Κάτι η συχνότητα των αγώνων, κάτι το νέο (εξαιρετικό) φορμάτ, που έχει φέρει πολλές «εκπλήξεις» κι αποτελέσματα που δεν περιμέναμε, κάτι η «ζωντανή» επαναληπτική προβολή εντός γηπέδου, μέσω του CUBE (ο κεντρικός τετράγωνος πίνακας), κάτι η ταχυδυναμική βελτίωση των παικτών και οι περισσότερες επαφές (απότοκο των περισσότερων επιθέσεων), έχουν πολλαπλασιάσει τις διαμαρτυρίες, για τα σφυρίγματα των διαιτητών που διευθύνουν τους αγώνες στην Ευρωλίγκα.
Ο κόσμος γκρινιάζει, αλλά αυτό έχει περιορισμένο ενδιαφέρον. Πιο σημαντικό είναι ότι οι ίδιοι οι προπονητές των ομάδων της Ευρωλίγκας, έχουν αρχίσει να φωνάζουν για τους ορισμούς. Το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης έχει 70-80 διαιτητές, αλλά αν αναζητήσετε τους… άρχοντες των αγώνων θα διαπιστώσετε πως κάθε εβδομάδα υπάρχει ένα γκρουπ ρεφ, οι οποίοι είναι… μόνιμοι.
Συνεχώς οι ίδιοι (καμιά 15αρια) παίζουν στην Ευρωλίγκα. Μπορίς Ρίζικ, Λουίτζι Λαμόνικα, Ίλια Μπελόσεβιτς, Μιλιβόγιε Γιόβσιτς, Μιγκέλ Άνχελ Πέρεζ, Όλεγκς Λάτισεβς, Καρμέλο Πατερνικό, Φερνάντο Ρότσα, Ντάνιελ Ιερεθουέλο, Ντιφαλά Μεχντί, Νταμίρ Γιαβόρ, Ματέι Μπολτάουζερ, Χουάν Κάρλος Γκαρθία, είναι οι «αγαπημένοι» εκείνων που έχουν την ευθύνη για τον ορισμό των διαιτητών.
Αλήθεια, μιλά κανείς για ανάπτυξη διαιτησίας; Πώς είναι δυνατόν, όταν οι ίδιοι διαιτητές παίζουν ασταμάτητα, αφενός να μην «καούν», αφετέρου να μην υπάρχει δυσπιστία απέναντί τους; Σκεφτείτε ότι ένας διαιτητής μπορεί να σφυρίζει την Τρίτη (αναφερόμαστε στις «διαβολοβδομάδες») στη Ρωσία και να πρέπει να πετάξει για την Ισπανία. Να πέσει σε κακοκαιρία, να ταλαιπωρηθεί, να φτάσει με την ψυχή στο στόμα και να πρέπει να δώσει τον καλύτερό του εαυτό.
Πέρα από τη σωματική, υπάρχει κι η ψυχολογική κόπωση. Αφήστε που κι οι διαιτητές άνθρωποι είναι και μπορεί να αντιληφθούν ότι (όχι σκόπιμα) αδίκησαν μια ομάδα, την οποία θα συναντήσουν μετά από 15 μέρες. Ενδέχεται να θελήσουν με δεύτερο λάθος να καλύψουν το πρώτο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Σαφέστατα πρέπει να υπάρχει ένα γκρουπ υψηλής εμπειρίας, όχι όμως να δημιουργηθεί μια διαιτητική νομενκλατούρα, η οποία θέτει σε αμφισβήτηση την αξιοπιστία του πρωταθλήματος.
Αντί επιλόγου: Επιλέξαμε να γράψουμε αυτό το κείμενο, μετά την αγωνιστική που κι οι δύο εκπρόσωποί μας νίκησαν, ώστε να μην θεωρήσει κανείς ότι περνάμε μήνυμα. Το μήνυμα είναι ένα: Η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι, αλλά και να φαίνεται τίμια.
