Η αγωνιστική δράση έχει σταματήσει σε όλη τη χώρα μας λόγω του κορωνοϊού και όπως είναι φυσικό οι παίκτες και τα μέλη των ομάδων φεύγουν για να είναι κοντά στις οικογένειες τους. Ο προπονητής του Αγρινίου, Ιωάννης Διαμαντάκος, έκανε μία συγκλονιστική ανάρτηση για το γεγονός ότι φεύγει από την πόλη υπό αυτές τις συνθήκες.
Αναλυτικά:
“Με μια τάση αυθορμητισμού, θα αποτυπώσω αυτό που αισθάνθηκα πριν λίγο αφήνοντας πίσω μου την πόλη και την ομάδα στην οποία μου έλαχε να έχω περάσει 8 σχεδόν αγωνιστικές σεζόν.
Ο Coach Sorotos Kostas πριν λίγες μέρες περιέγραψε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο τι σημαίνει για έναν άνθρωπο που ανδρώθηκε μέσα στα γήπεδα, στον αθλητισμό να αποχωρίζεται το χώρο που έχει γίνει ένα με το είναι του…με την υπόσταση του…
Την περασμένη Τετάρτη, όταν μας ανακοινώθηκε η αναστολή του Πρωταθλήματος, ξεκίνησα αμέσως να σκέφτομαι τι θα κάνουμε με την ομάδα για όσο αυτή διαρκέσει…μιλούσα στο τηλ. με συναδέλφους, σκεφτόμασταν τη πιθανότητα φιλικών ..αρνούμασταν να δεχτούμε πως θα έπρεπε να βγούμε απο το γήπεδο..ελπίζαμε..2 μέρες μετά ο Αντιδήμαρχος Αθλητισμού, Κ. Xristos Zarkavelis, μου ανακοίνωνε την απόφαση να κλείσει (πολύ σωστά), το Κλειστό Γυμναστήριο του ΔΑΚ Αγρινίου.
Όσο δύσκολο και αν ήταν, ξεκινήσαμε αμέσως με τους συνεργάτες μου και ανθρώπους της Διοίκησης να προετοιμάζουμε την ασφαλέστερη λύση για τα παιδιά, τους παίκτες μας. 15 ζωές, σε τέτοιες στιγμές είναι μεγάλη ευθύνη. Σήμερα το πρωί καταφέραμε να τακτοποιήσουμε και το ταξίδι της επιστροφής του Kevin Franceschi και πήρα το δρόμο της επιστροφής κοντά σε πρόσωπα που αυτές τις ώρες με έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.
Τόσες φορές αφήνοντας την Αγία Ελεούσα πίσω μου δεν είχα ποτέ αισθανθεί τόσο έντονα και τόσο γρήγορα, να μου λείπουν τα αυτονόητα, τα καθημερινά..να μου λείπουν ήδη τα παιδιά, οι συνεργάτες μου, ο Κώστας ο φυσιοθεραπευτής μας οι Γιατροί μας, ο Νίκος και ο Δημήτρης με τα καφέ τους κάτω απο το σπίτι μου που είναι οι πρώτοι που μου λένε καλημέρα και οι τελευταίοι άνθρωποι που βλέπω το βράδυ όταν γυρίζω απο το γήπεδο..ο Θωμάς που κάθε Σάββατο πρωί περιμένει να βγω και να πεταχτεί απο το καφέ του Νίκου να με ρωτήσει με αγωνία..” Coach πως είμαστε σήμερα;” ο Αντώνης να περάσει μπροστά απο το πάγκο πριν δώσει 3 ο διαιτητής να μου σφίξει το χέρι και μετά να πάει να πάρει τη θέση του κάτω απο το τέρμα του handball, ο Γρηγόρης -ιδρωμένος είδη μιάμιση ώρα πριν τον αγώνα- να μου λέει
“εχω λίγο άγχος αλλά πιστεύω θα κερδίσουμε 15 με 18 πόντους”..ο Θεοδωρος Καββαδιας (εσένα σε αναφέρω με το επώνυμο σου γιατί με αυτά που κάνεις έχεις γίνει πλέον δακτυλοδεικτούμενος Πανελλαδικά) να μας αγχώνει κάθε μεσημέρι αν θα φέρει το sc. report εγκαίρως, η Έλενα με το άγχος της για τις Ακαδημίες Α.Ο. Αγρινίου, ο Νεκτάριος με τις αναλύσεις του μετά τον αγώνα (και όχι μόνο Επίτιμε..) ..νομίζω σε όλους μας λείπουν όλα αυτά τα καθημερινά …τα αυτονόητα,τα μέχρι πριν μια εβδομάδα δεδομένα..
Γι αυτό θέλω να στείλω σε όλους μια ευχή..όταν περάσουν όλα αυτά και ανταμώσουμε να είστε όλοι εκεί όπως σας άφησα..και να μην λείπει κανείς!!
Καλή δύναμη στην οικογένεια του Vivechrom Α.Ο. Αγρινίου!
Καλη δύναμη σε όλους!”.
