Οι Γάλλοι χρησιμοποιούν μια έκφραση για να δείξουν τον θαυμασμό τους: Chapeau, που ελληνιστί σημαίνει «σου βγάζουμε το καπέλο». Κι αν υπάρχει ένας σύγχρονος μπασκετμπολίστας , στον οποίο πρέπει να βγάλει κανείς το καπέλο, ποιος άλλος από τον πρώτο σκόρερ της Ευρωλίγκας, τον πρώτο στις ασίστ, τον πρώτο στο σύστημα αξιολόγησης. Τον πρώτο των πρώτων. Εδώ και λίγη ώρα ο Βασίλης Σπανούλης πέρασε στην ιστορία ως ο απόλυτος κυρίαρχος της διοργάνωσης και δύσκολα κάποιος άλλος θα τον ξεπεράσει. Όχι στα αμέσως επόμενα χρόνια.
Ήταν το 37ο λεπτό του αγώνα (απέμεναν 2.39»), όταν ο Σπανούλης σημείωσε τον 12ο πόντο του και ξεπέρασε τον Ναβάρο, φτάνοντας στους 4.153 πόντους. Και το έκανε δίχως να παίξει για τον εαυτό του, δίχως να προσπαθήσει να φέρει τον χρόνο πιο κοντά, δίχως να χαλάσει την ομαδική προσπάθεια, έχοντας πρώτα (κι ίσως να ήταν και το μοναδικό) πώς θα συμβάλλει για να βγουν ελεύθερα σουτ, να έρθουν εύκολοι πόντοι.
Ο Σπανούλης δεν είναι απλά κομμάτι της ιστορίας της Ευρωλίγκας, είναι ο ίδιος η… ιστορία της. Είναι ο απόλυτος κυρίαρχος, είναι ο παίκτης που έκανε τους συμπαίκτες του καλύτερους, είναι ένας αθλητής για τον οποίο μετά από χρόνια θα λέμε πως ήμασταν τυχεροί που τον είδαμε να αγωνίζεται. Κι ήταν παιχνίδι της μοίρας ότι έκανε το ρεκόρ, έπιασε την κορυφή, έχοντας απέναντι τον προπονητή (Ομπράντοβιτς), με τον οποίο πέτυχε αρκετούς από τους πόντους του στη διοργάνωση.
Το κοντέρ θα συνεχίσει να γράφει, όμως η ιστορία γράφτηκε κι όσοι βρέθηκαν στο ΣΕΦ είδαν από κοντά μια μοναδική στιγμή, μια στιγμή ανεπανάληπτη.
Αντί επιλόγου: Το γεγονός ότι κυνηγούσε το απόλυτο ρεκόρ και πριν πετύχει τον στόχο του είχε ήδη επτά ασίστ, δείχνει γιατί ο Βασίλης Σπανούλης είναι στην κορυφή της Ευρώπης. Όχι γιατί είχε το ταλέντο, αλλά επειδή έχει τη νοοτροπία.
