Όπως η γνήσια λαϊκή σοφία θέλει… «Κυριακή κοντή γιορτή». Μόνο που θα είναι γιορτή για έναν, γιατί για τον άλλον θα είναι η αρχή του… τέλους. Και δεν θα είναι «ευτυχισμένο» το φινάλε, όπως συμβαίνει στις ταινίες. Ο Ιωνικός φιλοξενεί τον Άρη κι ο ηττημένος θα έρθει κατάματα με το φάσμα του υποβιβασμού, καθώς μπορεί να έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο, όμως οι νίκες που μπορεί να κάνουν οι δύο ομάδες είναι μετρημένες κι οι ευκαιρίες λιγοστές.
Ο Άρης έχει κάνει δύο συνεχόμενες νίκες και μάλιστα με επιβλητική εμφάνιση, στον τελευταίο αγώνα κόντρα στη Λάρισα. Η ψυχολογία έχει ανεβεί στο αγωνιστικό τμήμα, γι’ αυτό κι αίφνης σταμάτησε κι η αναζήτηση ξένων παικτών, προκειμένου όλοι να επικεντρωθούν στην εκτός έδρας αποστολή. Όλοι γνωρίζουν πως ενδεχόμενη νίκη θα κλείσει την ψαλίδα στον έναν βαθμό διαφορά, αφήστε που θα ρίξει την ομάδα της Νίκαιας σε βαθιά εσωστρέφεια και προβληματισμό.
Το ακριβώς αντίθετο κλίμα επικρατεί στον Ιωνικό, που ψάχνουν νίκη με το… κιάλι, όμως η αναμέτρηση με τον Άρη είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία να έρθουν τα… κάτω πάνω. Αν οι Νικαιώτες επικρατήσουν δεν θα αυξήσουν τη διαφορά από τον Άρη στις τρεις νίκες, αλλά στις τέσσερις, καθώς θα τον έχουν 2-0 στους μεταξύ τους αγώνες, άρα θα έχουν το απόλυτο πλεονέκτημα και σε απλή, αλλά (κυρίως) σε πολλαπλή ισοβαθμία. Αφήστε που οι 8 νίκες μπορεί να οδηγούν στην παραμονή, ή έστω να απαιτείται άλλη μία.
Σε αυτό το κλίμα ήρθε η παραπομπή του Νίκου Λάσκαρη για την υπόθεση με τον Λετονό επιχειρηματία. Βεβαίως, ο πρώην «ισχυρός άνδρας» δεν εμπλέκεται πλέον στα διοικητικά του συλλόγου, όμως οι δύο άσχετες -φαινομενικά- ιστορίες (εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου), έχουν κοινό παρονομαστή: Ο Άρης χρειάζεται σταθερότητα.
Ναι, αυτή τη στιγμή προέχει η νίκη κι η συνέχιση της προσπάθειας για παραμονή στην κατηγορία, όμως ο «Αυτοκράτορας» χρειάζεται περισσότερα πράγματα για να επιστρέψει εκεί που (του) αξίζει. Δεν φτάνει μόνο να σώσει την παρτίδα, αν δεν έχει αξιόπιστο διοικητικό σχήμα, αν δεν έχει προοπτική, αν δεν συμμαζέψει τα χρέη, αν δεν τηρήσει τους διακανονισμούς. Κι όσο καλή διάθεση αν έχει (που αποδεδειγμένα έχει) ο Χάρης Παπαγεωργίου, όσο πρόθυμος να βοηθήσει κι αν είναι ο Λευτέρης Αρβανίτης κι ο Α.Σ. Άρης, όσο κι αν οι φίλαθλοι («επώνυμοι» και μη) βάζουν το χέρι στην τσέπη, είναι τόσο μεγάλη η τρύπα, που δεν κλείνει εύκολα.
Όλοι γνωρίζουν ότι το 2020 είναι κομβική χρονιά για το μέλλον του Άρη. Το βράδυ της Κυριακής θα γνωρίζουμε αν υπάρχει ζωή στον πλανήτη, αλλά για να μπορεί να αναπνεύσει ο πάλαι ποτέ κραταιός σύλλογος, θα χρειαστεί πολλή δουλειά και άνθρωποι με… πορτοφόλι να βγουν μπροστά.
