Με το ποδόσφαιρο δεν έχω (κατ’ επιλογήν) καμία σχέση. Και χαίρομαι γι’ αυτό, ιδιαίτερα τις τελευταίες ημέρες, όπου παρακολουθώ -όπως όλοι μας- το θέατρο του παραλόγου. Το μόνο για το οποίο σιγουρευτήκαμε είναι πως άλλο θεσμοθετημένα όργανα κι άλλο θεσμοί. Κι η χώρα (όχι μόνο σε αθλητικό επίπεδο) πάσχει στο θέμα των θεσμών. Κι αν αυτό σας φαίνεται πολύ θεωρητικό, ας θυμηθούμε τον Ντόναλντ Στέρλινγκ, για να το δούμε και από την πρακτική του πλευρά.
Ο Στέρλινγκ ήταν ιδιοκτήτης (για 30 χρόνια) των Κλίπερς. Τύπος που ένιωθε ότι είχε τον κόσμο στα πόδια του, αν και στην πραγματικότητα άλλο ζωτικό σημείο του οργανισμού έπρεπε να χρησιμοποιήσω, για τον συγκεκριμένο και τον τρόπο που λειτουργούσε. Σε ένα ηχητικό ντοκουμέντο, μιλώντας με τη φίλη του (το κορίτσι της φωτογραφίας), είχε χρησιμοποιήσει σκληρές ρατσιστικές εκφράσεις, εμπλέκοντας στην κουβέντα τον Μάτζικ Τζόσνον.
Αυτό συνέβη το 2014. Οι ιδιοκτήτες συνεδρίασαν και το ΝΒΑ τού επέβαλλε ισόβιο αποκλεισμό, αλλά και 2.500.000 δολάρια πρόστιμο, το μεγαλύτερο στην ιστορία της λίγκας! Αυτό ήταν το… διαδικαστικό μέρος. Στην ουσία του είπαν (κατά το ελληνικότερο, για να θυμηθούμε και τον αείμνηστο Τάκη Σπυριδάκη) «αγαπούλα πούλα».
Ο Στέρλινγκ πούλησε την ομάδα, το ΝΒΑ έδειξε «μηδενική ανοχή» (κατά το δόγμα Τζουλιάνι) κι έστειλε μήνυμα προς κάθε αποδέκτη, ότι «το παιχνίδι είναι πάνω απ’ όλους». Και για να μην πέσετε από τα σύννεφα, ούτε οι ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές της Καλιφόρνια παραιτήθηκαν, ούτε ο κυβερνήτης δέχθηκε μηνύματα διαμαρτυρίας από βουλευτές του Κογκρέσο, ούτε το Λος Άντζελες κόπηκε στα δύο.
Ποσώς με ενδιαφέρει τι θα συμβεί με τον ΠΑΟΚ, την Ξάνθη, τον Σινωπιακό (ομάδα της οδού Σινώπης, στους Αμπελόκηπους, που είχαμε δημιουργήσει στα νιάτα μας). Το ζήτημα είναι ότι όταν πρέπει να λειτουργήσουν οι θεσμοί, η μόνη αρχή που διέπει το αθλητικό μας γίγνεσθαι είναι η «αρχή της αδράνειας», όπως διατυπώθηκε αρχικά από τον Γαλιλαίο.
«Όταν οι δυνάμεις που ασκούνται σε ένα σώμα αλληλοαναιρούνται, τότε το σώμα θα εξακολουθεί να κινείται με την ταχύτητα την οποία έχει αποκτήσει, ή αν δεν έχει ταχύτητα θα παραμείνει ακίνητο». Ήτοι, πάμε με αυτόματο πιλότο κι ας πηγαίνουμε προς τα βράχια, ή δεν πάμε πουθενά.
Μπορούμε να σταθούμε στην παροιμιώδη αδυναμία κάθε κυβέρνησης να επιβάλλει κανόνες, αλλά αν θέλουμε να δούμε το κακό στη ρίζα του, το ζήτημα είναι ότι οι μέτοχοι ΔΕΝ ενδιαφέρονται για την ισονομία και την ισοδικία, με αποτέλεσμα να βάζουν τις ομάδες (άρα τους εαυτούς τους) πάνω από το παιχνίδι. Αν συγκρίνετε τις δύο πρακτικές (τη δική μας και του ΝΒΑ) των παραγόντων, έχετε ως αποτέλεσμα τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στις δύο λίγκες. Χαώδης. Είναι διαφορά αντίληψης, όχι χρημάτων και αγοραστικής αξίας.
Κατά τα άλλα, βάλτε τώρα που γυρίζει κι όποιος πετύχει τους βαθμούς που θα αφαιρεθούν -αν αφαιρεθούν- από τον ΠΑΟΚ και την Ξάνθη, κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον. Σταματημένο, φυσικά, όπως το ποδόσφαιρό μας.
