Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης μίλησε για κάτι που είναι «όλη μας η ζωή». Ο Τάκης Τριαντόπουλος, ορθώς τόνισε πως «πρέπει να μείνει ζωντανή η κληρονομιά της ομάδας». Ο Γιώργος Βόβορας έκανε λόγο για «οικογένεια» κι έτσι πρέπει να είναι ο Παναθηναϊκός, αλλά και κάθε ομάδα. Ωραία λόγια, από ωραίους (πραγματικά) ανθρώπους, που μπήκαν μπροστά σε μια πολύ δύσκολη -όσο και κρίσιμη στιγμή, αλλά ξεκίνησαν με φάουλ και δη… αντιαθλητικό. Έδειξαν έλλειψη σεβασμού προς τον Νίκο Παππά.
Καθέναν τον κρίνει η ιστορία, δεν είμαι από τους προσωπολάτρες του, αν ανατρέξετε και σε κείμενα του παρελθόντος (τα γραπτά μένουν) τον είχα… κράξει για κάποιες (εξαιρετικά άστοχες) επιλογές του. Δεν θα σταθώ στην μπασκετική του αξία, καθώς γι’ αυτή έχει δικαίωμα να αποφασίσει μόνο ο προπονητής του, σε συνδυασμό και με τα αγωνιστικά του «θέλω», τον προσανατολισμό που θα έχει η ομάδα, αν ταιριάζει στα πλάνα του κάθε παίκτης, άρα κι ο Παππάς.
Θα σταθώ σε δύο γόνατα, που… σακάτεψε, φορώντας τη φανέλα με το «τριφύλλι». Καθένας, πόσο μάλλον ο ίδιος, έχει δικαίωμα να μαθαίνει πρώτος τις αποφάσεις που τον αφορούν. Ο Νίκος Παππάς είχε συμφωνήσει, ρίχνοντας τις απαιτήσεις του, σε ένα ποσό, το οποίο δεν αντικατόπτριζε ούτε την αξία, ούτε το… όνομά του. Κι όμως, έμαθε ότι παρά τη συμφωνία, δεν θα είναι στα πλάνα της νέας ομάδας, από τη συνέντευξη Τύπου.
Ακόμα πιο άχαρα, το έμαθε την ώρα που ήταν στην προπόνηση. Κανείς δεν φρόντισε να ενημερώσει έγκαιρα τον ίδιο ή τους ανθρώπους του. Οι πληροφορίες (ελέγχονται) λένε πως κάποιος επικοινώνησε με τον εκπρόσωπό του, λίγα λεπτά πριν ξεκινήσει η συνέντευξη Τύπου, για να τον ενημερώσει για την απόφαση. Γιατί, αλήθεια, δεν μπορούσε αυτό να γίνει χθες, ή σήμερα νωρίς το πρωί;
Η ταυτόχρονη παρουσία στην ηγετική ομάδα του Παναθηναϊκού δύο τεράστιων μορφών, του Αλβέρτη και του Διαμαντίδη, έπρεπε να διασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχουν τέτοιου είδους «λάθη». Η ομάδα αποτελείται από άτομα, τα άτομα γράφουν την ιστορία κι είναι απαιτητό πάντα να υπάρχει ο σεβασμός προς τα πρόσωπα, ειδικά εκείνα που δεν… «πέρασαν και δεν ακούμπησαν», αλλά που για επτά χρόνια φώναζαν «παρών».
Ο Παππάς μπορεί να λατρεύεται από άλλους, να μην είναι αρεστός σε πολλούς, όμως η προσφορά του ήταν τέτοια, που δεν άξιζε αυτής της αντιμετώπισης. Αν και μεταξύ μας, δεν γνωρίζω πολλές περιπτώσεις παικτών, που θα άξιζε τέτοια αντιμετώπιση. Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει έλλειψη εμπειρίας (να ‘χαμε, να λέγαμε), πως είναι πολλά τα ανοιχτά μέτωπα και άλλες οι προτεραιότητες, αλλά αν κάτι πρέπει να επιχειρήσει ο Παναθηναϊκός είναι να γίνει οικογένεια. Με τέτοιες αβλεψίες, δύσκολα θα τα καταφέρει. Κι είναι σαφές (φαντάζομαι) ότι δεν ενοχλεί η ουσία, αλλά η διαδικασία…
