Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ λατρεύω τις ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Δεν ήμουν ποτέ λάτρης της Αλίκης Βουγιουκλάκης, θεωρώ ότι παρέσυρε τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ σε ρόλους κατώτερους των υποκριτικών του ικανοτήτων, αλλά όσο σκεπτόμουν το σημερινό κομμάτι, τόσο μου έρχονταν ατάκες από τις ταινίες τους. Το «άλλος με τη βάρκα μας», ή το «… για περάστε, για περάστε, αγοράστε και θαυμάστε» ταιριάζουν γάντι στην κατάσταση που επικρατεί στον Ολυμπιακό.
Τρεις προπονητές έχουν ήδη «κλείσει», πριν αποφασιστεί (και ανακοινωθεί) η απόλυση Κεμζούρα. Γιώργος Μπαρτζώκας, Μίλαν Τόμιτς και Ντέγιαν Ράντονιτς έχουν γραφτεί κατά κόρον και φαντάζομαι ότι ήταν χωρίς ομάδα ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, θα τον είχαμε στην πρώτη γραμμή. Κι αν σκεφτείτε και κανέναν άλλον, μην διστάσετε, βάλτε τώρα που γυρίζει.
Υπάρχει μια παραδοσιακή πρακτική. Αν γράψεις πέντε ονόματα (αν υπάρχουν πέντε στην πιάτσα) το ένα θα σου… κάτσει. Κι αν δεν είναι 1/5 ελεύθερους, δεν θα τον έχει κανένας. Αφήστε που μετά μπορείς εύκολα να γράψεις «έγινε η έκπληξη και τελευταία στιγμή το… αουτσάιντερ (αυτός που δεν είχαμε) κέρδισε το φαβορί (έναν από τους πέντε που γράψαμε). Ήμουνα νιος και γέρασα, παρατηρώντας τα ίδια κόλπα.
Πάμε και στους παίκτες; Παίρνει ο Ολυμπιακός πίσω τον Χαραλαμπόπουλο, το κάνει γιατί πετάει λευκή πετσέτα. Διώχνει τον Ριντ (αν τον διώξει), το κάνει για οικονομικούς λόγους. Ο Τσέρι, τον οποίο μέχρι πρότινος σιχτίριζαν όλοι, μπορεί να γίνει «σημαία» αν πάει σε ομάδα του Eurocup και στην πρώτη του εμφάνιση βάλει διψήφιο αριθμό πόντων. Μήπως δεν έγινε το ίδιο με Τίμα, Πάντερ κτλ;
Μήπως δεν κολλάει το στόμα εκείνων που λένε Μπαρτζώκας και Σφαιρόπουλος, εκείνων οι οποίοι τον καιρό που οι δύο κάθονταν στην άκρη του «ερυθρόλευκου» πάγκου, εμφάνιζαν στα ΜΚΔ φωτογραφίες με τον Νίκο Κούρκουλο και το «όχι άλλο κάρβουνο» (έτσι για να επιστρέψουμε στον ελληνικό κινηματογράφο);
Ξέρετε, οι ομάδες δεν είναι σαν τους «πύργους» των pc, που αλλάζεις κάρτα μνήμης και… φυσάει το κομπιούτερ, αλλάζεις κάρτα γραφικών και βγαίνει ο Ντόντσιτς να σε φιλήσει στη μούρη. Δεν μπορεί μεσούσης της σεζόν να αλλάξουν όλα, εκτός αν αποδεχθείς ότι η σεζόν τέλειωσε και χρησιμοποιήσεις το άλλο μισό ως μεταβατική περίοδο για τον επόμενο χρόνο. Μόνο που ο Ολυμπιακός ακόμα δεν μπορεί να βγει σε εθελουσία και θα κυνηγήσει τις όποιες ελπίδες έχει για τα πλέι οφ.
Ποιο είναι το συμπέρασμα της ιστορίας; Ενδεχομένως θα υπάρξει αλλαγή προπονητή, το κλίμα είναι βαρύ για τον Κεμζούρα. Αλλά στον Ολυμπιακό πρέπει να βρουν έναν κόουτς, ο οποίος θα «χτίσει» την επόμενη ομάδα, οπότε πρέπει να είναι σίγουροι, δεν θα πάνε σε λύση… μισής σεζόν.
Προφανώς θα υπάρξουν αλλαγές, όχι τόσο για αγωνιστικούς λόγους, αλλά γιατί πρέπει να αντιληφθούν όσοι παίζουν στον Ολυμπιακό, πού βρίσκονται. Γι’ αυτό και -μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου- ο Μπάλντγουιν είναι έξω από το κάδρο, παρότι αγωνιστικά είναι ο αδύναμος κρίκος. Κι ανεξάρτητα με το αν η χρονιά είναι αποτυχημένη ή όχι (το ταμείο γίνεται στο τέλος), τα αποδυτήρια πρέπει να είναι φτιαγμένα από σκυρόδερμα, να μην χαλάνε με τίποτα. Αρχή και τέλος για κάθε πετυχημένη ομάδα…
Αντί επιλόγου: Μια συμβουλή, που μου έδωσε ένας πολύ καλός μου φίλος κι άνθρωπος με κοφτερή σκέψη: Απ’ όσα ακούς μην κρατάς τίποτα κι απ’ όσα βλέπεις πέτα τα μισά.
