Έχει αξία το ρεπορτάζ, όταν είναι… απαραίτητο. Όταν βγαίνουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές και περιγράφουν την κατάσταση, τότε δεν χρειάζεται παρά να καταγράψεις τα λεγόμενα, να τα αποκωδικοποιήσεις και να αντιληφθείς ποιο είναι το τοπίο, στο οποίο θα κινηθούν οι ομάδες της Ευρωλίγκας. Από τη μια ο Αντρέι Βατούτιν, ο Αλί Κοτς από την άλλη, έλυσαν κάθε απορία, που ήθελε υπάρξει.
Αυτή τη στιγμή καμία ομάδα δεν είναι βέβαιη ότι θα ξεκινήσει κανονικά η Ευρωλίγκα, ότι θα υπάρχει κόσμος στις εξέδρες, ότι θα υπάρχει κανονικότητα στις πτήσεις και στα ξενοδοχεία. Είναι αυτό που όλοι παπαγαλίζουμε ως «αχαρτογράφητα νερά» κι ελάχιστοι αντιλαμβάνονται τι σημαίνει στην πραγματικότητα. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι πραγματική σπαζοκεφαλιά να επιχειρήσεις να κάνεις προϋπολογισμό, καθώς τα έξοδα είναι δεδομένα, τα έσοδα ενδεχόμενα και το ρίσκο μεγάλο.
Η ΤΣΣΚΑ δεν θέλησε να κρατήσει τον Σαντ-Ρος, γιατί από κάπου πρέπει να γίνει οικονομία. Όταν δίνεις έναν σκασμό λεφτά, για να κρατήσεις τον Τζέιμς, για να αποκτήσεις τον Μιλουτίνοφ, από κάπου πρέπει να κόψεις. Κι εδώ ταιριάζει γάντι το «συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες». Κι αν μοιάζει ο Παναθηναϊκός να χορταίνει από τα… αποφάγια της ρωσικής αρκούδας, μόνο έτσι δεν είναι.
Ο Κουβανός είναι παίκτης πρώτης γραμμής, αρκεί να ξέρει κάποιος να τον αξιοποιήσει. Δεν είναι κι ίσως να μην γίνει ποτέ σταρ, όμως είναι αξιόπιστος, είναι εξαιρετικός αμυντικός κι όπως λένε όσοι γνωρίζουν η επίθεση κοστίζει ακριβότερα από την άμυνα. Ο Σαντ-Ρος έρχεται να δημιουργήσει με τον Παπαπέτρου μια εξαιρετική γραμμή αμύνης, αν και στα δικά μου μάτια είναι αταίριαστη με τον Νέντοβιτς, που δεν έχει τα πόδια για να ακολουθήσει. Πάντως, κάποιος πρέπει να βάζει και την μπάλα στο καλάθι, με μεγαλύτερη άνεση, χωρίς να υποτιμώ στο ελάχιστο τη δουλειά των Παπαπέτρου και Σαντ-Ρος στο μπροστά μέρος του γηπέδου.
Ο Κοτς εξήγησε χωρίς να το πει, γιατί δεν μπορούσε η Φενέρμπαχτσε να κρατήσει τον Κώστα Σλούκα. Όταν το μπάτζετ πέφτει στα 20 εκατομμύρια, δεν μπορεί να δώσεις το 15% σε έναν παίκτη. Ακόμα κι αν τα αξίζει, θα δημιουργήσεις μια σειρά από προβλήματα, ζητώντας απ’ όλους τους άλλους να ρίξουν το κασέ τους. Διαταράσσεις ισορροπίες κι αυτό δεν είναι καλή ιδέα, σε μεταβατική εποχή.
Ο Ολυμπιακός κάνει δικό του τον Σλούκα, εκμεταλλευόμενος την πτώση του μπάτζετ των Τούρκων, κάνοντας τη δική του υπέρβαση κι ο Έλληνας διεθνής, αφού έζησε την ιδέα της συμμετοχής σε ομάδα με… άπειρα λεφτά, βίωσε τη συμμετοχή σ’ ένα ρόστερ αστέρων, ήρθε η ώρα να γίνει ηγέτης στην ομάδα του λιμανιού.
Εν κατακλείδι το μπάσκετ αλλάζει, ακολουθώντας τις ανάγκες της εποχής. Πρέπει να αλλάξει κι η δική μας προσέγγιση, στο τι είναι μεγαλειώδες, τι είναι εφικτό, τι είναι ουτοπικό… Σλούκας και Σαντ-Ρος δείχνουν πως η επόμενη μέρα δεν είναι «μαύρη» για το ελληνικό μπάσκετ, καθώς η κρίση χτυπά όλους.
