Ο Ζώης Καράμπελας είναι η φετινή αποκάλυψη του Περιστερίου, αλλά και του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο προπονητής του Περιστερίου, Αργύρης Πεδουλάκης, που ανέδειξε τον νεαρό, δήλωσε ότι ο Έλληνας γκαρντ είναι κάτι σπάνιο για την Ελλάδα, ενώ αναφέρθηκε και στο δικό του μέλλον.
Αναλυτικά όσα ανέφερε στο ΣΠΟΡ FM:
Για τον Καράμπελα και που μπορεί να φτάσει: «Είναι ένα παιδί 18 ετών είναι λογικό να μην μπορεί να διαχειριστεί πολύ εύκολα αυτό που συμβαίνει. Ευτυχώς η οικογένειά του είναι ισορροπημένη, δεν έχει εμπλακεί ποτέ, κάτι σπάνιο στις μέρες μας και ειδικά στον αθλητισμό. Ο σύλλογος αποτελείται από ανθρώπους μέσα από τον αθλητισμό. Αυτό θα τον βοηθήσει να τον επηρεάσει λιγότερο σε σχέση με άλλα παιδιά.
Κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να φτάσει. Είναι ώριμος στο παιχνίδι του, έχει ταχύτητα, έχει ευφυΐα. Το θράσος προέρχεται από την αυτοπεποίθηση. Στην Ελλάδα όλα τα βαφτίζουμε ψυχολογία για το κάθε υπερβατικό. Η αυτοπεποίθηση έρχεται από τη δουλειά. Ο Ζώης έμαθε βήμα-βήμα. Είναι εξαιρετικός στο πικ εν ρολ και μαθαίνει πολύ γρήγορα. Δηλαδή θα του πεις κάτι, θα του δώσεις μια παρατήρηση και θα διαβάσει το παιχνίδι. Το πιο σπουδαίο σε αυτή την εποχή του υλισμού και του εγωισμού είναι που προτιμά να πασάρει και να κάνει ευτυχισμένους τους συμπαίκτες του. Τον λατρεύουν οι ψηλοί. Είναι αλτρουιστής. Είναι κάτι σπάνιο και παράξενο στη σύγχρονη Ελλάδα. Το σημαντικό είναι ότι έχει την ευφυΐα και ξέρει να διαβάζει τις φάσεις. Σε αυτό ήταν εξαιρετικός ο Διαμαντίδης. Το παράξενο για το ύψος του είναι ότι μπορεί να δει και τις μακρινές πάσες. Παίζει σε μια θέση, που υπάρχει κενό στην Ελλάδα. Έχει όλα τα στοιχεία για να κάνει το επόμενο βήμα στα επόμενα χρόνια.
Στην προσωπική άμυνα είναι πολύ καλός. Θα κολλήσει πάνω σου. Το μοναδικό μειονέκτημα για το ύψος του είναι στις περιστροφές στην άμυνα, αλλά το καλύπτει με την ευφυΐα του. Αν δείτε όλη την καριέρα του είναι εξαιρετικός στο ριμπάουντ. Αγαπάει το μπάσκετ και ζει για αυτό. Το λατρεύει».
Για την σύγκριση με τον Καμπάτσο: «Δεν μου αρέσουν οι συγκρίσεις. Κάθε άνθρωπος έχει ξεχωριστή προσωπικότητα. Έχει στοιχεία, αλλά το σημαντικό είναι ότι δουλεύει πάρα πολύ. Φανταστείτε ότι ακόμα δεν έχει αρχίσει βάρη. Είναι πάρα πολύ έξυπνος και είμαι πολύ αισιόδοξος για αυτόν».
Για τη δουλειά που γίνεται στο Περιστέρι: «Το Περιστέρι δεν είναι μια γειτονιά… Είναι η πρωτεύουσα της Δυτικής Αθήνας. Έχει πάρα πολύ κόσμο. Πάνω από 350.000 κόσμο. Θα λέγαμε ποτέ την Πάτρα γειτονιά; Αυτό που λείπει στο ελληνικό μπάσκετ είναι οι μεσαίες ομάδες. Αυτές που θα είναι ανταγωνιστικές με τις μεγάλες ομάδες και στις οποίες οι παίκτες θα κάνουν το βήμα για να πάρουν εμπειρίες στην Ευρώπη. Αυτό κάποια στιγμή θα το πληρώσουμε. Όταν παίζουμε πολύ συχνά με τόσο καλές ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός, τότε και εμείς τις απομυθοποιούμε και το είπα και στους παίκτες. Οι ομάδες αυτές λείπουν. Αλλά σε αυτό δεν βοηθάει η πίεση που υπάρχει. Υπήρχε ένα παιχνίδι, που σε ένα ματς που την τελευταία επίθεση την πήρε ο Καράμπελας 17 ετών και όλοι ασχολήθηκαν αν υπήρχε ένα φάουλ… Αντί να εστιάσουμε σε αυτό το παιδί, μείναμε στην αρνητικότητα. Έχει μπει στη ζωή μας η αρνητικότητα, ο κιτρινισμός και αυτό μας αρέσει. Το lifestyle, η ελονοσία όπως το λέω εγώ».
Για τους μικρούς της ομάδας: «Αν έρθεις ένα απόγευμα στο Περιστέρι, θα δεις τις προπονήσεις των Ακαδημιών… Αυτή τη στιγμή στο Περιστέρι έρχονται πολλά παιδιά που δοκιμάζονται. Είχα πει ότι αν σε δύο χρόνια, θέλουν οι παίκτες να έρθουν σε εμάς, θα είμαστε επιτυχημένοι. Αυτό έγινε σε ένα χρόνο. Το Περιστέρι έχει brand name, που όλοι ξέρουν ότι γίνεται πολύ καλή δουλειά. Για παράδειγμα πήραμε έναν νεαρό παίκτη, με τον όρο ότι δεν θα πέσουν οι βαθμοί του στο σχολείο, γιατί είναι πολύ καλός παίκτης».
Για αυτά που γίνονται στο ελληνικό μπάσκετ: «Είναι η βιτρίνα μας οι ομάδες που παίζουν στην Euroleague και θα ξαναγυρίσουν σε κορυφαίο επίπεδο. Αλλά, θεωρώ, οι προτάσεις του Προμηθέα και του Περιστερίου είναι πιο σημαντικές, αν θέλετε τη γνώμη μου. Χωρίς παραγωγή δεν γίνεται. Το βιώνουμε γενικότερα στη ζωή μας. Υπάρχει έλλειψη πολλών καλών Ελλήνων παικτών. Βάλτε Έλληνες παίκτες. Ο Ζώης πέρασε δύσκολα, αλλά τον ετοιμάσαμε για να είναι έτοιμος για αυτό το επίπεδο. Όποτε ο ελληνικός αθλητισμός άνοιξε τα φτερά του, έκανε μεγάλα πράγματα. Τώρα έχουμε σύγχρονους έφηβους. Ζούμε την 4η επανάσταση, που ζει σε μια εικονική πραγματικότητα. Είναι σημαντικό όταν έχεις παιδεία, θα χρειαστεί να δώσεις μια συνέντευξη και ξέρεις ότι δεν πρόκειται για παράδειγμα να προκαλέσεις πρόβλημα».
Για τις δηλώσεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, λίγο μετά την βράβευσή του στο ΟΑΚΑ: «Ήταν πολύ τιμητικά τα όσα είπε, αλλά ήταν και υπερβολικός. Ωστόσο, για μένα ο αυστηρότερος κριτής είναι ο παίκτης. Ούτε ο δημοσιογράφος, ούτε ο κόσμος. Είναι αυτοί που ξέρουν καλύτερα. Είναι σαν τον δάσκαλο με τα παιδιά του. Συνήθως, οι μαθητές αγαπούν τον δάσκαλο που λέει τα ανέκδοτα, αλλά όταν βγαίνεις στην κοινωνία, σου λείπει ο δάσκαλος που σου έμαθε. Έχω μεγαλώσει πολλά παιδιά. Μπορεί να ζήσεις με λιγότερη ύλη, αλλά τα συναισθήματα είναι κάτι που μπορούν να σου γεμίζουν την ψυχή».
Για το γεγονός ότι δεν είχε φύγει με τον καλύτερο τρόπο από τον Παναθηναϊκό: «Γράφονται και υπερβολές. Εγώ με τον κ. Γιαννακόπουλο, τον ξέρω από τα 10. Οι σχέσεις μας ήταν σε καλό επίπεδο. Οι διαφωνίες φέρνουν τη σύνθεση. Ποτέ δεν είχαμε θέμα σε προσωπικό επίπεδο. Υπήρχαν διαφωνίες, αλλά πάντα με ειλικρίνεια και με εντιμότητα. Εμένα μου αρέσουν οι χαρακτήρες που δείχνουν αυτό που σκέφτονται. Τον άνθρωπο τον οποίο δεν τσακώνεται, να τον φοβάστε».
Για το μέλλον του: «Αυτό που ήθελα να κάνω στο Περιστέρι, στη γενέτειρά μου, ήταν να βάλω την ομάδα στις γραμμές. Το πώς πρέπει να σκέφτεσαι. Εγώ έχω τεχνογνωσία. Αυτό έχει γίνει. Έχει καλή ομάδα και έχει πολλούς παίκτες μικρούς που δεν τους ξέρετε. Για το μέλλον κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί».
Για τον Μπεντίλ: «Ο Μπέντιλ είναι ένα παιδί 24 ετών, αλλά επειδή είναι Αμερικανός τον θεωρούμε 22, γιατί είναι πιο πίσω τακτικά. Έχει τρομερή πρώτη ύλη, δουλεύει. Όλα είναι θέματα μάθησης. Κόντρα στο Λαύριο δεν τον πήρα καν στην αποστολή. Πρέπει να τον δείτε πώς έχει αντιδράσει από τότε. Έχει τρομερά περιθώρια εξέλιξης και έχει σουτ, που είναι πολύ σημαντικό στην Ευρώπη. Είναι πολύ καλό παιδί, έχει περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια και ξέρει να δουλεύει. Για μας δεν υπάρχει ξένος. Για μας όλοι είναι το ίδιο. Τους λέμε ότι όλοι κάνουν λάθη, αλλά δεν πρέπει να είναι καταστροφικά και επαναλαμβανόμενα».
