Σε μια εποχή που οι… αριθμοί τρελάθηκαν, που οι (οικονομικά) πρωτοκλασάτες ομάδες της Ευρωλίγκας εκτοξεύουν τα μπάτζετ και παίρνουν όποιον θέλουν, σε μια εποχή που το ελληνικό μπάσκετ βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο του, ο Παναθηναϊκός ολοκληρώνει το ρόστερ του, αφήνοντας πολλές υποσχέσεις.
Για πρώτη φορά, από τότε που επέστρεψε από τις ΗΠΑ ο Νικ Καλάθης δεν θα είναι μόνος στο σπίτι. Συμπαθής ο Λεκαβίτσιους, αλλά δεν είναι… Ταϊρίς Ράις. Με αυτούς τους δύο οι «πράσινοι» έχουν γεμίσει τη θέση του πόιντ γκαρντ, είναι ανταγωνιστικοί απέναντι σε όλους. Η αδυναμία του Καλάθη στο μακρινό σουτ, έχει καλυφθεί και με το παραπάνω, με δύο «πολυβόλα».
Ο Τζίμερ Φριντέτ κι ο Ουέσλι Τζόνσον, καλύπτουν τις άλλες δύο θέσεις («2» και «3») δίνοντας στον Παναθηναϊκό τα πάντα. «Καυτά πιστόλια», χέρια στην μπάλα (Τζόνσον), ικανότητα για σουτ από κάθε απόσταση κι αναμονή για να αξιοποιήσουν με τον καλύτερο τρόπο τις οξυδερκείς πάσες του Καλάθη.
Με αυτούς στο ρόστερ, οι «πράσινοι» έχουν τα 3/5 της πεντάδας έτοιμα να κοιτάξουν στα μάτια κάθε αντίπαλο. Κανείς δεν έχει καλύτερη τριάδα από αυτή, αρκεί βέβαια να προσαρμοστούν στα ευρωπαϊκά δεδομένα οι δύο και κυρίως ο Τζόνσον.
Αν -με το καλό- μπει κι ο Νίκος Παππάς στην εξίσωση (θυμηθείτε ότι με τον Πεδουλάκη στον πάγκο άλλαξε ο τρόπος παιχνιδιού του προς το καλύτερο), η περιφέρεια είναι ασφυκτικά γεμάτη. Κι έχει και… δώρο – έκπληξη τον Ρίον Μπράουν.
Ο Αμερικανός του Προμηθέα μπορεί να παίξει και στο «2» και στο «3» και πιστεύω πως αν ο Παππάς βρει τα πατήματά του ο Μπράουν θα μετατοπιστεί περισσότερο στο «3», παρότι ο «Άρτζι» είναι προπονητής του δόγματος «υπάρχουν δύο θέσεις: Αυτοί που παίζουν με πρόσωπο κι αυτοί που παίζουν με πλάτη».
Εδώ έρχεται ο Ιωάννης Παπαπέτρου για να δέσει το γλυκό. Έχει γίνει πολύς λόγος για το αν είναι «3» ή «4» και σε κάποιο βαθμό θυμίζει τη συζήτηση που γίνονταν πριν από δεκαετίες για τον τότε παίκτη του Περιστερίου (με προπονητή τον Πεδουλάκη) Κώστα Τσαρτσαρή, ο οποίος μετεξελίχθηκε σ’ ένα από τα κορυφαία 4άρια του ελληνικού μπάσκετ. Ο «Παπ» θα είναι… σύρτης, ανάλογα τον αντίπαλο, τις συνθήκες, τα δεδομένα της βραδιάς.
Στο «4» υπάρχουν ο Ντεσόν Τόμας και ο Ντίνος Μήτογλου από πέρυσι, άρα -λογικά- θα είναι καλύτεροι, αφού ξέρουν που πατούν. Στο… ρετιρέ ο Γιώργος Παπαγιάννης έχει δίπλα του τον Τζέικομπ Ουάιλι και τον Μπεν Μπέντιλ, παίκτες «άγραφοι» στην Ευρωλίγκα, αλλά από αυτούς που θέλει να δουλεύει ο κόουτς του Παναθηναϊκού.
Άλλωστε με τον έναν εκ των δύο γνωρίζεται από το Περιστέρι.
Θα ήταν ψέματα να πούμε ότι τα άλλα 2/5 της πεντάδας είναι εξίσου δυναμικά όπως οι τρεις «κοντοί», αλλά βάσει των οικονομικών δυνατοτήτων είναι… τόσο όσο.
Σε κάθε περίπτωση κι η ρακέτα έχει γεμίσει, αφήστε που ο Παναθηναϊκός έχει την πολυτέλεια να διαθέτει «κοντούς» με φοβερή έφεση στο ριμπάουντ, όπως είναι ο Καλάθης, ο Μπράουν κτλ.
Αντί επιλόγου: Είναι αστείο να μιλάμε από τώρα για φάιναλ φορ, όταν μπροστά μας έχουμε τόσο μεγάλη σεζόν και τόσο ανταγωνιστικούς αντιπάλους. Ο Παναθηναϊκός μοιάζει με δρομέα μεγάλων αποστάσεων, που όποιος κι αν ανοίξει τον ρυθμό δείχνει ότι μπορεί να ακολουθήσει.
Τώρα το πού θα τερματίσει είναι κάτι που θα μάθουμε τον Μάιο. Σίγουρα έχει παίκτες (και κυρίως προπονητή), που θα φέρουν κόσμο στο «Νίκος Γκάλης».
Άσχετο: Ο τύπος που πουλάει ρούχα και υπόσχεται καλές διαιτησίες συνεχίζει να το… παίζει «κολλητός» με την ηγεσία της ΕΟΚ. Το ξαναγράφουμε, και θα το γράφουμε, μέχρι να του κόψουν τον βήχα οι διοικούντες. Γιατί είμαστε σίγουροι πως γίνεται εν αγνοία τους.
