Η πιο απλή προσέγγιση ενός εκτός έδρας αγώνα, με αντίπαλο την Αναντολού Εφές, είναι «ευτυχώς δεν πάθαμε και τίποτα». Ο Ολυμπιακός δεν έφυγε με άδεια χέρια από την Κωνσταντινούπολη, παίρνοντας ως μεγαλύτερο κέρδος την εμφάνιση του Μπάικς. Δεν ήταν το μόνο, ήταν το σημαντικότερο. Όμως, ακόμα κι αν συμφωνήσουμε ότι η Εφές δεν είναι για τα δόντια τους, οι «ερυθρόλευκοι» μπορούσαν να προσεγγίσουν καλύτερα τον αγώνα.
Ας ξεκινήσουμε από τα στραβά. Όταν ένας παίκτης πετυχαίνει 40 πόντους, κάτι έχει πάει στραβά. Όταν αυτός είναι ο Λάρκιν, μειώνεται η ζημιά, καθώς μιλάμε για τον MVP της φετινής Ευρωλίγκας, όμως εδώ ξεχωρίζουν οι παίκτες που το λέει η περδικούλα τους. Αντί να του ζητήσεις… αυτόγραφο, καλύτερα είναι να του κάνεις δύσκολη τη ζωή. Να τον βγάλεις από την τροχιά της μπάλας, να τον βγάλεις από τις 45 μοίρες, να τον απωθήσεις όσο μακρύτερα, να τον αναγκάσεις να βάζει με… αίμα τα καλάθια.
Λάθος ήταν η αντιμετώπιση στο pick & roll, τρόπο ανάπτυξης που η Εφές παίζει καταπληκτικά. Εκ του αποτελέσματος το αμυντικό πλάνο δεν βγήκε, αλλά το κακό είναι πως κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης δεν άλλαξε. Κι όταν ο Λάρκιν παίρνει φωτιά, οφείλεις να δοκιμάσεις να ρίξεις πάνω του τον Κόνιαρη, αντί να τον τιμωρήσεις για το απλανές βλέμμα και τη διστακτικότητά του στην προηγούμενη αναμέτρηση.
Ο Ολυμπιακός κόντρα στον Παναθηναϊκό μύριζε… δρόμο. Οι παίκτες μπήκαν αποφασισμένοι να παίξουν στον αγώνα της χρονιάς. Απέναντι στην Εφές μύριζαν… τρόμο. Τους «ψάρωσε» ο Λάρκιν, είχαν αδειάσει ψυχολογικά, αυτό κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά, όμως δεν είχαν το… μαχαίρι στα δόντια, ήταν πιο συμβιβασμένοι με την ιδέα της ήττας.
Πάμε στα καλά. Οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν εκπληκτικό ξεκίνημα και σε αυτό πρέπει να χτίσουν. Ο Μπάικς έκανε το πρώτο καλό του παιχνίδι. Δεν έχει τα πιο δυνατά πόδια της λίγκας, όμως είναι καλός πασέρ, όταν πάρει την μπάλα στα χέρια ξέρει τι να την κάνει και θαρρώ ότι μέχρι το τέλος του τουρνουά θα μας προβληματίσει αρκετά για το αν πρέπει να μείνει του χρόνου. Πάντως πιστώνεται ως μια πολύ καλή επιλογή, τηρουμένων και των συνθηκών, για τον Γιώργο Μπαρτζώκα.
Δεν ξέρω αν ο ΜακΚίσικ ύστερα από δύο εκπληκτικές εμφανίσεις μπήκε στη λογική να κάνει ό,τι του ζητούσε ο προπονητής του, να μην… τρελαθεί. Εντάξει, δεν θα βάζει 22 πόντους σε κάθε του εμφάνιση, ήταν πιο διστακτικός, πιο άστοχος, αλλά είχε απέναντί του και πολύ μεγάλα κορμιά. Γιατί, δεν μπορεί να κλέψεις την εικόνα, όταν βλέπεις από τη μια τον Ντάνστον κι από την άλλη τον Ρούμπιτ, έχει διαφορά. Σαν να βλέπεις από τη μια τανκ κι από την άλλη τζιπ…
Αυτός που ήταν και πάλι πολύ καλός ήταν ο Έλις, που ίσως δεν έχει κακή εμφάνιση με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Ο πρώην σέντερ του Προμηθέα έχει κερδίσει από τώρα τη θέση του στο επόμενο ρόστερ. Κι είναι ένας άτυπος τίτλος το 3/3 στις διορθωτικές κινήσεις, μετά την έλευση Μπαρτζώκα.
Αντί επιλόγου: Ο κόουτς του Ολυμπιακού είναι… άλλος άνθρωπος. Θα γράψουμε γι’ αυτόν αύριο.
