Την ώρα που άλλοι ετοιμάζουν τις διακοπές τους (λέμε τώρα, γιατί με τα κρούσματα να ανεβαίνουν, μας βλέπω να παίρνουμε πλαστικές πισινούλες και να κάνουμε διακοπές στο μπαλκόνι μας), την ώρα που κάποιοι λίγοι αράζουν σε νησί και λιγότεροι πηγαίνουν από νησί σε νησί, ο Περαστικός μένει στο κλεινόν άστυ και φέρνει νέα.
Μπορεί στα καφέ να μην είναι όπως παλιά, ο ένας πάνω στον άλλον, αλλά πάλι αν κάποιος είναι βροντόφωνος μπορεί να μάθεις πράγματα. Εκεί, λοιπόν, που έπινα τον φρέντο καπουτσίνο μου, πασπαλισμένο με σκόνη σοκολάτας, πιάνουν οι κεραίες μου συζήτηση για μπάσκετ. Κι όταν μιλάμε για μπάσκετ, δεν λέμε για τρίποντα κι ασίστ, αυτά ενδιαφέρουν τους δημοσιογράφους. Για ΕΟΚ, εκλογές και παρασκήνια.
Αμέσως ένιωσα τον καφέ πιο γλυκό και πιο παγωμένο. Έστησα αυτί (ντροπή μου, αλλά το κάνω) κι άκουσα ένα πολιτικό επώνυμο. «Ρε μπας κι άλλαξαν θεματολογία;» αναρωτήθηκα, αλλά η κουβέντα αφορούσε σταθερά τα της Ομοσπονδίας. Οι τύποι έλεγαν ότι «ο παππούς μετρά αντίστροφα» κι ένας, που έμοιαζε να ξέρει πρόσωπα και πράγματα, έριξε χαμογελώντας την ατάκα «ούτε οι εικόνες, που έχει μαζέψει δεν τον σώζουν».
Ποιες εικόνες; Παρότι «Περαστικός» δεν πηγαίνω συχνά από τα γραφεία της Ομοσπονδίας. Μαθαίνω, όμως, ότι εσχάτως ο «μεγάλος» έχει τάση αγοράς εικόνων. «Θα πήρε την εικόνα του Αη Γιώργη» σκέφτηκα, αλλά μαθαίνω ότι αν συνεχίσει την αγορά εικόνων, θα έχει σε λίγους τους… Άγιους Πάντες, για να μην ξεχάσει κανέναν.
Δεν τον είχα για τόσο θρήσκο, αλλά είναι ωραίο πράγμα να πιστεύει κανείς. Κι όπως μου είπε κι ένας καλός φίλος, που περνά τη μισή του ζωή στα γραφεία της Ομοσπονδίας, κάθε τρεις και λίγο παίρνει τηλέφωνο και λέει «Μπάμπη, πιάσε μια εικόνα». Αφού τις πληρώνει, καλά κάνει και τις μαζεύει. Κι ο Μπάμπης (δεν τον γνωρίζω τον κύριο, θα είναι προφανώς ιδιοκτήτης καταστήματος με είδη, τα οποία αφορούν την πίστη) βγάζει ένα μεροκάματο, με όμορφο τρόπο και τιμολογημένο, κι ο πρόεδρος έχει εικονίσματα για να προσεύχεται.
Όποιος πει ότι όταν χάσεις κάθε δυνατότητα αντίδρασης, εναποθέτεις τις ελπίδες σου στον Θεό, θα τον καταραστώ να ζητά από τον Μπάμπη εικόνα και να μην του πηγαίνει. Με την πίστη δεν παίζουμε. Κι επειδή, αδιαφορώ για το τι λέτε, εγώ είμαι με τον «μεγάλο», του αφιερώνω και το τραγούδι:
