Αν υπάρχει κάτι που ακούμε διαρκώς κι έχουμε εμπεδώσει είναι πως μετά την πανδημία και τις οικονομικές προεκτάσεις, τις οποίες οι αναλυτές αναμένουν, πολλά θα είναι διαφορετικά. Άρα δεν μπορεί το μπάσκετ να μείνει ίδιο. Αν συνυπολογίσουμε ότι η Basket Legaue είχε προβλήματα και πριν τον κορωνοϊό, είναι πιο εύκολο να αντιληφθούμε ότι οι αλλαγές είναι επιτακτικές. Κι η πρώτη, που φαίνεται να είναι κοινώς αποδεκτή, είναι η μείωση των ξένων παικτών.
Εν αρχή ην η οικονομία. Οι ξένοι παίκτες είναι ενίοτε φθηνότεροι, όμως πολλές φορές το φθηνό είναι ακριβό. Αεροπορικά εισιτήρια, σπίτι, αυτοκίνητο ανεβάζουν την αρχική τιμή, ενώ είναι δεδομένο πως ξένοι δεύτερης διαλογής χρησιμοποιούν ομάδες από το ελληνικό πρωτάθλημα (κυρίως αυτές που ψωνίζουν από τη… λαϊκή) ως σκαλοπάτι, για να βρουν καλύτερο συμβόλαιο και να φύγουν χωρίς να ειδοποιήσουν κανέναν, πατώντας στο ότι η ομάδα δεν έχει ανταποκριθεί στις οικονομικές της υποχρεώσεις.
Είναι, όμως, κι η ποιότητα. Αρκετοί εκ των ξένων του πρωταθλήματος, τους οποίους ούτε εμείς που από επαγγελματική ευσυνειδησία (διαστροφή πείτε το και είσαστε μέσα) φροντίζουμε να ακτινογραφούμε, θα σβηστούν γρήγορα από τον σκληρό δίσκο της μνήμης μας και μόνο χάρη στη Wikipedia θα βρούμε στο μέλλον ότι είχαν περάσει από την Ελλάδα.
Ο κόσμος ψάχνει αθλητές για να ταυτιστεί, για να αποκτήσει κίνητρο να πάει στο γήπεδο, να δει αγώνα στην τηλεόραση κι από τη στιγμή που μειώνονται δραματικά οι ξένοι υψηλού επιπέδου (δύσκολα θα ξαναδούμε στα ελληνικά παρκέ παίκτες όπως ο Ντομινίκ, ή ο Μπέρι, ο Μποντιρόγκα ή ο Κουτλούαι), η λύση είναι τα παιδιά της διπλανής πόρτας. Ο ενθουσιασμός με τον οποίο υποδέχθηκε ο κόσμος τον Νικολαΐδη (και όχι μόνο) δείχνει τον δρόμο.
Οι ΚΑΕ καταλήγουν στο 7-5 ως αναλογία Ελλήνων / Ξένων παικτών και μένει να διευκρινιστεί πώς αυτό δεν θα χαμηλώσει το ευρωπαϊκό ταβάνι των εκπροσώπων μας. Η φόρμουλα θα βρεθεί, αλλά εδώ προκύπτει ένα νέο δεδομένο. Από τη στιγμή που μειώνονται οι ξένοι, οι Έλληνες θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία μιας ομάδας.
Όσο ο Ολυμπιακός λείπει, ο Παναθηναϊκός δύσκολα θα απειληθεί, αλλά πόσο σίγουροι είναι οι «πράσινοι» ότι δεν θα προκύψει έκπληξη, η οποία για την ώρα δεν είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού; Κι αυτό κρατήστε το, γιατί από τη μια υπάρχει η προοπτική να επιστρέψει ο Σλούκας, από την άλλη θα μείνουν Καλάθης και Παππάς;
Γιατί, την ώρα που στο λιμάνι αυξάνεται το ελληνικό στοιχείο (Σπανούλης, Παπανικολάου, Πρίντεζης, Βεζένκοφ, Κόνιαρης, Χαραλαμπόπουλος, με την προοπτική απόκτησης των Σλούκα, Λαρεντζάκη και τον Νικολαΐδη από τη νέα γενιά), στο Μαρούσι οι τέσσερις είναι ακλόνητοι (Παπαπέτρου, Παπαγιάννης, Μήτογλου, Αθηναίου) και συζητάμε για τους άλλους δύο.
