Οι παίκτες του Παναθηναϊκού παρασύρθηκαν από το πάθος του κόσμου, αγνόησαν για λίγο τις βουλές του άγραφου νόμου του fair play κι όχι μόνο έκαναν την επίθεση των τελευταίων δευτερολέπτων, αλλά μόχθησαν για να φτάσει –μετά από κλέψιμο- ο Παπαπέτρου στο κάρφωμα και η ομάδα στους 100 πόντους. Η εξέδρα το ζήτησε, εκείνοι το έπραξαν κι απομένει σε μας το δίλημμα αν θα πρέπει να παρασυρθούμε από αυτή τη σπουδαία εμφάνιση.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πολύ πριν την εμφατική νίκη επί της Μπασκόνια έκανε λόγο για… τετράδα. Είναι ο Ρικ Πιτίνο αυτός που μεταμόρφωσε τον Παναθηναϊκό. Γιατί, κακά τα ψέματα, φεύγοντας ο κόσμος από το «Νίκος Γκάλης» συζητούσε «μα, τι αλλαγή ήταν αυτή;». Φυσικά κι ήταν αλλαγμένος.
Οι αριθμοί (13/28 τρίποντα, ή αλλιώς 46.4% στα τρίποντα και 17/18 βολές, ή αλλιώς 94.4% για τους «πράσινους», 8/31 τρίποντα και 6/14 βολές για την αναιμική επίθεση της Μπασκόνια) λένε την αλήθεια, αλλά δεν εξηγούν το πόσο άλλαξε η εικόνα σε σχέση με το τελευταίο εντός έδρας ματς.
Πρώτος που πρέπει να πιστωθεί αυτή τη βελτίωση είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ο οποίος όχι μόνο μπήκε μπροστά, θέλοντας (ίσως και με άκομψο τρόπο) να θίξει τον εγωισμό των παικτών του, όχι μόνο πήρε δύσκολη απόφαση (το να διακόψει άμεσα τη συνεργασία με τον Αργύρη Πεδουλάκη), αλλά έκανε υπέρβαση -οικονομική, κυρίως- για να φέρει τον Ρικ Πιτίνο.
Μπορεί να είναι μεγάλος ηλικιακά, αλλά είναι στην πηγή της γνώσης και ταυτόχρονα στη στιγμή που το ευρωπαϊκό μπάσκετ έρχεται να συναντήσει το αμερικανικό. Εν ολίγοις ο Πιτίνο είναι στο… στοιχείο του. Το σπορ αλλάζει, πάει σε πολλά σουτ, πολλές επιθέσεις, με άμυνα που πρέπει να δουλέψει για να τροφοδοτήσει την επίθεση, με χέρια στην μπάλα, με διάβασμα στις επιθέσεις και δημιουργία. Αυτό το μπάσκετ μπορεί να το διδάξει ο Πιτίνο, ειδικά όταν παραλαμβάνει μια ομάδα που δεν είναι αδούλευτη.
Όσο κι αν δεν συμπαθεί κάποιος τον Αργύρη Πεδουλάκη, δεν μπορεί να του προσάψει ότι δεν δουλεύει ασταμάτητα, ότι δεν δίνει σημασία στη λεπτομέρεια. Κι είναι αστείο να πιστέψει κανείς ότι ο Πιτίνο άλλαξε τα πάντα σε λιγότερες από τρεις μέρες, ή ότι ο εξαιρετικός Γιώργος Βόβορας έγινε σε μια εβδομάδα προπονητής υψηλών παραστάσεων. Η δουλειά υπήρχε, ενδεχομένως το ζήτημα ήταν διαχειριστικό, ή ίσως κάποιοι από τους παίκτες δεν ένιωθαν άνετοι με την προηγούμενη κατάσταση.
Όπως και να ‘χει, το αρχικό μας ερώτημα είναι αν πρέπει να παρασυρθούμε. Το εύκολο είναι να γράψουμε τα πιο διθυραμβικά σχόλια που θα μας έρθουν στο μυαλό. Άλλωστε και η εμφάνιση, και η νίκη μας το επιτρέπουν. Η αλήθεια είναι πως έχει πολύ δρόμο να διανύσει ο Παναθηναϊκός για να ονειρεύεται κάτι παραπάνω από την πρόκριση στα πλέι οφ. Όμως, με τη νίκη (και τη διαφορά) επί της Μπασκόνια, είναι γερά στο κόλπο. Πάμε αγώνα τον αγώνα και βλέπουμε…
