Οργανισμοί όπως ο Παναθηναϊκός (εν προκειμένω) κι ο Ολυμπιακός ΔΕΝ έχουν αδιέξοδα. Όσοι περίμεναν ότι η αποχώρηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου από την κεντρική σκηνή θα σημάνει την απαρχή μιας περιόδου ξηρασίας, ίσως πρέπει να θεωρήσουν, καθώς ο φετινός Παναθηναϊκός μοιάζει να είναι (στη θεωρία του πράγματος, πρέπει να φανεί και στην πράξη) καλύτερος από τον περσινό. Κι ακόμα εκκρεμεί άλλη μια προσθήκη, διόλου ευκαταφρόνητη, καθώς μιλάμε για τον «εγκέφαλο» της ομάδας, για τον βασικό πόιντ γκαρντ.
Οι «πράσινοι» πρέπει να αναζητήσουν καλύτερη πορεία, σε σχέση με την περσινή, όσον αφορά στην Ευρωλίγκα, γιατί το νταμπλ στην Ελλάδα (ελλείψει και του «αιώνιου» αντιπάλου) μοιάζει να είναι εύκολη υπόθεση. Και το γράφουμε αυτό σημειώνοντας ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να εμφάνιζε κακή εικόνα και προβλήματα προ κορωνοϊού, ήταν όμως μέσα στην 8άδα, κάτι που φαίνεται ότι μπορεί να κάνει και στην επόμενη διοργάνωση.
Δύναμη πυρρός του «τριφυλλιού» είναι η γραμμή των ψηλών. Δίπλα στον Παπαγιάννη (έχει δουλέψει πάρα πολύ στον τομέα της φυσικής κατάστασης κι η αλλαγή είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού) αντί του Βουγιούκα ήρθε ο Όγκαστ. Πολύ πιο ώριμος, με περισσότερες παραστάσεις σε σχέση με την πρώτη του θητεία στον Παναθηναϊκό, έχει στοιχεία που δεν διαθέτει κανένας άλλος Έλληνας ψηλός. Κι αυτό θα είναι χρήσιμο περισσότερο την επόμενη σεζόν.
Συνυπολογίστε και την παρουσία του εμπειρότερου, σε σχέση με το περσινό… βάπτισμα του πυρρός στην Ευρωλίγκα, Μπεν Μπέντιλ κι έχετε μια τριάδα με δύο «mobile center», αλλά και πολλά διαφορετικά σχήματα, καθώς ο Μπέντιλ μπορεί να παίξει και «4», ή ο Μήτογλου «5» και πάει λέγοντας.
Δίπλα στον Μήτογλου (με συν έναν χρόνο στο ενεργητικό του) ο έμπειρος Άαρον Ουάιτ, που με μια κακή χρονιά στην Αρμάνι δεν έγινε κακός παίκτης. Συμπληρώνονται από τον φιλότιμο και καλό αμυντικό Λεωνίδα Κασελάκη, οπότε γεμίζει ασφυκτικά κι η θέση των… ημίψηλων.
Με Παπαπέτρου, Σαντ-Ρος και Κασελάκη έχει κλείσει και το «3», με τον Παναθηναϊκό να διαθέτει αθλητικότητα, παίκτες που μπορούν να παίξουν σκληρή άμυνα, να μαρκάρουν από το… «1» έως το «5». Οι (πάλαι ποτέ) τρεις θέσεις αυτών που έχουν υποχρέωση να παίζουν (και) πλάτη είναι γεμάτες, δίχως ανορθογραφίες. Δεν υπάρχει, δηλαδή, η τρύπα στην άμυνα, που δημιουργούσε ο Ντεσόν Τόμας, για παράδειγμα.
Πηγαίνουμε προς τα πίσω και στο «2» υπάρχουν ο Νεμάνια Νέντοβιτς, που αν δεν ταλαιπωρείται από τραυματισμούς είναι παίκτης του εκατομμυρίου, ο πολλά υποσχόμενος και καλός σουτέρ Μάρκους Φόστερ, ο Λευτέρης Μποχωρίδης, που ψάχνει τη δεύτερη ευκαιρία κι ο Σαντ-Ρος, ο οποίος μπορεί να παίξει περισσότερες από μία θέσεις.
Μένει να αποκτηθεί κι ο βασικός πόιντ γκαρντ, που με την αρωγή των Νέντοβιτς, Μποχωρίδη και του Καλαϊτζάκη θα γεμίσουν τη θέση. Σαφώς και η περιφέρεια δεν είναι τόσο ασφυκτικά γεμάτη όσο οι θέσεις των ψηλών, αλλά συνυπολογίστε ότι το μπάτζετ μειώθηκε δραστικά και πως δεν είναι ανάγκη να υπάρχουν τρεις παίκτες σε κάθε θέση, καθώς στο μπάσκετ δεν ισχύει το «όλοι οι καλοί χωράνε».
Ο Γιώργος Βόβορας πιστώνεται πολύ καλές επιλογές και πλέον είναι η σειρά του να αποδείξει στο παρκέ ότι μπορεί να πάει την ομάδα ψηλά, να την κρατήσει σταθερά στην 8άδα της Ευρωλίγκας και -γιατί όχι- να διεκδικήσει και το κάτι παραπάνω.
