Είναι αυτονόητο πως κάθε εβδομάδα που θα έχει διπλούς αγώνες (λεγόμενη διαβολοβδομάδα), θα είναι εξ ορισμού δύσκολη. Όχι μόνο για τους δύο εκπροσώπους μας στην Ευρωλίγκα, αλλά για κάθε ομάδα. Από τη στιγμή, όμως, που οι «αιώνιοι» δεν ξεκίνησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ο βαθμός δυσκολίας μεγαλώνει, καθώς απαιτούνται νίκες, ακόμα και σε ματς τα οποία δεν λες «πάμε χαλαρά». Αλλά και σε ποια μπορείς να το πεις;
Φαντάζομαι έγινε κατανοητό. Αυτή η εβδομάδα είναι must για μπασκετόφατσες, καθώς έχει… κάθε ημέρα αγώνα. Κι από τη στιγμή που το πρωτάθλημα είναι μειωμένου ενδιαφέροντος, η Ευρωλίγκα είναι όαση. Κι αν γενικόλογα οι διαβολοβδομάδες είναι ξεχωριστές, η πρώτη είναι… όλα τα λεφτά.
Τον χορό σέρνει ο Παναθηναϊκός, που αντιμετωπίζει στη Μόσχα τη Χίμκι, η οποία έχει υποστεί μια ήττα στους τέσσερις αγώνες κι αυτή από την ΤΣΣΚΑ. Η παρέα του Σβεντ είναι εξόχως απειλητική, οπότε η αποστολή των «πράσινων» κάθε άλλο παρά εύκολη είναι. Και σαν να μην φτάνει αυτό, την Πέμπτη θα υποδεχθεί την Αναντολού Εφές, που ξεκίνησε με ήττα, αλλά μετά μετρά τρεις νίκες, εκ των οποίων την τελευταία επιβλητική επί της Ρεάλ.
Μπορεί κανείς να υποστηρίξει με σιγουριά ότι ο Παναθηναϊκός θα κάνει τουλάχιστον μία νίκη; Είναι ικανός για 2/2, αλλά δεν θα είναι εκτός λογικής ακόμα και το 0/2, αν και θα… πονέσει. Πρέπει, όμως, να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν σταθερές, ότι όλοι μπορεί να χάσουν απ’ όλους, ότι πάει ο καιρός που τέλειωνε η κανονική περίοδος κι οι έδρες ήταν αλώβητες.
Ακόμα χειρότερο είναι το πρόγραμμα για τον Ολυμπιακό. Ακόμα κι αν δεν βρίσκονταν σε… μεταβατική φάση, ακόμα κι αν το ρόστερ δεν ήθελε επιδιορθώσεις, το να παίζεις στη Μόσχα με αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ, μοιάζει με… αποστολή αυτοκτονίας. Κι αν παλιότερα ήταν πιο… εύκολο, κάθε άλλο παρά απλή υπόθεση είναι να κυνηγήσεις τη νίκη κόντρα στη Μακάμπι (την Παρασκευή). Γι’ αυτόν τον Ολυμπιακό, με τα σημερινά δεδομένα, έστω μία νίκη είναι ένα… μικρό θαύμα.
Αν το δούμε σφαιρικά, από τους τέσσερις αγώνες, ως… ελληνικό μπάσκετ, πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι με 1/4 νίκη, να πανηγυρίζουμε με 2/4, να… φωταγωγήσουμε την Αθήνα με οτιδήποτε περισσότερο και να έχουμε προετοιμαστεί να αποδεχθούμε ως φυσιολογικό και το 0/4. Δεν είμαστε πεσιμιστές, αλλά δεν μας αρέσει να πετάμε στα σύννεφα.
Είναι αυτονόητο ότι και για τους δύο ζητούνται υπερβατικές εμφανίσεις, καθώς ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγαλύτερος, από τη στιγμή που απέναντι είναι πιο δύσκολοι αντίπαλοι, από αυτούς που συνάντησαν μέχρι τώρα. Όπως επίσης είναι αυτονόητο πως θα χρειαστεί μεγαλύτερη προσπάθεια και στις δύο πλευρές του παρκέ, καθώς εύκολα μπορεί να… κατηφορίσει το γήπεδο και ν’ αρχίσει η καταμέτρηση.
Το ότι δεν θα αγωνιστεί (για παράδειγμα) ο Κλάιμπερν, προφανώς και δεν αλλάζει πολλά, δεδομένης της εικόνας που έχουν δείξει οι «αιώνιοι». Για την ώρα ο Παναθηναϊκός είναι λίγο καλύτερος, αλλά απέχει από το να χαρακτηριστεί καλός κι η σύγκριση δεν γίνεται με τον Ολυμπιακό, αλλά με τη Χίμκι και την Εφές, εν προκειμένω. Όπως και το ότι η Μακάμπι μετρά 2-2 νίκες/ήττες, δεν σηματοδοτεί κάτι, όσον αφορά την αξία της.
