνοια κινδύνου και ασύγκριτη αντίληψη.
Game 2: Το διάβασμα του παιχνιδιού, το timing της τακτικής και το set up της συγκεκριμένης ζώνης από το Μαϊάμι φανερώνει ότι υπάρχουν τουλάχιστον 2-3 πεφωτισμένοι άνθρωποι στο staff. Το 10-1 στα πλέι οφ το αποδεικνύει.
Game 3: Άμυνα πολλών επαφών, ελαχιστοποίηση των νεκρών διαστημάτων και εμπλοκή ενός πολύ καλού μυαλού στο παιχνίδι (Χάουαρντ). Η Βοστώνη μείωσε 2-1 και η σειρά αναμένεται συναρπαστική.
Κλίπερς – Ντένβερ:
Κάθε ένας από εμάς τους προπονητές, ζει και μοχθεί για να ζήσει ό,τι ζει ο κόουτς Μαλόουν. Αποδεικνύεται ότι η συνοχή και ο άοκνη προσπάθεια ενός συνόλου μπορεί να δικαιωθεί στον πιο δύσκολο αγώνα.
Για τους Κλίπερς και τους φίλους που έχω ειλικρινά στεναχωρήθηκα. Είχαν τεράστιες προσδοκίες και είχαν ποντάρει πολλά στη φετινή χρονιά. Το μόνο που μου επιτρέπεται να πω, είναι ότι πληγώθηκε σημαντικά ο εγωισμός του οργανισμού.
Ντένβερ – Λέικερς:
Game 1: Ξεκούραστοι οι Λέικερς, έβαλαν πολλούς ραλίστες στο παρκέ, έπαιξαν με επαφές και το Ντένβερ είχε μεγάλα κενά διαστήματα. Τα φάουλ του Τζόκιτς και η ποιότητα του Ντέιβις έπαιξαν ρόλο. Ο Ρόντο βοηθά ξανά και ουσιαστικά.
Κανείς μην υποτιμήσει το Ντένβερ.
Game2: Οι Λέικερς είναι μεγάλα κορμιά, έχουν υπεροχή στο ριμπάουντ και αυτό τους βοηθά να διεκδικούν ματς ακόμα και με χειρότερα στατιστικά. Ντέιβις και Τζόκιτς ασύλληπτοι, μεγάλη ολιγωρία του Πλάμλι στην τελευταία φάση. Είναι σημαντικό σε έναν μαραθώνιο τίτλου να κερδίζεις, χωρίς να είσαι στην καλύτερη μέρα σου.
Θα τελειώσω με τους Ράπτορς. Έκαναν πολλά στην κανονική περίοδο φέτος, έφτασαν τη σειρά με την πολύ καλή Βοστώνη στη μία μπάλα. Είναι πολύ αυστηροί με τον εαυτό τους και ως πρωταθλητές, ίσως δε μάτσαραν, όπως αυτοί έκαναν, τους επικείμενους αντιπάλους τους. Ασύγκριτος οργανισμός.
Αντί επιλόγου:
Καλοτάξιδο το εγχείρημα του OVER FM! Η συνέργεια τόσων προσωπικοτήτων σίγουρα αποτελεί γεγονός! Σημειώνω δε, τη δήλωση του ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΛΗ στην πρώτη εκπομπή: «Το μπάσκετ θα προχωρήσει από αυτούς που ειλικρινά το αγαπούν»… που μόνο ρητορική δεν είναι.
