Αν κάποιος ήθελε να διαγνώσει τα αίτια της άθλιας εικόνας του μπάσκετ, εύκολα θα κατέληγε ότι αυτό που ενοχοποιείται είναι η εμφανής έλλειψη στόχων, στρατηγικής και -το κυριότερο- ήθους, με αναπόφευκτο αποτέλεσμα την μετάσταση της αισθητικής του «άντε γεια», που προωθεί ο εθνικός κουμπάρος στο ποδόσφαιρο, σε όλα τα αθλήματα, αλλά και στην πολιτική. Αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο «έλλειψη ιδεολογίας» ή «φιλοσοφίας» για να μην θεωρηθούμε υπέρ-ευαίσθητοι.
Ποιος είναι ο στόχος μιας ομάδας που αγωνίζεται στην Α1; Ποιο είναι το κίνητρο των «επενδυτών» σε έναν χώρο που δεν παράγει κέρδος; Πάμε για μετάλλιο στην Κίνα; Κι αν το πάρουμε, ή δεν το πάρουμε, τι θα σημαίνει; Τι σημαίνει το μήνυμα μιας ομάδας, που ο καλύτερος παίκτης του κόσμου απολαμβάνει διαφορετικών προνομίων από ίδιες περιπτώσεις σαν την δική του;
Σκέφτηκε κανείς πόσο προσβλητικό είναι για τον παίκτη να εμφανίζεται ως φορέας της άποψης «διακρίσου για να απολαύσεις διαφορετικής κρατικής αντιμετώπισης»; Σύσσωμη η ομάδα πρέπει να απαιτήσει άμεση λύση (αν στο μεταξύ δεν έχει διευθετηθεί κι όχι βέβαια μετά το αποτέλεσμα), γεγονός που θα την καθιστούσε, πρωτίστως κοινωνικά ωφέλιμη, άρα και νικήτρια προκαταβολικά σε κάποιο επίπεδο.
Ο αθλητισμός, για να είναι απόλυτα ειλικρινής με τα υψηλά ιδεώδη που προτείνει, πρέπει να συμβάλει στην επίλυση κοινωνικών αδικιών, εκμεταλλευόμενος τη δημοφιλία του και όχι να περιορίζεται στον τομέα των γυμναστικών επιδείξεων, εκτονώνοντας την κοινωνική του ευαισθησία με τηλεοπτικές επισκέψεις στο «Χαμόγελο του παιδιού».
Η αναγνώριση μιας ομάδας ως ομάδας πολιτών κι όχι συγκέντρωση διασκεδαστών, είναι το πρώτο βήμα, που αναμφισβήτητα συμβάλει στην αύξηση του κύρους της.
Ο ΠΣΑΚ (που θα όφειλε να γνωρίζει και να προωθεί αυτές τις αξίες), σε μία προσπάθεια «ass kissing», επαίνεσε τον Βασίλη Κικίλια για την απαγόρευση του ήδη απαγορευμένου καπνίσματος στα γήπεδα. Δεν ακούσαμε όμως καμία κριτική για την επικίνδυνα λαϊκίστικη δήλωση «δεν θα πληρώνουν οι Έλληνες για την νοσηλεία αλλοδαπών», που αποδεικνύει ότι ούτε η Ελλάδα είναι μία και ελληνική. Υπάρχει η Ελλάδα του Σαλβίνι, του Όρμπαν, του Τραμπ κλπ.
Ίσως να μην έχουν συνειδητοποιήσει ότι η δήλωση αυτή αφορά και τους συμπαίκτες τους αλλοδαπούς, οικονομικούς μετανάστες, με τους οποίους συνεργάστηκαν για τον ίδιο στόχο, εκμεταλλεύτηκαν το ταλέντο τους κι είναι εκείνοι που συνέβαλαν στην όποια επιτυχία τους. Αν το είχαν καταλάβει πιστεύω ότι θα προσβάλλονταν και τουλάχιστον θα αντιδρούσαν.
Φυσικά και κανείς Έλληνας δεν πληρώνει για τα νοσήλια αλλοδαπών, καθώς καλύπτονται από διεθνείς συμβάσεις, αλλά που να το ξέρει ο άνθρωπος, Υπουργός είναι. Ο Κικίλιας δίνει συνεχώς την εντύπωση ότι μιλάει για πράγματα που εμφανώς δεν γνωρίζει.
Ο Γιώργος Μαυρωτάς, ως Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, αναμφισβήτητα άνθρωπος του αθλητισμού, για να είναι χρήσιμος πρέπει να καυτηριάζει οποιαδήποτε συμπεριφορά διαστρεβλώνει το νόημα της αλληλεγγύης που προωθεί ο αθλητισμός και υπονομεύει η επαίσχυντη δήλωση Κικίλια. Αν αρκεστεί στην καρέκλα, θα καταστεί περιφερόμενος σε κοπές πίτας αθλητικών συλλόγων, να λέει πράγματα που κανονικά τα λες όταν αποκτήσεις εγγόνια, μούσι και προχωρημένη φαλάκρα…
