Η πρόταση της ΑΕΚ αποδείχθηκε πιο… ασφαλής, «βιώσιμη» κι έτσι το final-8 του Τσάμπιονς Λιγκ θα γίνει στο τέλος Σεπτεμβρίου, με αρχές Οκτωβρίου. Αν δει κανείς με ρεαλισμό τα πράγματα θα συμφωνήσει ότι ο Ιούνιος είναι πολύ κοντά κι η επισφάλεια της όποιας διοργάνωσης θα ήταν τεράστια. Ποιος μπορεί από τώρα να προβλέψει την εξέλιξη του κορωνοϊού και ποιες ομάδες θα διεκδικούσαν τον τίτλο; Ως εκ τούτου, από Ιούνιο πάμε στην επόμενη διαθέσιμη ημερομηνία, που είναι ο Σεπτέμβριος, άρα η απόφαση ήταν λογική κι αναμενόμενη.
Για ποιο Τσάμπιονς Λιγκ μιλάμε; Θα υπάρξει ένας πρωταθλητής, ο οποίος θα πανηγυρίσει την κατάκτηση του τίτλου του 2020; Δηλαδή, μια υπόθεση εργασίας, η ΑΕΚ θα έχει αλλάξει τον Ματσιούλις και τον Λάνγκφορντ (είπαμε, υπόθεση εργασίας), θα έχει πάρει τον Γκριν και τον Κέι Σι Ρίβερς (εντελώς τυχαία τα ονόματα) κι όταν θα κατακτήσει το τρόπαιο θα έχει στη φωτογραφία ποιον; Θα πάρουν αναμνηστικό και πριμ ποιοι;
Στην ουσία δεν μιλάμε για την κορύφωση μιας προσπάθειας, αλλά ένα πανηγυράκι, που θα στηθεί για να στηθεί. Αντί οι ομάδες να κάνουν ένα υψηλού επιπέδου τουρνουά προετοιμασίας, θα παίξουν στο final-8 του Τσάμπιονς Λιγκ. Κάτι σαν το «Αλεξάντερ Γκομέλσκι» με όχι και τόσο καλές ομάδες.
Δεν αρνούμαι, το έγραψα πιο πάνω, ότι ήταν λογική κι επιβεβλημένη η απόφαση, αλλά συγνώμη αυτό δεν είναι συνέχεια μιας προσπάθειας, είναι αλλοίωση. Δεν μιλάμε για την ίδια διοργάνωση, δεν έρχεται η τελική φάση να επιβραβεύσει την προσπάθεια αθλητών, οι οποίοι εν προκειμένω είναι απολύτως αναλώσιμοι κι όχι οι πρωταγωνιστές.
Αν, δηλαδή, βάσει του παραδείγματος που χρησιμοποιήσαμε, ο Ματσιούλις μεταγραφεί στη Χαποέλ Ιερουσαλήμ και στον τελικό η ομάδα από το Ισραήλ νικήσει την ΑΕΚ, ο Λιθουανός θα πάρει μετάλλιο και για την πρώτη, και για τη δεύτερη θέση; Αν πετύχει το τελευταίο καλάθι θα είναι αυτός που οδήγησε την «Ένωση» στην τελική φάση, ή αυτός που της στέρησε τον τίτλο; Ή και τα δύο;
Ένα πρωτάθλημα έχει αρχή, μέση και τέλος. Η κατάκτηση του τίτλου έρχεται να επιβραβεύσει την προσπάθεια, αλλά εδώ θα έχουμε κάτι καινοφανές, να επιβραβεύονται κάποιοι που δεν μόχθησαν καθόλου και να μην επιβραβευτούν εκείνοι που έκαναν την προσπάθεια, έτρεξαν σχεδόν όλη τη διαδρομή.
Δεν ξέρω αν αυτή ήταν η καλύτερη των χειρότερων αποφάσεων, που μπορούσαν να λάβουν οι διοργανωτές. Δεν έχω να προτείνω κάτι, αν και στα μάτια μου φαντάζει πιο δίκαιο να ακυρωθεί το πρωτάθλημα, παρά να στεφθεί πρωταθλήτρια μια ομάδα, η οποία δεν θα έχει σχέση με εκείνη που εξ αρχής συμμετείχε. Κι αυτό που με απασχολεί είναι ότι φεύγει από το επίκεντρο ο παίκτης (κι ο προπονητής) και μπαίνει στο κέντρο του ενδιαφέροντος το κλαμπ. Αυτό κάνει ακόμα πιο αναλώσιμους τους αθλητές.
Λένε πως αξία έχει να προτείνεις κάτι. Ειλικρινά δεν έχω καταλήξει στη δικαιότερη των αποφάσεων, θαρρώ ότι η καθημερινότητα μάς ξεπερνά και μέσα από το BCL θα αντιληφθούμε αυτό που λέμε αρκετά και καταλαβαίνουμε λίγο: Η ζωή μας μετά τον κορωνοϊό θα είναι διαφορετική…
