Καλησπέρα στα φιλαράκια μου. Υπάρχουν κάποιοι που μιλάνε για να μιλάνε και κάποιοι, όπως εγώ, που μιλάνε όταν θέλουν, όταν έχουν κάτι να πουν, όταν πρέπει να μιλήσουν. Και μια κι ο λόγος για… ομιλία, αυτοί που δεν είναι «Περαστικοί», που έχουν στρογγυλοκαθίσει στις καρέκλες της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας, είναι συνήθως λαλίστατοι, αλλά σήμερα έπαιξαν με επιτυχία το παιχνίδι «στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα κι αγέλαστα».
Εκεί στο… άβατο της ΚΕΔ μπήκε παράγοντας ομάδας μπάσκετ. Το τι τους είπε δεν περιγράφεται. Αν υπήρχε τρόπος μέτρησης ηρεμίας και μπορούσε να γίνει σύγκριση μεταξύ όλων των ανθρώπων του πλανήτη και αναδεικνύονταν ο πιο ήρεμος άνθρωπος της γης, θα είχε σηκωθεί να φύγει, αν άκουγε τα μισά απ’ όσα άκουσαν οι παράγοντες της διαιτησίας. Και θα έφευγε, επειδή απλά θα ήταν ο… πιο ήρεμος άνθρωπος στον πλανήτη, για να μην αναγκαστεί να έρθει σε αντιπαράθεση.
Τα παλικάρια της ΚΕΔ κάθισαν και τον άκουσαν, σκύβοντας το κεφάλι. Δεν έχει σημασία ούτε ποιος ήταν αυτός που έκανε τα παράπονα, ούτε τι τους είπε. Τα λόγια ήταν πολύ σκληρά. Και δεν είναι η πρώτη φορά που κάθονται προσοχή, είχαν κρατήσει ανάλογη στάση κι όταν άλλος παράγοντας τους έλουσε, σε ιστορικό γήπεδο μπάσκετ.
Δεν ξέρω γι’ αυτούς που είναι… μόνιμοι παράγοντες διαιτησίας, εγώ ως «Περαστικός» κάθομαι έτσι μόνο όταν έχω λερωμένη τη φωλιά μου. Προφανώς αν γνωρίζω ότι έχω άδικο, αν έπρεπε να τιμωρήσω (ως έχων την ευθύνη) αυτούς που δεν ανταποκρίθηκαν, αλλά δεν μπορώ να τους τιμωρήσω, ακριβώς επειδή εγώ τους όρισα, θα περίμενα να σταματήσει να βρέχει, όσο κι αν βρεχόμουν. Έτσι έκαναν κι εκείνοι και βγήκαν… μούσκεμα.
Αλλά, αλήθεια, αν η ΚΕΔ δείχνει αδυναμία στο να πάρει μια σωστή απόφαση, ή -σε διαφορετική περίπτωση- αδυναμία να υποστηρίξει την απόφαση που έλαβε και να υπερασπιστεί το δίκιο της, είναι άξια να καθορίζει το διαιτητικό κομμάτι του επαγγελματικού μπάσκετ;
Αν, δηλαδή, σκύβουν το κεφάλι επειδή νιώθουν «ενοχές», έπρεπε να κάνουν κάτι για να μην νιώθουν έτσι. Αν πάλι σκύβουν το κεφάλι γιατί έτσι έχουν μάθει, δεν έπρεπε να είναι στις θέσεις τους. Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά δεν μπορεί κι ο υμνητής τους να αναδείξει τη… μαγκιά και την αποφασιστικότητα που έδειξαν (γιατί απλά δεν έδειξαν) και θα χάσουμε άλλο ένα ανορθόγραφο πόνημα της κακιάς ώρας.
Το μόνο καλό είναι πως τώρα που αλλάζει το έργο, θα φανεί ότι τελικά άλλοι είναι «Περαστικοί» κι όταν περάσει η μπογιά τους, μέρες σαν τη σημερινή θα είναι η δική τους… κανονικότητα.
