Ο ένας (Κωστής Ζομπανάκης) αποφάσισε να αποσύρει την ομάδα από το πρωτάθλημα της Basket League. Ο άλλος (Βαγγέλης Γαλατσόπουλος) θέλησε να τον πάρει στο πλάι του, να του αναθέσει τον στρατηγικό σχεδιασμό. Ο ένας θέλει κάτι παραπάνω, ο άλλος θέλει να παραμείνει στη θέση του. Αμφότεροι κυνηγούν την προεδρία του ΕΣΑΚΕ, σ’ ένα μπρα-ντε- φερ, που υπενθυμίζει σε όλους ότι… «όλοι οι πόλεμοι γίνονται για ένα άδειο πουκάμισο, για μια ωραία Ελένη».
Στα παρασκήνια η… φωτιά έχει ανάψει και καθένας προσπαθεί να επιβάλλει τον νόμο του. Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, ο εκ Κρήτης προερχόμενος παράγοντας θέλει να δημιουργήσει μια νέα τάξη πραγμάτων, με αλλαγές σε πρόσωπα, ώστε να δημιουργηθεί μια ομάδα… πιστή σε αυτόν, μια σκιώδης κυβέρνηση, η οποία θα διαμορφώσει το πλαίσιο, για να εμφανιστεί ο Ζομπανάκης σε… άσπρο άλογο.
Ο Γαλατσόπουλος έβαλε μέσα στο… κάστρο του τον κύριο ανταγωνιστή του. Μην υποτιμάτε την ευφυΐα του, λένε ότι τον φίλο σου πρέπει να τον έχεις κοντά και τον εχθρό σου ακόμα πιο κοντά. Βεβαίως, δεν υπάρχει… έχθρα, αλλά κοινός πόθος, τους χωρίζει η προεδρική θέση, η οποία δεν είναι «πολυθρόνα για δύο», χωρά μόνο έναν.
Μέλημα του Κωστή Ζομπανάκη είναι η επιστροφή του Ολυμπιακού στην Α1, γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αποκτήσει υπόσταση ο ΕΣΑΚΕ. Δίχως τους δύο «αιώνιους» γνωρίζουμε όλοι βιωματικά ότι δεν υπάρχει πρωτάθλημα. Και δεν αναφερόμαστε ΚΑΘΟΛΟΥ στο αγωνιστικό σκέλος, άλλωστε ο πρόεδρος της λίγκας πρέπει να έχει μηδενικό ενδιαφέρον για όσα συμβαίνουν εντός των τεσσάρων γραμμών, να τον ενδιαφέρει ΜΟΝΟ ο δείκτης εσόδων, που θα πρέπει να έχει διαρκώς ανοδική τάση.
Χωρίς τους «αιώνιους» είναι ουτοπία να σκεφτεί κανείς πως θα υπάρξει έντονο διαφημιστικό ενδιαφέρον. Βεβαίως, όσα καταγράφουμε αφορούν την επόμενη αγωνιστική περίοδο, καθώς είναι δεδομένο πως φέτος ο Ολυμπιακός θα αγωνιστεί στην Α2 κατηγορία. Κι ο Ζομπανάκης, έξυπνος γαρ, δεν θα θελήσει να… πριονίσει την καρέκλα του Γαλατσόπουλου, αλλά θα ακολουθήσει τη λογική του «ώριμου φρούτου», γνωρίζοντας ότι φέτος όποιος είναι στο τιμόνι του ΕΣΑΚΕ θα φθαρεί ανεπανόρθωτα.
Ο εκ Θεσσαλονίκης προερχόμενος παράγοντας δεν έχει δείξει μέχρι τώρα ότι έχει δυνατότητα παρέμβασης, δεν έχει δείξει δυναμισμό και δυναμική, υπομένει κριτικές (πολλές φορές κι άδικες), δίχως να αντιδρά. Έχει ως μοναδικό όπλο το ότι είναι χαμηλών τόνων, συναινετικός, ενδεχομένως και με άγνοια κινδύνου. Γνωρίζει ότι είναι αναλώσιμος, ότι θα χρεωθεί πράγματα, αλλά δεν έχει βρει τρόπο να αφήσει το στίγμα του. Ίσως τώρα, που ο «εχθρός» είναι εντός των πυλών να δείξει διαφορετικό πρόσωπο.
Εκ των δύο, πάντως, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος προτιμά τον Βαγγέλη Γαλατσόπουλο, γιατί είναι λιγότερο… ενοχλητικός.
