Στην ΑΕΚ θέλει να κλείσει την καριέρα του ο Ντούσαν Σάκοτα, με βάση τα όσα δήλωσε σε συνέντευξη του στο «laverdad.es».
Συγκεκριμένα, ο επί πολλά χρόνια κιτρινόμαυρος παίκτης τόνισε ότι θα ήταν πολύ ρομαντικό να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα με την φανέλα της οποίας πέρασε τόσα, ενώ παράλληλα σχολίασε την άφιξη Λαρετζάκη στην Μούρθια.
Διαβάστε αναλυτικά:
Για τις πρώτες εντυπώσεις του από τη Μούρθια και από την παρουσία του Γιαννούλη Λαρεντζάκη στην ομάδα: «Πρώτα από όλα είμαι πολύ χαρούμενος με το πώς εξελίχθηκε η προετοιμασία. Το τεχνικό τιμ ανταποκρίθηκε σε όλα όσα ήθελα. Είμαστε πολύ καλά προετοιμασμένοι για να ξεκινήσουμε μία δύσκολη σεζόν, στην οποία θα βάλουμε τα δυνατά μας να κάνουμε το καλύτερο.
Για τον Έλληνα της ομάδας (Λαρεντζάκη) είμαι χαρούμενος για δύο λόγους. Ο ένας είναι πως ήμασταν συμπαίκτες για τρεις σεζόν και καταφέραμε πολλά πράγματα και ο άλλος πως πιστεύω πως είναι ένας πολύ καλός παίκτης που θα βοηθήσει με την ποιότητά του τη Μούρθια. Μόλις έμαθα για το ενδιαφέρον της Μούρθια εξέφρασα την ειλικρινή άποψή μου πως από αυτή τη μεταγραφή θα ωφεληθούν και οι δύο πλευρές. Όταν έμαθα πως θα έρθει, του είπα πως αυτό θα είναι πλεονέκτημα και για εκείνον και για την ομάδα».
Για την αποχώρησή του από την ΑΕΚ που αποτέλεσε γενικά έκπληξη και τι έγινε: «Όταν είσαι σε μία ομάδα για πολλά χρόνια και είσαι και αρχηγός, δεν υπάρχει πιο ρομαντικό πράγμα από το να αποσύρεσαι και να τελειώνεις εκεί την καριέρα σου. Ωστόσο, μία καριέρα ενός αθλητή εξαρτάται από εκατομμύρια παράγοντες, που κάνουν απρόβλεπτο το αύριο. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, αλλά τώρα είμαι χαρούμενος στη Μούρθια με βάση αυτά που έχω συναντήσει εδώ».
Για το ότι η ΑΕΚ και η Μούρθια έχουν καλές σχέσεις από το Final-4 της Αθήνας και το πότε προέκυψε το ενδιαφέρον των Ισπανών: «Αμέσως μόλις βγήκα στην αγορά, η Μούρθια ήταν ένα από τα πρώτα κλαμπ ου έδειξαν ενδιαφέρον. Φυσικά έπαιξαν ρόλο και οι εμφανίσεις μου στο Final-4».
Για το αν θεωρεί ότι το μπάσκετ τον… ξέχασε: «Προέρχομαι από μια μπασκετική οικογένεια. Ο πατέρας μου είναι ένας εξαίρετος κόουτς και εγώ μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά μου τον ακολουθήσαμε στην Ελλάδα. Εγώ ήμουν ακόμη παιδί, αλλά βλέποντάς τον κατάλαβα σε μικρό χρονικό διάστημα, πως αυτή η δουλειά σε πάει από το ένα μέρος στο άλλο. Έτσι, δεν έβλεπα το μπάσκετ σαν παιχνίδι, σαν κάτι διασκεδαστικό. Όταν όμως αυτό συνέβη (σ.σ. ο σοβαρός τραυματισμός στην Ιταλία) και είδα μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα της ζωής, ήμουν 24 χρονών, συνειδητοποίησα πως το μπάσκετ δεν είναι τα πάντα και πρέπει να ζούμε τη ζωή μας. Ο κόσμος προχωράει».
