Όταν ανοίγουν οι ουρανοί και δεν έχεις αλεξιβρόχιο, απλά κάθεσαι και βρέχεσαι, μέχρι να το συνηθίσεις, καθώς ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. Ο Ολυμπιακός έγινε μούσκεμα και παρότι οι πέριξ της ομάδας έβλεπαν ότι η εικόνα στις προπονήσεις ήταν διαφορετική και βελτιωμένη προς το καλύτερο, δεν μπορούσαν ούτε καν να το πουν. Όπως έγραφε κι ο Διονύσης Σαββόπουλος «τα όνειρά σου μην τα λες, γιατί μια νύχτα κρύα, μπορεί και οι φροϋδιστές να ‘ρθουν στην εξουσία».
Όχι, δεν ήταν… ονειρική εμφάνιση, γιατί αυτή η ομάδα δεν έχει το ταλέντο να κάνει ονειρικές εμφανίσεις. Ήταν όμως Ολυμπιακός κι όχι φάντασμα του εαυτού του. Είχε αρχές, ξεκινώντας από την άμυνα κι εδώ πρέπει να πιστώσουμε στον Κεμζούρα την επιλογή του Μπάλντγουιν. Ήταν άτολμος επιθετικά ο Αμερικανός (και πώς να μην είναι, με τέτοια απραξία), αλλά στην άμυνα πρόσφερε σημαντικές βοήθειες.
Ο κόουτς της ομάδας του λιμανιού προσπάθησε να κρύψει τον Ρότσεστι, δεν μπορώ να πω ότι τα κατάφερε, αλλά πήρε από αυτόν λύσεις στην επίθεση και ηρεμία στην οργάνωση. Έκανε εξαιρετική διαχείριση, μοιράζοντας χρόνο και ανάσες, είχε τους παίκτες του φρέσκους ως το τέλος. Κι όσο περνούσε η ώρα, τόσο καλύτερα πατούσαν οι «κόκκινοι» πάνω στο παρκέ του ΣΕΦ, τόσο έχανε έδαφος η Ζαλγκίρις.
Αίφνης το ρόστερ γέμισε. Ο Ριντ ήταν κρυφός MVP, όχι μόνο για τα πεπραγμένα του, αλλά επειδή έδωσε ανάσες στον Μιλουτίνοφ, τη δυνατότητα να ξεκουραστεί, αλλά κυρίως να βρει αποκαμωμένους τους αντιπάλους του. Έφαγε κι έριξε ξύλο ο Αμερικανός, που για πρώτη φορά δικαιολόγησε την επιλογή του. Το γράψαμε και παλιότερα, τόσο αυτός όσο κι ο Ρότσεστι χρειάζονται χρόνο. Και μπορεί ο Ολυμπιακός να μην έχει αυτή την πολυτέλεια, όμως δεν υπάρχει διαδικασία αυτόματης ενεργοποίησης. Όχι ακόμα, στο μέλλον ποιος ξέρει…
Ο Πολ ενδύεται πλέον τον μανδύα του ηγέτη, ο Σπανούλης έκανε εξαιρετικά ώριμο και παραγωγικό παιχνίδι, ο Πρίντεζης πρόσφερε ποιότητα, ο Παπανικολάου έβγαλε ενέργεια, ο Κόνιαρης όσο πιέζει σαν… παλαβός στην μπάλα θα έχει ρόλο και θέση στο ρόστερ κι όσο ξεθαρρεύει στην επίθεση, τόσο θα κερδίζει χρόνο στο παρκέ.
Αν η εμφάνιση και η νίκη επί της ΤΣΣΚΑ ήταν… φωτοβολίδα, στο ΣΕΦ κόντρα στη Ζαλγκίρις ο Ολυμπιακός έδειξε ότι μπορεί να παλέψει για να μπει στα πλέι οφ. Χρειάζεται ηρεμία, χρειάζεται χρόνο (έχει, δεν έχει) και θεωρώ ότι τον Ιανουάριο, που οι άλλες ομάδες θα βγάζουν στοιχεία κόπωσης, θα έχει (λόγω αποχής από τις εγχώριες διοργανώσεις) μεγαλύτερη φρεσκάδα. Για το αν θα έχει χάσει το τρένο, δεν μπορώ να το πω με σιγουριά, αν πάντως αυτή η εμφάνιση αποτελέσει σημείο αναφοράς για τη συνέχεια, αν συνδυαστεί με αποτέλεσμα στη Γερμανία, πολλά μπορεί να αλλάξουν προς το καλύτερο.
Αντί επιλόγου: Η νίκη είναι αυτοσκοπός, όσον αφορά την επίτευξη στόχων. Αν δεν μπορείς να κερδίσεις, πρέπει ακόμα κι αν χάσεις να μην ηττηθείς.
