Η νίκη επί της Βαλένθια δεν κρατά απλά «ζωντανό» τον Ολυμπιακό, στο κυνήγι της πρόκρισης στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, αλλά δείχνει ότι οι παίκτες έχουν ψυχή και την καταθέτουν στο παρκέ. Η (ηγετική) φωτογραφία του Σπανούλη, το πάθος του Πρίντεζη, η ενέργεια του Παπανικολάου, η αυταπάρνηση του Μιλουτίνοφ κι ο ερχομός του Μπαρτζώκα, άλλαξαν το κλίμα. Ο Ολυμπιακός είναι ακόμα εδώ. Αλλά, όλα αυτά μπορεί να είναι έως και αδιάφορα…
Να βλέπουμε κατάματα την αλήθεια. Ακόμα κι αν περάσει στους «8» ο Ολυμπιακός δεν θα φωταγωγηθεί ο Πειραιάς. Ακόμα κι αν αποκλειστεί, δεν θα καταγράψει ιστορικό χαμηλό, έχει περάσει και χειρότερα. Ως εκ τούτου, η νίκη επί της Βαλένθια είναι… τόσο όσο. Δεν θα μείνει στην ιστορία.
Όσο βλέπουμε αποσπασματικά νίκες, επιμέρους επιτυχίες ή αποτυχίες, χάνουμε το δάσος. Οι 2/3 μπασκετόφιλοι, στην πλειοψηφία τους φίλοι του Ολυμπιακού, υποστήριζαν μέχρι χθες ότι οι αδερφοί Αγγελόπουλοι έχουν παρατήσει την ομάδα, αρκετοί εξ αυτών τους ζητούσαν (μέσω social media, ή… ανέξοδων τηλεφωνικών παρεμβάσεων σε ραδιοφωνικές εκπομπές λόγου) να δώσουν τις μετοχές, αφού δεν αντέχουν. Είναι, όμως, έτσι;
Τη στιγμή που όλα δείχνουν να διαλύονται, κάνουν πρώτη κίνηση ματ (κατά την ταπεινή μου άποψη). Διώχνουν αυτούς που… ξεκίνησαν τον καβγά, όχι εκείνον ή εκείνους που θα τους βόλευε. Γιατί, μεταξύ μας, εκ των τριών εμπλεκομένων, ο Μπόλντγουιν είναι παικτικά ο χειρότερος, ή έστω ο παίκτης με τη λιγότερη επίδραση στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Το μήνυμα είναι σαφές: Δεν λογαριάζουμε τίποτα, η πειθαρχία κι ο σεβασμός στη φανέλα είναι πάνω από παίκτες και νίκες.
Η χθεσινή εμφάνιση του Ολυμπιακού είναι έργο Αγγελόπουλων, καθώς «υποχρέωσαν» τους παίκτες να βγουν μπροστά. Κι όταν ο Μιλουτίνοφ παίζει με ένα πόδι, όταν ο Σπανούλης κάνει ένα βήμα, όταν ο Πρίντεζης παίζει, όταν ο Παπανικολάου βγάζει… νύχια, τότε η Βαλένθια (τουλάχιστον αυτή) είναι καταδικασμένη να υποταχθεί.
Μια νίκη αδιάφορη ιστορικά, σημαντική για να συνεχιστεί η πορεία και να μην ξεκινήσουν… καλοκαιρινές διακοπές από τον Ιανουάριο. Αλλά δεν είναι η μοναδική. Λίγες ώρες πριν έχει διαρρεύσει μια συμφωνία, η οποία έχει γίνει από τη Δευτέρα. Ενδεχομένως κι έντεχνα, για να απορροφηθούν οι κραδασμοί ενδεχόμενης ήττας – αποκλεισμού. Αν είναι έτσι, φαίνεται ότι ο οργανισμός του Ολυμπιακού λειτουργεί έξυπνα. Κι ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ο προπονητής που ήθελε ο κόσμος, είναι και η Νέμεσις για όσους (από τους οπαδούς της ομάδας) τον έστησαν στον τοίχο.
Το καλό ή το κακό συνήθως… τριτώνει. Ήρθε ο Μπαρτζώκας, ήρθε η νίκη, έκαναν σπουδαία εμφάνιση Βεζένκοφ και Κόνιαρης. Δυο Έλληνες παίκτες, οι οποίοι είναι σε πολύ καλή ηλικία κι αποτελούν περισσότερο το αύριο και λιγότερο το σήμερα του Ολυμπιακού. Γιατί αν αυτοί οι δύο μπορούν να σταθούν (και χθες όχι απλά στάθηκαν, αλλά ξεχώρισαν), αν μπορεί να παίξει ο Χαραλαμπόπουλος κι ο Λαρεντζάκης (σημειολογική η παρουσία του στο γήπεδο), σε συνδυασμό με την παρουσία των τριών… παλιοσειρών (Σπανούλης, Πρίντεζης, Παπανικολάου), δημιουργείται ο κορμός, για τον οποίο είχαμε γράψει παλιότερα.
Τελικά δεν είναι τόσο παρατημένος ο Ολυμπιακός. Υπάρχει πλάνο επιστροφής στην… κανονικότητα, επαναφοράς του ελληνικού κορμού κι αλλαγής δέρματος. Για να γίνει αυτό, που γίνεται ήδη, πρέπει να βγει η… μπογιά που πέρασε ο Μπλατ στο καράβι. Αυτή η… αμερικανιά, δεν ταιριάζει στους «κόκκινους».
Αντί επιλόγου δύο σημειώσεις: Αν είναι να μην παίζει ο Χαραλαμπόπουλος, κακώς του ζήτησαν να γυρίσει εσπευσμένα. Δεν έχει ανάγκη προπονήσεων υψηλού επιπέδου (χόρτασε στον Παναθηναϊκό), χρειάζεται παιχνίδια. Με όποιο (αγωνιστικό) κόστος για την ομάδα.
Ο Κεστούτις Κεμζούρα δεν θα μείνει αξέχαστος στους φίλους της ομάδας, αλλά του πρέπει σεβασμός. Πήρε το τιμόνι ενός ακυβέρνητου σκάφους κι αν μη τι άλλο δεν το έριξε στα βράχια.
