Θα μου πείτε, «τι να πρωτοκάμει το κράτος; Να τρέξει στους κινηματογράφους, στα γήπεδα, στις διαδηλώσεις; Δεν μπορεί να τα προλάβει όλα. Θα συμφωνήσω μαζί σας. Να οργανωθούμε όμως και να ιεραρχήσουμε τα θέματά μας, αδέρφια. Γιατί, εντάξει, δεν λέω, να κυνηγήσουμε τα ανήλικα που βλέπουν Τζόκερ, αλλά να τα αφήνουμε εκτεθειμένα στο κλειστό της Κορίνθου; Ντροπής πράγματα…
Στην πελοποννησιακή πόλη, λοιπόν, έγινε ένας αγώνας ανάμεσα στον τοπικό ΚΑΟΚ και το Ληξούρι, για το πρωτάθλημα της Γ’ εθνικής. Οι διαιτητές Ζιώγας – Χριστοδουλάκης χρέωσαν με οκτώ (8) τεχνικές ποινές τους γηπεδούχους! Πόσες είπατε; Οκτώ! Βγήκε ο προπονητής της ομάδας, Κώστας Ρουμελιώτης, πολύ ήρεμος αναλογικά με το τι συνέβη κι είπε μετά το τέλος «8 τεχνικές ποινές, ούτε εγκληματίες να ήμασταν». Μεταξύ μας, δεν είναι και το πιο συνηθισμένο πράγμα να πέφτουν οκτώ τεχνικές ποινές. Δείχνει απόλυτη αδυναμία επιβολής των διαιτητών και κακή διαχείριση.
Η αλήθεια είναι πως γνωρίζαμε ότι το μπάσκετ γράφεται με… «ταυ» μέσα, αλλά όχι κι έτσι παιδιά. Δηλαδή, φανταστείτε τρεις (μια και μιλάμε για άλλη κατηγορία) διαιτητές στην Α1, να χρέωναν με οκτώ τεχνικές ποινές μια ομάδα. Ακόμα στο γήπεδο θα ήμασταν… Και δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα κρίνουν το κατά πόσο είναι πετυχημένη η διαιτησία, αλλά πρέπει να υπάρχει μέτρο και λογική.
Άλλωστε, υπάρχει και σχετική ντιρεκτίβα (διαχρονική), που λέει ότι οι διαιτητές ΔΕΝ πρέπει να γίνονται πρωταγωνιστές, καθώς πρωταγωνιστές είναι οι παίκτες. Ε, με οκτώ (8) τεχνικές ποινές, δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε τους πρωταγωνιστές. Αφήστε που θυμίζει και λίγο το ανέκδοτο με τα 99 σουβλάκια, που παραγγέλνει τύπος, του λέει ο σουβλατζής «να τα κάνω 100» και του απαντά «ποιος θα τα φάει, ρε μεγάλε». Βάλτε κι εσείς άλλες δύο τεχνικές ποινές, να γράψετε ιστορία.
Άσχετο: «Παίζει» να είναι ρεκόρ; Η αλήθεια είναι πως δεν το έχω πρόχειρο, ζητώ τη βοήθεια του κοινού. Όχι τίποτ άλλο, αλλά να το κατοχυρώσουμε…
