Σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση για τις στιγμές που έζησε στο νοσοκομείο παλεύοντας με τον κορωνοϊό προχώρησε ο GM της Φενέρμπαχτσε, Τσενκ Ρέντα. Ο τζένεραλ μάνατζερ της τουρκικής ομάδας, ο οποίος πλέον νίκησε την μάχη με τον ιό, μίλησε για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε στο νοσοκομείο, την άθλια ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρέθηκε λέγοντας χαρακτηριστικά ότι έκλαιγε μέχρι το πρωί.
Αναλυτικά:
«Η ημερομηνία ήταν 20/3. Τότε τα ιδιωτικά νοσοκομεία δεν ήταν τα κατάλληλα νοσοκομεία για την πανδημία. Μου ήρθαν οι εικόνες των ασθενών στις ΗΠΑ, την Ιταλία, την Ισπανία. Θεώρησα πως θα με πάνε σε ένα νοσοκομείο και θα με συνδέσουν σε ένα μηχάνημα. Πανικοβλήθηκα. Επέμεινα να πάω σπίτι, έκανα ό,τι μπορούσα. Ήταν κάτι που δύσκολα περιγράφεται. Εξαιτίας όσων είχα δει στα social media θεώρησα πως δεν θα μπορέσω να αναρρώσω. Είπα τότε: “ο Τσενκ είναι εδώ”. Οι γιατροί δεν άκουσαν ποτέ το αίτημά μου να πάω σπίτι.
Το επόμενο πρωί όλα τα ιδιωτικά νοσοκομεία ανακηρύχθηκαν νοσοκομεία κατά της πανδημίας. Ήμουν απομονωμένος, μόνο εγώ ήμουν θετικός στον κορωνοϊό στο νοσοκομείο. Η ψυχολογία μου ήταν κατεστραμμένη. Τα παιδιά μου, η γυναίκα μου, η ομάδα μου ήρθαν στο μυαλό μου. Έκλαιγα. Έλεγα: “Δεν θα βγω ποτέ από εδώ, δεν θα δω τα παιδιά και τη γυναίκα μου έστω και για μία τελευταία φορά”. Έκλαιγα μέχρι το πρωί.
Δεν μπορούσα να κρατηθώ. Προσευχόμουν να δω τα παιδιά, τη γυναίκα μου και τη Φενέρμπαχτσε ξανά. Κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει. Αυτός ο ιός δεν μοιάζει με τους άλλους. Δεν έρχεται κανείς κοντά σου, δεν βλέπεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Αυτό είναι χειρότερο και από τον θάνατο. Είναι αδύνατο να μην φοβηθείς.
Μου άφησαν το πρωί στην πόρτα μου. Κάθε 12 ώρες ένας γιατρός και ένας νοσοκόμος έμπαιναν στο δωμάτιο για την περίθαλψή μου. Ξαφνικά τα μηνύματα έρχονταν “βροχή”. Ο πρόεδρος της ομάδας, Αλί Κοτς, ο Σεμίχ Οζσού, ο προπονητής, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο GM, Μαούριτσιο Γκεραρντίνι και οι παίκτες μου έδωσαν δύναμη και καλύτερο ηθικό.
Όταν έφυγα από το νοσοκομείο πέρασα 15 μέρες σε καραντίνα. Θα μπορούσα ή να πάω σε ένα δωμάτιο του σπιτιού μου ή κάπου αλλού. Για λίγο καιρό πήγα στον ξενώνα της Φενέρμπαχτσε. Όταν μου είπαν οι γιατροί πως είμαι καλύτερα, πήγα σε ένα ξενοδοχείο για να ολοκληρώσω την περίοδο της καραντίνας. Ύστερα από 21 μέρες είδα ξανά τα παιδιά και την οικογένειά μου. Πλέον χειροκροτώ το προσωπικό των νοσοκομείων, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή κάθε μέρα. Τους ευγνωμονώ. Όλοι δουλεύουν κάτω από μεγάλο κίνδυνο. Εύχομαι ο Αλάχ να είναι μαζί τους».
