Έγραψαν σήμερα οι Ισπανοί για την επικείμενη (λέμε τώρα) συμφωνία του Νίκολα Μιλουτίνοφ με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Όσοι μας διαβάζετε, έχετε πληροφορηθεί από νωρίς για τη συμφωνία, οπότε δεν γίναμε σοφότεροι από το ισπανικό δημοσίευμα. Όμως, υπάρχει ένα στοιχείο, που πρέπει να τονίσουμε κι αυτό αφορά όχι στους Ρώσους, ούτε στον Σέρβο σέντερ, αλλά στη startup επιχείρηση, που έχει στηθεί εδώ και μια οκταετία στο λιμάνι, με εργοστάσιο παραγωγής σέντερ.
Άντε κι ο Κάιλ Χάινς ήταν κάτι μοναδικό (έσπασε το καλούπι, δύσκολα θα βγει άλλος), αλλά δεν ήταν ο μόνος, που από γυρολόγος σέντερ χαμηλής μπασκετικής χρηματιστηριακής αξίας, μετατράπηκε σε παίκτη του εκατομμυρίου, κεφαλαιοποιώντας το πέρασμά του από τον Ολυμπιακό.
Ο Μπράιαντ Ντάνστον είναι βασικό γρανάζι στην Εφές, ο Οθέλο Χάντερ μετά το λιμάνι πήγε στη Ρεάλ, στην ΤΣΣΚΑ, στη Μακάμπι (δώσε και μένα μπάρμπα), ο Κεμ Μπιρτς βρέθηκε στο ΝΒΑ και στους Μάτζικ κι έρχεται ο Μιλουτίνοφ, όχι να μεταγραφεί στην ΤΣΣΚΑ, αλλά να κάνει συμβόλαιο επιπέδου Μίροτιτς, Σβεντ και ΝτεΚολό. Ούτε στα πιο τρελά του όνειρα, όταν υπέγραφε (το 2015) συμβόλαιο στον Ολυμπιακό. Ενδεχομένως εκτός από τα γενέθλιά του (30 Σεπτεμβρίου) να γιορτάζει ως ημέρα της… μπασκετικής του εκτόξευσης την 25η Ιουλίου.
Κανονικά στον Ολυμπιακό πρέπει από εδώ και πέρα να ζητούν από τους σέντερ, με τους οποίους συμφωνούν, να τους πληρώνουν για να παίξουν, ή (για να μην γίνουμε υπερβολικοί) να βάζουν στα συμβόλαια όρους αξίας μεταπώλησης. Γιατί όταν ο κανόνας θέλει τους σέντερ που έρχονται στο λιμάνι να φεύγουν με το deal του εκατομμυρίου (θα ήταν κι ο Γιανγκ ενδεχομένως, αν δεν είχε τραυματιστεί), τότε κάτι καλό συμβαίνει…
