Η Στέλλα Καλτσίδου έχει ζήσει πολλές ανάλογες ανατροπές στην καριέρα της ως αθλήτρια. Σήμερα ήρθε η ώρα να τη ζήσει για πρώτη φορά ως μέλος του τεχνικού επιτελείου μιας ομάδας, καθώς είναι συνεργάτης του Δημήτρη Μπακογεώργου στον αγώνα της Ελλάδας με την Πολωνία.
«Δεν ξεκινήσαμε καθόλου συγκετνρωμένα, δεν κάναμε τίποτα από αυτά που είχαμε πει για το πως θα αντιμετωπίσουμε το παιχνίδι. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί. Παρά το ότι οι Πολωνές ήταν πιο κουρασμένες θεωρητικά από εμάς, αφού έπαιζαν πιο αργά χθες το βράδυ, πήραν τα επιθετικά ριμπάουντ, σούταραν καλά και ήταν ιδιαίτερα εύστοχες στα μακρινά σουτ. Εμείς δείχναμε να βρισκόμαστε μια ταχύτητα πίσω. Παρόλα αυτά, στο τέταρτο δεκάλεπτο, στις αρχές, συνειδητοποιήσαμε ότι πρέπει να εμφανιστούμε στο γήπεδο. Τα κορίτσια έκαναν μια απίστευτη προσπάθεια, έβγαλαν όλη την ενέργεια και το πάθος που έχουν ως γνήσια ελληνική ομάδα και νομίζω πως έδειξαν τι ομάδα είμαστε πραγματικά, τι μπάσκετ και τι άμυνα μπορούμε να παίξουμε. Πολλοί θα μας θεωρούσαν τελειωμένες, αλλά τα κορίτσια είναι μαχήτριες. Αν κρατάμε κάτι είναι σίγουρα αυτό το πνεύμα που έβγαλαν στο τελευταίο δεκάλεπτο και το ότι θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως πρέπει να παίζουμε έτσι από το πρώτο λεπτό, γιατί δεν θα μπορούμε πάντα να «γυρίζουμε» τα παιχνίδια».
Η Καλτσίδου έχει ήδη μια πρώτη εικόνα και από την επόμενη αντίπαλο της ελληνικής ομάδας, τη Λετονία: «Είναι πολύ καλύτερη ομάδα από την Πολωνία. Από την άλλη βρισκόμαστε στην Α’ Κατηγορία, κάτι που σημαίνει πως όλες οι ομάδες είναι πολύ καλές, πιο ποιοτικές. Η Λετονία παίζει γρήγορο μπάσκετ, σουτάρουν όλες από μακριά, όπως όλες οι λετονικές ομάδες, τρέχουν πάνω κάτω και είναι σκληρές στην άμυνα. Θα πρέπει να ελέγξουμε το ρυθμό, να βάλουμε τα κορμιά μας ώστε να παίξουν εκεί που θέλουμε εμείς, να έχουμε μυαλό στην επίθεση και υπομονή μέχρι να βρούμε τις καλύτερες επιλογές. Και φυσικά χρειάζεται πάθος και καρδιά. Είναι ένα νοκ άουτ παιχνίδι και χρειάζονται όλα. Είναι ένας τελικός και ένα ουσιαστικό παιχνίδι, αφού μια νίκη δίνει πολλά».
Πώς βιώνει η ίδια όλο αυτό, έξω πλέον από τις γραμμές και όχι μέσα από αυτές; «Θα πω μόνο ένα πράγμα, αυτό που είπα και στα κορίτσια σήμερα, βλέποντάς τες να βγάζουν αυτή την εικόνα. Είμαι περήφανη που είμαι μέλος της ομάδας αυτής και που ένιωσα όπως ένιωθα ως αθλήτρια. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό».
