Μπορεί ο Απρίλιος να μην μπήκε όπως θα θέλαμε, όμως η ζωή προχωρά και μαζί της οι εξελίξεις. Οι «ερυθρόλευκοι» ζουν ουσιαστικά στη μετά Μιλουτίνοφ εποχή, εξ ου κι η ανάγκη απόκτησης βασικού σέντερ. Κατά τα φαινόμενα ο Μάρτιν θα κληθεί να σηκώσει το βάρος, καθώς ο Έλις είναι εξαιρετικός για δεύτερος ψηλός, σε καμία περίπτωση για πρώτος.
Ο Ολυμπιακός πρέπει να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο «γέμιζε» τη ρακέτα. Στη θεωρία του πράγματος ο πολύ καλός στο pick & roll Μάρτιν, βοηθούμενος από την περιφερειακή γραμμή, μπορεί να πλησιάσει τους 10.3 πόντους, που πρόσφερε ο Σέρβος κι έχοντας μέσο όρο καριέρας 2 κοψίματα, μπορεί να είναι καλύτερος στο above the rime παιχνίδι, από τον προκάτοχό του. Τα 8.2 ριμπάουντ, που έδινε ο «Μίλου» δύσκολα θα τα προσφέρει, όμως φαίνεται ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν μετρά σε απόλυτους αριθμούς την προσφορά.
Με τον Μάρτιν θα είναι πιο γρήγορος, θα επενδύσει στο να αλλάζει σε όλα τα σκριν και θα θελήσει να… τρέξει. Στο «πέντε εναντίον πέντε», όταν απέναντι θα βρίσκεται ο Ταβάρες, ή ο Παπαγιάννης, θα κάνει τον… σταυρό του, καθώς εκεί τα ύψη δεν βγαίνουν. Είναι δεδομένο ότι με σέντερ ύψους 2 μέτρων κι 107 κιλών θα χρειαστεί να αλλάξει πολύ η συνολική συμπεριφορά της ομάδας, να ψηλώσουν όλες οι υπόλοιπες θέσεις, να βγει πολλή ενέργεια, για να καλυφθεί το χάντικαπ.
Ελεγχόμενο ρίσκο
Στη ζωή κάτι παίρνεις, κάτι δίνεις. Προδήλως ο Γιώργος Μπαρτζώκας γνωρίζει ότι παίρνει ρίσκο, αλλά θεωρεί ότι είναι ελεγχόμενο. Το ζήτημα είναι γιατί παίρνει αυτό το ρίσκο; Η απάντηση είναι… Κώστας Σλούκας. Θέλει να γλιτώσει λεφτά από το «5», για να τα ρίξει στον… άσσο, εκεί όπου ο Έλληνας διεθνής είναι η πρώτη επιλογή.
Με τον Σπανούλη σε διαφορετικό ρόλο, τον ΜακΚίσικ να έχει δείξει τι μπορεί να κάνει, τον Σλούκα μπροστάρη και… βλέπουμε, ο Ολυμπιακός θα επιχειρήσει να κυριαρχήσει μέσα από την περιφέρειά του. Έχει έτοιμες τις θέσεις των ημίψηλων (Παπανικολάου και Πρίντεζης μπροστά στο «3» και «4», Χαραλαμπόπουλος, Βεζένκοφ κι άλλος ένας ή δύο ακόμα σε αυτές τις θέσεις), οπότε θέλει να δυναμώσει στα γκαρντ.
Ο Σλούκας είναι η πρώτη κι αυτή τη στιγμή ΜΟΝΗ επιλογή. Βέβαιον είναι πως τα χρήματα που θα δαπανηθούν για την απόκτησή του είναι αρκετά, ώστε αν στραβώσει η ιστορία να αποκτηθεί ένας εξίσου ποιοτικός παίκτης, όμως ο Έλληνας διεθνής δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής, μπορεί να παίξει και στις δύο θέσεις της περιφέρειας, να ταιριάξει με τους υπάρχοντες παίκτες, αλλά κυρίως να γίνει ο παίκτης που θα πάρει το… δαχτυλίδι από τον Σπανούλη.
Ο Ολυμπιακός της επόμενης μέρας θα ξεκινά από μια εξόχως δημιουργική περιφέρεια, κάτι που τα τελευταία χρόνια είχε λείψει, καθώς πλην του Σπανούλη κανείς δεν ήταν δημιουργός. Ούτε ο Γκριν, ούτε ο Γκος, ούτε οι υπόλοιποι που πέρασαν. Κι αυτός ήταν ο αδύναμος κρίκος, στην «ερυθρόλευκη μηχανή».
Ο Ολυμπιακός της επόμενης μέρας σχεδιάζεται να έχει υψηλή ενεργειακή απόδοση, με παίκτες που θα αντιλαμβάνονται τους ρόλους, στα όρια του αναλώσιμου (αναφέρομαι στους Έλις, Μάρτιν, Βεζένκοφ, Χαραλαμπόπουλο, Κόνιαρη, κτλ.). Αν τελειώσει θετικά το θέμα θα υπάρχει ελληνική ραχοκοκαλιά, με πενταδάτους παίκτες (Σλούκας, Παπανικολάου, Πρίντεζης, ακόμα κι ο Σπανούλης, καθώς ανεξάρτητα από ηλικία, για τον Σπανούλη μιλάμε), που κατά τα 3/5 θα στελεχώνουν τον βασικό κορμό.
Ο Ολυμπιακός της επόμενης μέρας θα τρέχει ασταμάτητα, αλλά όταν το απαιτούν οι συνθήκες θα μπορεί να πατήσει φρένο (Σλούκας / Σπανούλης). Με αυτά τα δεδομένα θα μπορέσει να περιορίσει τη ζημιά, από το μπόι που λείπει από τον Μάρτιν. Και μην ξεχνάμε ότι αυτό που περιγράψαμε ΔΕΝ περιλαμβάνει το 50% των ξένων (για την ώρα κάνουμε λόγο για ΜακΚίσκι, Έλις και Μάρτιν), αλλά θα έχει και τουλάχιστον άλλους τρεις αλλοδαπούς στο ρόστερ.
