«O tempora o mores». Με αυτή τη φράση («ω καιροί, ω ήθη» στα ελληνικά) ο Κικέρωνας είχε κατακεραυνώσει τον Ρωμαίο διοικητή της Σικελίας. Ο… Έλληνας «Αυτοκράτορας του μπάσκετ βιώνει τους πλέον χαλεπούς καιρούς, γίνεται παιχνιδάκι στα χέρια ενός Αμερικανού παίκτη, του Κεν Μπράουν, ο οποίος στις εποχές που ο Άρης μεσουρανούσε δύσκολα θα έμπαινε στο Αλεξάνδρειο, ακόμα κι αν είχε… εισιτήριο στα χέρια.
Άλλη μια μέρα «αδικαιολογήτως απών» αναφέρει η σχετική ανακοίνωση της ΚΑΕ. Κι επειδή ο Άρης είναι πολύ μεγάλος σύλλογος, για να κρυφτεί κανείς πίσω από το δάχτυλό του, ο Μπράουν εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι ο Άρης δεν μπορεί (λόγω ΒΑΝ) να κάνει μεταγραφές και φέρνει τον πρώτο… υποβιβασμό. Όχι αγωνιστικό, ενδεχομένως χειρότερο.
Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι στο 2020 δεν μπορεί ένα κλαμπ να κρατήσει έναν παίκτη, όταν ο τελευταίος έχει αποφασίσει να φύγει, έπρεπε ήδη να έχουν «τελειώσει» μαζί του. Η παθητική στάση αναμονής, το ότι η διοίκηση ενδίδει στα τερτίπια, παρακαλώντας τον στην ουσία να επιστρέψει, αποτελεί μαύρη σελίδα στην ιστορία του Άρη.
Αυτή τη φανέλα έχουν φορέσει ξένοι παίκτες, του επιπέδου του αείμνηστου Ρόι Τάρπλεϊ, παίκτες που αγαπήθηκαν κι αγάπησαν τον «θεό του πολέμου», όπως ο Μάριο Μπόνι, ο οποίος γίνονταν ένα με την εξέδρα. Κι εμφανίζεται από το πουθενά ένας Μπράουν και μικραίνει τον Άρη, αναδεικνύοντας όλη την παθογένεια.
Το να υποβιβαστεί η ομάδα είναι εξ ορισμού τεράστιο πρόβλημα. Υπάρχουν, όμως, πολλοί τρόποι για να ηττηθείς κι έχει σημασία να παλέψεις με αξιοπρέπεια. Χίλιες φορές παιδιά από την εφηβική ομάδα, που θα ιδρώσουν τη φανέλα, παρά ένας Αμερικανός που είναι «αδικαιολογήτως απών».
Δεν θέλω να αδικήσω τον Μπράουν. Μπορεί να του οφείλονται χρήματα, μπορεί και όχι. Αυτό που ξενίζει είναι η στάση της διοίκησης του Άρη. Μόνο που δεν είπαν ότι αν επιστρέψει από την άδεια που πήρε από τη… σημαία, θα τον βάλουν στα μαγειρεία. Μόνο που δεν είπαν ότι αν δεν γυρίσει άμεσα θα κρατήσουν την αναπνοή τους για ένα λεπτό.
Ο Μπόνι (τον οποίο χρησιμοποίησα ως παράδειγμα) δεν ήταν ούτε ο καλύτερος ξένος που πέρασε από τον Άρη, ούτε ο παίκτης με τη μεγαλύτερη προσφορά. Ήξερε να τιμά και τιμήθηκε όσο κανείς. Κι αν η διοίκηση πλέον δεν έχει τη δυνατότητα να φέρει παίκτες αυτού του επιπέδου (δεν έχει, το γνωρίζουμε), να υποχρεώνει με τη στάση της αυτούς που έρχονται να τιμούν τη φανέλα. Διαφορετικά να πηγαίνουν από εκεί που ήρθαν. Με κάθε κόστος…
