Υπάρχουν δύο στιγμές που δεν τις είδε όποιος δεν ήταν στο γήπεδο. Τη στιγμή της εισόδου του στο γήπεδο, ο Αργύρης Πεδουλάκης χειροκροτήθηκε θερμά από τους φίλους του Παναθηναϊκού.
Λίγο αργότερα, στο 19ο λεπτό (με την μπάλα στα χέρια των παικτών της Εφές) κάνει αλλαγή τον Φριντέτ με τον Παπαπέτρου. Ακόμα και προπονητής με δίπλωμα Γ’ κατηγορίας αυτό θα έκανε: να βγάλει έναν παίκτη που δεν παίζει άμυνα, για να βάλει έναν από τους καλύτερους αμυντικούς. Κι όμως, ένας ψίθυρος κι 1-2 προπονητές της εξέδρας αντέδρασαν. «Ε, και;» θα πείτε.
Στο τέλος του αγώνα ο προπονητής του Παναθηναϊκού έφυγε ικανοποιημένος, καθώς η δουλειά είχε γίνει κι εκείνος είχε μεγάλο μερίδιο στη νίκη. Άλλαξε σχήματα, προσαρμόστηκε όταν του έβαζε ζητήματα ο Αταμάν (έπαιξε αρκετή ώρα με δύο «4άρια»), έπαιξε παιχνίδι κυριαρχίας, βάζοντας τον Παπαγιάννη για να γεμίσει τη ρακέτα. Ο ψηλός ανταποκρίθηκε, ο Παναθηναϊκός πήρε ριμπάουντ και με τους δύο «κοντούς» έτρεξε πολύ. Κι αυτό πρέπει να κάνει…
Γνωρίζουν όλοι πως οι παίκτες αναδεικνύουν (ή αντίστοιχα θάβουν) τη δουλειά του προπονητή. Κάθε κόουτς μπορεί να βγάλει ένα ελεύθερο τρίποντο, να φτιάξει μια κατάσταση «σπέσιαλ», να πάρει ρίσκα, να αλλάξει σχηματισμούς, αλλά κανείς δεν μπορεί να σουτάρει, ή να πάρει ριμπάουντ. Όπως κρίνεται (αυστηρά) όταν οι παίκτες δεν παίζουν καλά (δικό του θέμα να τους ετοιμάσει ψυχολογικά), έτσι πρέπει να πάρει τα εύσημα όταν παίζουν καλά.
Ο Παπαγιάννης μοιάζει να κατάλαβε ότι δεν έχει γελάκια και πως αν δεν δουλέψει θα… γυαλίζει πάγκο. Μπήκε και δικαίωσε τον οργανισμό του Παναθηναϊκού, που ρισκάρει δίνοντάς του φανέλα βασικού. Λογικό, καθώς είναι ένα από τα next big thing του ελληνικού μπάσκετ, αρκεί να βάζει το κεφάλι κάτω και να δουλεύει. Και βέβαια, δεν φτάνει ένα ματς για να καθιερωθεί.
Ο Ράις μπήκε, ήταν χαμένος στην άμυνα και βγήκε. Όταν επέστρεψε ξεκίνησε από την άμυνα κι έβγαλε μάτια στην επίθεση, αφήνοντας (δικαιολογημένα) στον πάγκο τον Φριντέτ. Ο Τζόνσον βελτιώνεται μέρα με τη μέρα, αλλά κι ο Παπαπέτρου ήταν λίρα εκατό. Δεν ήταν εύκολη υπόθεση να νικήσει αυτός ο Παναθηναϊκός, αυτή την Εφές, γι’ αυτό και χρειάζονταν πολλοί σε καλή βραδιά. Τους είχε.
Έγινε αίφνης υπερομάδα το «τριφύλλι»; Να… ράψουμε το έβδομο; Σοβαροί να είμαστε. Είναι νίκη ψυχολογίας, που δίνει χρόνο. Αυτό χρειάζεται, χρόνο. Και άλλα πολλά, που πρέπει να λύσει ο Πεδουλάκης. Με τρία γκαρντ έχει ζήτημα, ο Μπράουν είναι για την ώρα ξένο σώμα και δεν είμαι σίγουρος ότι ο Παναθηναϊκός έχει αυτή την πολυτέλεια. Ο Μπέντιλ προσπάθησε, αλλά ακόμα απέχει από το να μπορεί να στηριχθεί πάνω του ο «Άρτζι», που θα συνεχίσει τα ταχύρρυθμα στον Τζόνσον και που θα παλεύει όλο τον χρόνο με την αμυντική αδυναμία του Φριντέτ.
Ο προπονητής του Παναθηναϊκού δεν είναι… χθεσινός. Θα βρει την άκρη του, αρκεί να τον αφήσουν να δουλέψει, δίχως να φωνάζουν επειδή θέλησε να παίξει άμυνα, στο τελευταίο λεπτό του ημιχρόνου.
