Στην διοργάνωση μιας πολύ ενδιαφέρουσας ημερίδας (η οποία “πέρασε” πολλά και χρήσιμα “μηνύματα” για το μέλλον του επαγγελματικού βίου των παικτών) προχώρησε η Sfera Sports Group Ltd, με θέμα “η επόμενη μέρα μετά το τέλος της καριέρας του καλαθοσφαιριστή”.
Αναλυτικά το σχετικό Δελτίο Τύπου:
H Sfera Sports Group Ltd δεν επικεντρώνεται μόνο στο παρόν των παικτών, αλλά “κοιτάει” και το μέλλον τους. Έμπρακτη απόδειξη γι’ αυτό, αποτελεί η ημερίδα που διοργάνωσε με θέμα “η επόμενη μέρα μετά το τέλος της καριέρας του καλαθοσφαιριστή”. Ομιλητές ήταν οι Σταύρος Σχίζας (επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής και επιχειρηματίας), Γιώργος Παυλίδης (πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής και νυν ψυχολόχος), Δημήτης Φράγγος (Διευθυντής ομάδας πωλήσεων ΜΕΤLIFE-Ασφαλιστικός Σύμβουλος) και Κώστας Τριγκώνης (Ολυμπιονίκης ιστιοπλόος), των οποίων οι “τοποθετήσεις” ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες και όλοι τους καταχειροκροτήθηκαν.
Οι τέσσερις ομιλητές, απευθυνόμενοι προς τους παίκτες που έδωσαν το παρών στην ημερίδα, τους ανέφεραν διάφορα παραδείγματα και χρήσιμες εμπειρίες, επιπλέον τους έδωσαν πολύτιμες συμβουλές και γενικότερα προσπάθησαν να τους βοηθήσουν ώστε να “αναπτυχθεί” σωστά ο τρόπος σκέψης τους σχετικά με την προοπτική ενασχόλησης (βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα) με άλλα αντικείμενα. Όλα όσα ειπώθηκαν, αφορούσαν την κατεύθυνση οι καλαθοσφαιριστές να αντιληφθούν ότι παράλληλα με το μπάσκετ, είναι αναγκαίο να αναζητούν -συνεχώς- νέες πηγές εσόδων στον επαγγελματικό τους βίο και να δημιουργήσουν -έγκαιρα- όλες τις απαραίτητες συνθήκες γι’ αυτό, καθώς η καριέρα κάθε παίκτη έχει συγκεκριμένο χρόνο “ζωής”. Βάσει του συγκεκριμένου δεδομένου, λοιπόν, είναι πιο “ώριμο” οι καλαθοσφαιριστές να σκέφτονται από… νωρίς για το τι μέλλει γενέσθαι επαγγελματικά, παρά να εφησυχάζονται στο διάστημα που αφορά την καριέρα τους ως αθλητές.
Οι Κωνσταντίνος Λαζάρου (Μαχητές Πεύκων την σεζόν 2018-19), Γιώργος Καραγιαννίδης (Μαχητές Πεύκων την σεζόν 2018-19), Πασχάλης Κουτσοκώστας (Ίκαροι Σερρών την σεζόν 2018-19), Πέτρος Βελισσαρίου (Ευρώπη Πευκοχωρίου την σεζόν 2018-19), Δημήτρης Απιδόπουλος (Α.Σ. Καστοριά την σεζόν 2018-19), Δημήτρης Στόλης (Μαχητές Πεύκων την σεζόν 2018-19), Νίκος Παπαδόπουλος (Φίλιππος Βέροιας), Δημήτρης Παγωνίδης (ΠΣ Ευκαρπίας την σεζόν 2018-19), Νίκος Κουτουξίδης (ΚΣ Γέφυρας την σεζόν 2018-19) και Ανδρέας Ψευτογκάς (ΚΣ Γέφυρας την σεζόν 2018-19) ήταν οι παίκτες που παρακολούθησαν από κοντά την ημερίδα “η επόμενη μέρα μετά το τέλος της καριέρας του καλαθοσφαιριστή”. Η συγκεκριμένη ημερίδα, αν μη τι άλλο, αποτέλεσε ένα “μάθημα ζωής” για τους καλαθοσφαιριστές, μια έκφραση που χρησιμοποίησε στο ξεκίνημα του προλόγου του ο Γιώργος Σφαιρόπουλος. Nα σημειωθεί ότι μετά το τέλος της εκδήλωσης, από την Sfera Sports Group Ltd δόθηκε ως “δώρο” προς τους παίκτες ένα βιβλίο οικονομικού χαρακτήρα.
Σφαιρόπουλος: “Στόχος να πάρετε τα ερεθίσματα που θα σας κάνουν από τώρα ακόμη να σκεφτείτε το μέλλον”
Ο κ. Σφαιρόπουλος, CEO της Sfera Sports Group Ltd, ανέφερε στο ξεκίνημα της ημερίδας: “Θέμα της ημερίδας είναι η επόμενη μέρα της καριέρας του καλαθοσφαιριστή. Είναι ένα μάθημα ζωής και αυτή η ημερίδα έχει στόχο να αποκομίσετε κάποιες επιπλέον γνώσεις ή να πάρετε εκείνα τα ερεθίσματα που θα σας κάνουν από τώρα ακόμη -ανεξάρτητα από την ηλικία του καθένα και σε ποια φάση της πορείας του στο μπάσκετ βρίσκεται- να σκεφτείτε ορισμένα πράγματα για το μέλλον, για την επόμενη μέρα μετά το μπάσκετ.
Για την οποία θα πρέπει να προετοιμαστούμε, όμως, πριν τελειώσει η καριέρα. Ένας Αμερικανός φίλος που ασχολείται με το μπάσκετ στις ΗΠΑ, λέει ότι ‘όσο είσαι καλαθοσφαιριστής, όλες οι πόρτες ανοίγουν. Όταν τελειώσεις από καλαθοσφαιριστής, τότε θα βρεις πολύ ελάχιστες πόρτες ανοιχτές’. Άρα, όσο παίζετε και όσο παίζετε καλά, τόσο πιο εύκολο θα είναι να προετοιμάσετε -με τις γνωριμίες που θα έχετε και με την δύναμη που θα έχετε σαν παίκτες- το να ανοίξουν κάποιες πόρτες όταν θα τελειώσει η καριέρα σας.
Πρώτος θα μιλήσει ο Σταύρος Σχίζας. Είναι επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής, τον γνωρίζετε όλοι. Έχει παίξει και έχει σπουδάσει στην Αμερική. Έχει παίξει στην Ελλάδα αλλά παράλληλα έχει και μια επιχείριση που ‘τρέχει’. Σκέφτεται από τώρα τι άλλο θα κάνει, έτσι ώστε όταν τελειώσει η καριέρα του, να μπορεί να έχει έτοιμο ένα έσοδο. Ο δεύτερος ομιλητής είναι ο Γιώργος Παυλίδης. Είναι πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής. Έχει παίξει στο εξωτερικό και στην ΑCB, στην Ισπανία. Έχει ξεκινήσει από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Είναι πλέον ψυχολόγος, είναι καθηγητής. Διδάσκει στο CITY College και μέσα στα αντικείμενα που ασχολείται ως ψυχολόγος, είναι ακριβώς το θέμα της σημερινής ημερίδας.
Ο τρίτος ομιλητής είναι ο Δημήτρης Φράγγος ο οποίος είναι πρώην μπασκετμπολίστας. Ο Δημήτρης Φράγγος είναι διευθυντής πωλήσεων στην METLIFE και είναι ασφαλιστικός σύμβουλος, οπότε θα μας μιλήσει πιο συγκεκριμένα και πιο ειδικά για το θέμα μας. Ο τέταρτος ομιλητής είναι ο Κώστας Τριγκώνης. Είναι ο ιστιοπλόος της πόλης μας. Έχει πάρα πολλές νίκες, πανευρωπαϊκές, παγκόσμιες… Έχει πάρει μέρος σε τέσσερις Ολυμπιάδες. Έχει βγει όγδοος στην Ολυμπιάδα. Έχει ασχοληθεί πολύ με το τι μπορεί να κάνει ένας αθλητής -εκμεταλλευόμενος την ιδιότητά του- ώστε να ασχοληθεί επαγγελματικά μετά το τέλος της καριέρας του. Είναι πολύ σημαντικό το ότι οι τέσσερις ομιλητές είναι ή ήταν αθλητές”.
Σχίζας: “Στο 1/4 της ζωής μας, πρέπει να εξασφαλίσουμε τα άλλα 3/4…”
Ο Σταύρος Σχίζας άρχισε την ομιλία του λέγοντας: “Είναι μεγάλη μου χαρά που βρίσκομαι εδώ για να μοιραστώ κάποια πράγματα μαζί σας όσον αφορά την ζωή μας μετά το μπάσκετ. Θα σας μιλήσω για κάποια θέματα που θα προκύψουν μετά την καριέρα σας. Κάτι πολύ βασικό που πρέπει να σκεφτόμαστε όλοι, είναι πως ο μέσος όρος ζωής στην Ελλάδα είναι τα 80 χρόνια. Εμείς σαν επαγγελματίες ξεκινάμε το μπάσκετ -και πληρωνόμαστε γι’ αυτό- στα 18 μας χρόνια. Σε μια πολύ καλή περίπτωση, δίχως τραυματισμούς και δίχως πολλά εμπόδια, μέχρι πόσο πιστεύετε πως μπορεί να παίξει ένας μπασκετμπολίστας; Μέχρι τα 40; Στα 35, στα 38; Οπότε, μιλάμε για ένα διάστημα 20 χρόνια.
Έχουμε 20 χρόνια να φτιάξουμε το μέλλον μας μέσα από το μπάσκετ. Ελπίζω εσείς που είστε νέοι αθλητές να καταφέρετε όλοι παίξετε στο ανώτατο επίπεδο στο εξωτερικό και να βγάλετε εκατομμύρια, αλλά σε πολλές περιπτώσεις αυτό δεν συμβαίνει. Οπότε, εμείς αυτά τα 20 χρόνια, που είναι ακριβώς το 1/4 της ζωής μας, πρέπει να εξασφαλίσουμε τα άλλα 3/4 της ζωής μας. Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Όπως είπε και ο Γιώργος (Σφαιρόπουλος), το να κάνεις πολλές γνωριμίες, είναι πάρα πολύ καλό, είναι πάρα πολύ θετικό. Ποτέ δεν ξέρεις ποια πόρτα μπορεί να σου ανοίξει…”.
“Εμείς οι αθλητές ζούμε σε μια γυάλα”
Συνεχίζοντας, πρόσθεσε: “Εγώ προσωπικά, πηγαίνοντας στην Αμερική έμαθα πολλά πράγματα. Σπούδασα γραφιστική και μάρκετινγκ, το οποίο με βοήθησε πολύ. Αυτά τα 20 χρόνια που παίζουμε μπάσκετ και βγάζουμε ένα μισθό, εμείς οι αθλητές ζούμε -σε εισαγωγικά- μέσα σε μια γυάλα. Γιατί με το που ξεκινάς, η ομάδα σού δίνει τον μισθό αλλά σου καλύπτει το σπίτι σου, το ενοίκιο, σου πληρώνει το ρεύμα, σου πληρώνει το ίντερνετ, το νερό… Στα παρέχει όλα.
Όλα αυτά έχουν κάποιο κόστος. Σε μια καλή περίπτωση, αυτό το κόστος θα είναι 1000 ευρώ. Οπότε γι’ αυτά τα 20 χρόνια, οι ομάδες σου καλύπτουν αυτά τα 1000 ευρώ τον μήνα. Όταν θα φτάσεις 38 ετών και τελειώσεις την καριέρα σου -μπορεί να έχεις και παιδιά αλλά και να είσαι παντρεμένος, που λογικά θα είσαι- αυτό το κοστολόγιο μπορεί να ανέβει στα 1400 ή στα 2000 ευρώ τον μήνα. Ποιος από εσάς έχει σκεφτεί τι θα κάνει τότε; Όταν όλα αυτά ξαφνικά θα κοπούν… Θα είστε μείον περίπου 2000 ευρώ τον μήνα. Θα σας μιλήσω για το τι κάνω εγώ συγκεκριμένα για να καλύψω αυτά τα έξοδα, όταν τελειώσει η καριέρα μου σε 5-6 χρόνια -τώρα είμαι 30 ετών- και να πάρετε κι εσείς κάποια ερεθίσματα για να κάνετε ίσως κάτι παρόμοιο”.
“Τώρα είμαι αθλητής, πληρώνομαι αλλά σκέφτομαι ήδη τι θα γίνει όταν τελειώσει η καριέρα μου”
“Φέτος είναι η τρίτη χρονιά που κάνω Basketball Camp. Το διοργανώνω στην Σαλαμίνα. Μέχρι στιγμής αυτό το Camp δεν μου βγάζει έσοδα. Άλλα έτσι είναι με κάθε επιχείρηση, όταν ξεκινά κάποιος. Από φέτος που είναι η τρίτη χρονιά (του camp), πιστεύω, θα ξεκινήσω να βγάζω ένα εισόδημα από εκεί. Αυτά τα λεφτά θα τα βάλω στην άκρη. Με αυτά τα λεφτά, μαζί και με αυτά του χρόνου, θα ξεκινήσω δικιά μου Ακαδημία στην Σαλαμίνα. Κι άλλα έσοδα…
Εγώ είμαι αθλητής τώρα. Παίζω… Πληρώνομαι κανονικά από το μπάσκετ, αλλά έχω στο μυαλό μου το μετά… Τι θα γίνει μετά όταν θα τελειώσει η καριέρα μου; Θα πρέπει να έχω κάποιο εισόδημα. Είναι πολύ σημαντικό. Υπάρχει μια άλλη ασχολία που κάνω και μου βγάζει κέρδος, καθώς έχω e-shop. Έχω ένα μαγαζί online, με κάποια προϊόντα”.
“Πρέπει να έχουμε και μια δεύτερη λύση, εγώ τραυματίστηκα και άλλαξε ο τρόπος σκέψης μου”
“Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι που μπορείτε να βγάλετε λεφτά, ακόμη και τώρα. Και είναι πολύ καλό να σκέφτεστε τι θα κάνετε μετά. Καλώς ή κακώς, ζούμε σε μια φουσκάλα όσο παίζουμε μπάσκετ. Νομίζουμε πως όλα τα πάνε καλά και θα βγάζουμε εκατομμύρια αλλά σε περίπτωση που δεν συμβεί αυτό, πρέπει να έχουμε και μια δεύτερη λύση. Πρέπει όλοι σας να σκέφτεστε το μέλλον.
Υπάρχουν και οι τραυματισμοί… Εγώ είμαι 30 χρονών και τραυματίστηκα και άλλαξε ο τρόπος σκέψης μου για όλα αυτά. Φέτος, δηλαδή… Είπα στον Γιώργο (Σφαιρόπουλο) να σας αγοράσει ένα βιβλίο οικονομικό, το οποίο μου άλλαξε εντελώς τον τρόπο σκέψης. Δηλαδή, εγώ στα 27 μου δεν σκεφτόμουν τίποτα από αυτά και ήμουν ακόμη στην… φουσκάλα πως θα παίζω μπάσκετ για άλλα 10-15 χρόνια και πως όλα θα πηγαίνουν καλά. Αυτό το βιβλίο θα το πάρετε στο τέλος της ημερίδας και αξίζει να το διαβάσετε”.
“Σημαντικές οι σπουδές, δίχως κάποιο χαρτί ίσως να είναι πιο δύσκολο το μέλλον σου μετά το μπάσκετ…”
Για το τι σπούδασε και το πώς σκέφτηκε να πάει στις ΗΠΑ να σπουδάσει: “Εγώ ξεκίνησα να παίζω τοπικά, στην Σαλαμίνα. Έπαιζα εφηβικό εκεί. Επειδή ήξερα πως ήθελα να παίξω επαγγελματικά μπάσκετ, έπρεπε να πάρω μια κατεύθυνση για να βάλω τον εαυτό μου στην κατάλληλη θέση ώστε μελλοντικά να παίξω σαν επαγγελματίας. Βρήκα άλλη ομάδα, πήγα στο Πέραμα και στην συνέχεια πήγα στον Πορφύρα στον Πειραιά και εκεί κατάλαβα πως για να παίξω στην Α1, πρέπει να κάνω κάτι πολύ σοβαρό.
Να κάνω μια μεγάλη κίνηση, να φύγω στο εξωτερικό. Γιατί γνωρίζετε, πως αν παίζεις στα 20 σου στο τοπικό, δεν υπάρχει περίπτωση να παίξεις στην Α1. Είναι πολύ δύσκολο. Οπότε πήρα την απόφαση να πάω στις ΗΠΑ. Γνώρισα έναν άνθρωπο, τον Σωτήρη Βούκια, ο οποίος έχει στείλει πολλούς παίκτες στην Αμερική. Έτσι πήγα εκεί και έκατσα 4 χρόνια. Σπούδασα γραφιστική που έχει να κάνει πιο πολύ με το μάρκετινγκ, πώς να διαφημίζεις διάφορα πράγματα. Πήραμε μια χρονιά το πρωτάθλημα στις ΗΠΑ και ήταν φοβερό. Στην Αμερική είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Η πίεση που δέχεσαι εκεί, δεν έχει σχέση με αυτή που είχα δεχτεί μέχρι τότε στην Ελλάδα”.
Για την σημασία των σπουδών από τους νεαρούς παίκτες: “Στις σπουδές πρέπει να δίνεται το μεγαλύτερο βάρος. Είναι πιο σημαντικές από το μπάσκετ. Όπως είπα, θα παίζουμε μπάσκετ 20 χρόνια. Μετά από αυτό, τι θα κάνεις… Αν δεν έχεις κάποιο χαρτί, ίσως να είναι πιο δύσκολο το μέλλον σου μετά το μπάσκετ. Στο κολέγιο που ήμασταν, έπρεπε να βγάζεις πάνω από 75% ποσοστό στα μαθήματα για να μπορείς να παίζεις, για να μπορείς να κάνεις προπόνηση.
Αν δεν περνούσες τα μαθήματα, δεν μπορούσες να κάνεις ούτε προπόνηση. Όποτε εκεί (στις ΗΠΑ) δίνουν μεγάλη βάση στα μαθήματα. Γνωρίζουν καλά, ότι πολλοί από αυτούς τους παίκτες στο κολέγιο, δεν θα παίξουν. Το ξέρετε ότι μόνο 0,02% όλων των παικτών σε όλο τον κόσμο, γίνονται επαγγελματίες; Μιλάμε για μηδενικό ποσοστό. Όποιος γνωρίζει αυτό το ποσοστό σε μικρή ηλικία, αμφιβάλλω αν συνεχίσει να παίζει μπάσκετ”.
“Καταξιωμένοι αθλητές έχουν αρχίσει κάτι δικό τους, δεν μπορείς να τρως συνέχεια από τα έτοιμα γιατί αυτά κάποια στιγμή τελειώνουν”
Για τα παραδείγματα παικτών που ήδη ασχολούνται επαγγελματικά μετά το τέλος της καριέρας τους στο μπάσκετ: “Ο Χατζηβρέττας έχει δικιά του Ακαδημία. Και ο Διαμαντίδης και ο Παπαλουκάς…. Να, ένα πολύ καλό παράδειγμα αυτό. Δύο καταξιωμένοι καλαθοσφαιριστές, με εκατομμύρια, έχουν αρχίσει κάτι δικό τους. Γιατί δεν μπορείς να τρως συνέχεια από τα έτοιμα. Σε κάποια φάση θα τελειώσουν τα έτοιμα… Πρέπει να έχεις κάτι έτοιμο, για μετά… Ελπίζω να κρατήσετε κάτι από αυτά που σας είπα και να τα χρησιμοποιήσετε στην ζωή σας μετέπειτα”.
Παυλίδης: “Ένα πολύ μικρό ποσοστό των αθλητών βγάζουν χρήματα που θεωρητικά τους επέτρεπε να μην ξαναδουλέψουν, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών χάνει την περιουσία του σε λιγότερο από πέντε χρόνια”
Ο Γιώργος Παυλίδης, κατά την ομιλία του, είπε: “Ήμουν 13 χρόνια επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής. Στην Γερμανία, στην Ισπανία και εδώ. Το 2009 αποσύρθηκα από την ενεργό δράση. Σπούδασα ψυχολογία. Αποφοίτησα από το University of Sheffield, International Faculty, CITY College. Ξεκίνησα διδακτορικό στο University of Sheffield και τελείωσα τον περασμένο Αύγουστο. Τα τελευταία χρόνια, είμαι λέκτορας και ερευνητής και ασχολούμαι ενεργά με το κομμάτι του αθλητισμού”.
Στην συνέχεια ο κ. Παυλίδης ζήτησε από τους καλαθοσφαιριστές να συστηθούν ονομαστικά και να αναφερθούν στις σπουδές τους και μετέπειτα υπογράμμισε: “Ενδιαφέρεστε για το μέλλον σας από όσο κατάλαβα, γι’ αυτό και ακολουθείτε τις σπουδές σας. Αυτά τα οποία θα σας πω, θα σας φανούν αυτονόητα ή λογικά, αλλά δεν βασίζονται στην δική μου προσωπική γνώμη, ούτε έχουν κάποιο ψυχοθεραπευτικό χαρακτήρα. Οι ψυχολόγοι είναι επιστήμονες και βασίζονται πολύ σε εμπειρικά δεδομένα τα οποία προέρχονται μέσα από έρευνες. Και αυτά είναι πράγματα τα οποία θα συζητήσουμε”.
Σε εκείνο το σημείο ο κ. Παυλίδης ανέφερε στους παρευρισκόμενους διάφορους μέσους όρους που αφορούν γενικότερα τους καλαθοσφαιριστές. Μεταξύ άλλων, τον μέσο όρο σχετικά με τα χρόνια καριέρας τους (π.χ. στο ΝΒΑ) ή τον μέσο όρο των χρημάτων που “βγάζουν” και ακολούθως τόνισε πως “στην Γερμανία, μόλις ένα 9% των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών που αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση, θεωρητικά δεν θα χρειαζόταν να ξαναδουλέψουν στην ζωή τους, λόγω της περιουσίας που απέκτησαν μέσω του αθλητισμού. Το ποσοστό των αθλητών που σταματούν την καριέρα τους παγκόσμια και έχουν περιουσία που θα μπορούσε κανονικά να μην χρειαστεί να ξαναδουλέψουν, είναι πολύ μικρό. Μέσα σε λιγότερο από πέντε χρόνια, το μεγαλύτερο ποσοστό χάνει την περιουσία του μετά το τέλος της καριέρας τους. Ποιος είναι ο λόγος; Όταν μεγαλώνουμε εμείς ή όταν μεγαλώσαμε εμείς ως αθλητές, έπρεπε να αφιερώσουμε κάποιο χρόνο γι’ αυτό.
Κατά μέσο όρο, χρειαζόμαστε τουλάχιστον 10 χρόνια και περίπου 10.000 ώρες εντατικής προπόνησης ώστε να είμαστε καλοί σε αυτό που κάνουμε. Δηλαδή, να είμαστε καλαθοσφαιριστές… Που σημαίνει πως είχαμε πολύ λίγο χρόνο για οτιδήποτε άλλο. Μεταξύ αυτών και το σχολείο. Το μεγαλύτερο ποσοστό των αθλητών-μαθητών αναφέρουν ότι δεν μπορούν να καταφέρουν να συνδυάσουν το σχολείο και την εκπαίδευση. Γι’ αυτό αναφέρονται πολύ στο δίλημμα, σχολείο ή αθλητισμός. Πόσες ώρες πιστεύετε ότι ξοδεύει την εβδομάδα ένα παιδί σε εντατική προπόνηση και σχολείο μαζί, κατά την διάρκεια της εφηβείας; Συνδυαστικά… Είναι 42-95 ώρες. Ο μέγιστος χρόνος από τον νόμο που μπορείς να υποχρεώσεις κάποιον να δουλέψει την εβδομάδα, είναι 40 ώρες. Υπάρχουν πολλοί έφηβοι αθλητές που ξοδεύουν το διπλάσιο.
Από αυτά τα παιδιά τα οποία αφιερώνονται και δεσμεύουν τον εαυτό τους σε ένα εντατικό πρόγραμμα προπόνησης και σχολείου, ένα 2-10% γίνεται επαγγελματίες παίκτες. Κι αυτό, σε πολύ δομημένα προγράμματα. Για παράδειγμα, ξέρετε τις ποδοσφαιρικές Ακαδημίες… Παίρνουν τα παιδιά και αυτά μένουν σε ξενώνες. Κάνουν προπόνηση και το σχολείο πολλές φορές θυσιάζεται. Από αυτό το 2-10% γίνονται επαγγελματίες. Τα υπόλοιπα παιδιά έχουν να παλέψουν με ελλείμματα και το πρώτο από αυτό είναι η εκπαίδευσή τους. Αφιερώθηκαν πάρα πολύ στον αθλητισμό, όχι τόσο πολύ στο σχολείο. Το δεύτερο έλλειμμα είναι η κοινωνικότητα. Ξεριζώθηκαν από τους φίλους. Ουσιαστικά ό,τι κοινωνικότητα είχαν, ήταν μέσα σε αθλητικά πλαίσια. Το αθλητικό πλαίσιο τελείωσε γιατί δεν έγιναν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και έπρεπε να μάθουν ξανά πώς να φέρονται εκτός αθλητικών πλαισίων”.
“Το μπάσκετ να αποτελεί κεφάλαιο στην ζωή χρησιμοποιώντας το για το καλό του επαγγελματικού, προσωπικού και κοινωνικού σας βίου”
“Για ένα πράγμα είμαστε σίγουροι. Ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει η καριέρα σας. Γι’ αυτό εγώ είμαι εδώ για σας μιλήσω, για το πώς μπορείτε να προετοιμαστείτε ακόμη καλύτερα έτσι ώστε το μπάσκετ -αφότου τελειώσετε- να αποτελεί ένα κεφάλαιο στη ζωή σας, κάτι το οποίο εσείς θα μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για το καλό του επαγγελματικού, προσωπικού και κοινωνικού σας βίου, παρά το μπάσκετ να γίνει κάτι το οποίο θα σας δημιουργήσει ελλείμματα. Τι πιστεύετε ότι σας προσφέρει το μπάσκετ έτσι ώστε όταν τελειώσετε να μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για τον επαγγελματικό σας και τον προσωπικό σας βίο; Οι γνωριμίες μπορεί να είναι ένα από αυτά αλλά το πρώτο πράγμα που θα ήταν καλό να κάνετε, είναι να αρχίσετε να ομιλείτε την μη αθλητική γλώσσα του επαγγελματικού χώρου. Να αρχίσετε λίγο-λίγο να την μαθαίνετε.
Γιατί κάποια πράγματα ονομάζονται αλλιώς στον επαγγελματικό βίο και τα οποία τα ζητούν. Για παράδειγμα, εσείς είστε πάρα πολύ καλοί να δουλεύετε σε ομαδικό πλαίσιο. Έχετε μια πολύ καλή δυνατότητα στο να ακολουθείτε οδηγίες και αυτό δεν το έχουν όλοι στον επαγγελματικό βίο. Είστε πολύ καλοί στο να δέχεστε κριτική. Δεν το έχουν όλοι αυτό… Είστε πολύ καλοί στο να θέτετε στόχους. Είστε πολύ καλοί στο να είστε συνεπείς. Είστε πολύ καλοί στο να επιμένετε στον στόχο. Επίσης, είστε πολύ καλοί στο να ταυτίζεστε με την ομάδα εργασία σας, που αυτή την στιγμή είναι η ομάδα σας. Αυτά που είπα, μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε οπουδήποτε πάτε για να κάνετε μια αίτηση για δουλειά”.
“Ο τρόπος που κοινωνικοποιούμαστε, δεν γίνεται να είναι μόνο με τον κώδικα που έχουμε αναπτύξει μέσα στον αθλητισμό”
Ακολούθως, ο κ. Παυλίδης ανέφερε: “Σχετικά με το βιογραφικό, πόσα δευτερόλεπτα αφιερώνει ένας εργοδότης όταν βλέπει ένα βιογραφικό, πριν το απορρίψει; Τρία δευτερόλεπτα… Αν δει δομή που είναι κακή, το απορρίπτει. Οπότε, καλό θα ήταν να μάθετε πώς γίνεται ένα βιογραφικό. Τώρα η τάση είναι να στέλνεις ένα βιογραφικό, μετά πας σε μια συνέντευξη αλλά πλέον θέλουν και video βιογραφικό. Δηλαδή, να κάτσεις μπροστά στην κάμερα και να παρουσιάσεις τον εαυτό σου. Νέα τάση… Καλό είναι να τα μάθετε αυτά.
Όσον αφορά μια νέα εργασία, επειδή έχετε μάθει ως ικανότητα να είστε προσηλωμένοι στον στόχο, αυτό θα βοηθήσει. Ποια πιστεύετε πως μπορούν να είναι τα ελλείμματά σας από τον αθλητισμό; Ας αρχίσουμε από το κοινωνικό κομμάτι. Έχετε παρατηρήσει ποτέ τον τρόπο που μιλάτε, η συμπεριφέρεστε ή κοινωνικοποιείστε μέσα στην ομάδα και εκτός της ομάδας; Πολλές φορές δεν έχει διαφορά, αλλά είναι πολύ διαφορετικό από ότι έχουν μάθει να μιλάνε, ή έχουν μάθει να κοινωνικοποιούνται τα άτομα εκτός αθλητικού πλαισίου. Είστε ψηλοί, είστε και γυμνασμένοι…
Ο τρόπος με τον οποίο έχουμε μάθει να μιλάμε, αρχίζει να γίνεται απειλητικός για τους υπόλοιπους. Είτε για τον κοινωνικό περίγυρο, είτε μέσα στον εργασιακό χώρο και θα δημιουργήσει προβλήματα. Οπότε, ένα καλό πράγμα να βάλουμε στο μυαλό μας είναι πως ότι ο τρόπος που κοινωνικοποιούμαστε, δεν γίνεται μόνο με τον κώδικα που έχουμε αναπτύξει μέσα στον αθλητισμό”.
“Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζετε τι θέλετε να κάνετε μετά το μπάσκετ”
“Πάρα πολλοί αθλητές, όταν σταματούν την καριέρα τους, δεν γνωρίζουν τι να κάνουν. Έχω πάρα πολλούς πρώην συναδέλφους οι οποίοι με παίρνουν τηλέφωνο και με ρωτούν τι να κάνουν. Εγώ ήξερα πως ήθελα να γίνω ψυχολόγος, αλλά δεν είχα σπουδάσει. Πρώτα σταμάτησα το μπάσκετ και μετά σπούδασα. Πόσο πιο προετοιμασμένος θα ήμουν αν είχα σπουδάσει κατά την διάρκεια; Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζετε τι θέλετε να κάνετε μετά το μπάσκετ. Και αν είναι αυτό που έχετε σπουδάσει ή κάτι άλλο. Δεν είναι απαραίτητο να κάνετε αυτό που σπουδάσατε.
Οι σπουδές σας είναι εφόδιο. Είναι κάτι που καλό είναι να ολοκληρωθεί, δίχως όμως να είναι και απαραίτητο. Ίσως μερικοί από εσάς να θέλετε να γίνετε επιχειρηματίες. Ξέρετε ποιο είναι το ποσοστό επιτυχίας μιας επιχείρησης μετά τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της; Είναι 10%. Το 90% κλείνει μετά τον πρώτο χρόνο λειτουργίας. Ξέρετε, πόσοι συνάδελφοί μας έχουν επενδύσει μετά το τέλος της καριέρας τους, σε καφέ ή εστιατόριο; Που έχουν ακόμη πιο χαμηλό ποσοστό επιτυχίας μετά τον πρώτο χρόνο λειτουργίας… Δεν είναι παράξενο, αν δεν γνωρίζετε τι θέλετε να κάνετε μετά το τέλος της καριέρας σας”.
“Φαντάζεστε ψυχολογικά τι κενό δημιουργείται όταν σταματήσετε το μπάσκετ; Δημιουργεί την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας”
“Η αλήθεια είναι πως κατά την διάρκεια της εφηβείας, όλοι μας επενδύσαμε πολύ χρόνο στον αθλητισμό και είναι η περίοδος στην οποία ένας άνθρωπος χτίζει ταυτότητα. Ακούς να λένε ‘είμαι καλός μαθητής’, ή ‘εγώ είμαι ο αλήτης’ ή ‘εγώ είμαι ο ωραίος’. Μια ταυτότητα… Εμείς, λοιπόν, είμαστε αθλητές κι αυτό ενισχύεται πολύ κατά την περίοδο της ενηλικίωσής μας. Η έννοια της ταυτότητας είναι σημαντική γιατί είναι ο ψυχολογικός μηχανισμός που δίνουμε αξία στον εαυτό μας.
Λέμε ‘είμαι καλός αθλητής, άρα αξίζω’, ή ‘δεν είμαι καλός αθλητής, άρα δεν αξίζω’. Ή ‘είμαι ωραίος, άρα αξίζω’, ή ‘δεν είμαι ωραίος, άρα δεν αξίζω’. Και ερχόμαστε στο μπάσκετ… Αποσυρόμαστε… Υπάρχει ταυτότητα του αθλητή μετά την απόσυρση; Υπάρχει αναγνωρισιμότητα; Όλα αυτά εξαφανίζονται από την μία μέρα στην άλλη… Φαντάζεστε ψυχολογικά, τι κενό δημιουργεί αυτό; Δημιουργεί την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε ξανά τον εαυτό μας. Είναι τεράστιο εφόδιο για μετά το τέλος της καριέρας σας στο μπάσκετ, να έχετε και μια δεύτερη ταυτότητα αναφορικά με το τι θέλετε να γίνετε. Όλα αυτά που αναφέρω, έχουν την έννοια του προγραμματισμού”.
“Μελέτες λένε πως όταν είναι επιλογή ενός αθλητή να σταματήσει το μπάσκετ, αυτό έχει το καλύτερο αποτέλεσμα”
“Το κακό είναι πως δεν ξέρουμε πότε θα σταματήσει η καριέρα μας. Για παράδειγμα, τον τραυματισμό δεν μπορείς να τον προγραμματίσεις. Ένας λόγος (για το τέλος της καριέρας) μπορεί να είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος. Ή να μην υπάρχει ενδιαφέρον για εμάς, είτε λόγω τραυματισμού, είτε γιατί υπάρχει η φθορά του χρόνου. Μελέτες λένε πως από όλες τις πιθανότητες που υπάρχουν να σταματήσει ένας αθλητής την καριέρα του, αυτά που αποτελούν επιλογή του έχουν το καλύτερο αποτέλεσμα. Γιατί αν κάποιος επιλέξει να σταματήσει, έχει βρει ήδη το κίνητρο να αποκτήσει μια εναλλακτική ταυτότητα. Να έχει μια συνέχεια, δηλαδή, ακριβώς μετά το τέλος της καριέρας του. Και επιπλέον, έχει επιλέξει και την στιγμή… Οπότε, νιώθει και προετοιμασμένος”.
“Όταν σταματήσει η καριέρα μας, το μεγαλύτερο ποσοστό του κοινωνικού μας βίου το οποίο είναι αθλητικό, θα καταρρεύσει”
“Ανακεφαλαιώνοντας… Πάρα πολύ ωραίος ο αθλητισμός και η ενασχόλησή του. Μπράβο σας που το κάνετε ή μπράβο μας που το κάναμε. Όλο αυτό θα σας αφήσει ένα μεγάλο κεφάλαιο. Φιλίες που θα κρατήσουν μια ζωή. Ένα κοινωνικό δίκτυο, που με μερικά άτομα, θα είναι ισχυρό. Όπως για παράδειγμα ο Γιώργος (Σφαιρόπουλος) με μένα. Εμπειρίες που θα θυμάστε, πρωταθλήματα, απογοητεύσεις, στιγμές κωμικές, στιγμές δύσκολες… Θα σας αφήσει ικανότητες που θα μπορούν να μεταφερθούν στον επαγγελματικό σας βίο. Αρκεί να τις αναγνωρίσετε πρώτα.
Αλλά… Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Όταν σταματήσει η καριέρα μας, το μεγαλύτερο ποσοστό του κοινωνικού μας βίου το οποίο είναι αθλητικό, θα καταρρεύσει και δεν θα υπάρχει γύρω μας. Όπως και το σύστημα υποστήριξης που είχαμε. Προπονητής, μάνατζερ, φίλαθλοι, ομάδες… Από την μια στιγμή στην άλλη, θα καταρρεύσει η έννοια της ταυτότητας που έχουμε. Αν δεν σπουδάσετε ή αν δεν επενδύσουμε πάνω σε ικανότητες μη αθλητικές, θα βρεθούμε σε μειονεκτική θέση απέναντι σε αυτούς που είναι ίδια ηλικία με εμάς, αλλά δεν ασχολήθηκαν ποτέ με τον αθλητισμό”.
“Πρέπει να υπάρχουν κάποια εφόδια ώστε μόλις σταματήσετε την καριέρα σας, να υπάρχει μια ταυτότητα μετά”
“Τα εμπειρικά δεδομένα δείχνουν πως αυτοί που σταμάτησαν τον αθλητισμό με αυτούς που δεν ασχολήθηκαν ποτέ με τον αθλητισμό, έχουν πολύ χαμηλότερο μισθό και είναι χαμηλότερα αμειβόμενοι του μέσου όρου. Η προετοιμασία, καλό είναι να μην περιορίζεται στον αθλητισμό. Μόνο το 24% των αθλητών που αποσύρονται, καταφέρνουν να βρουν δουλειά στο χώρο τους. Στην δική μας περίπτωση, στο μπάσκετ… Πρέπει να υπάρχουν κάποια εφόδια ώστε μόλις σταματήσετε την καριέρα σας, να μπορέσετε να έχετε μια ταυτότητα μετά.
Να έχετε κάποια χρήματα στην άκρη. Πολύ καλά θα κάνετε να συνεχίσετε τις σπουδές σας. Είναι σημαντικό. Το να πάμε στο Πανεπιστήμιο, είναι ένας τρόπος για να προετοιμάσουμε το επαγγελματικό μας μέλλον. Καλό θα είναι να επενδύσει κάποιος τον χρόνο για να έχει δεξιότητες σε κάτι. Για παράδειγμα, μέσω μιας τεχνικής σχολής. Ή μπορεί να είναι μέσω σεμιναρίων. Μπορεί και μια προσωπική απασχόληση, μέσω της πολύωρης ενασχόλησης με ένα αντικείμενο. Μπορεί, αυτό να γίνει ακόμη και με την ανεξάρτητη μάθηση. Υπάρχουν πολλές επιλογές πλέον… Οι νέες γενιές είναι μορφωμένες. Υπάρχουν πολλά on line μαθήματα. Υπάρχει ένας εκπαιδευτικός πληθωρισμός”.
“Να είστε κοινωνικοί εκτός αθλητικών πλαισίων…”
“Στην Ελλάδα το 70% είναι απόφοιτοι Πανεπιστημίων. Δεν έχουν πρακτικό αντικείμενο δουλειάς μετά. Στις Βόρειες χώρες, πολλά παιδιά δεν θέλουν να πάνε στο Πανεπιστήμιο και ακολουθούν μια τεχνική σχολή. Ή μια δουλειά που τους προσφέρει εκπαίδευση εν ώρα δουλειάς. Οπότε, υπάρχουν πολλές επιλογές. Αυτό που σας ενθαρρύνω, είναι μην θυσιάσετε την κοινωνικότητά σας, δηλαδή τον χρόνο τον ελεύθερο που θα περνάτε με άλλα άτομα, για όφελος των σπουδών ή του αθλητισμού. Είναι πολύ σημαντικό να είστε κοινωνικοί εκτός αθλητικών πλαισίων. Θα σας προσφέρει και θα σας αναπτύξει ικανότητες μη αθλητικές, οι οποίες θα είναι πολύ χρήσιμες μετά το τέλος της καριέρας σας”.
Φράγγος: “Βρήκα μια κατεύθυνση που ακουμπούσε στα χαρακτηριστικά του μπάσκετ”
Ο Δημήτρης Φράγγος, κατά την ομιλία του, τόνισε: “Θέλω να ευχαριστήσω τον Γιώργο (Σφαιρόπουλο) που με κάλεσε. Ανήκω κι εγώ στον χώρο του αθλητισμού. Υπήρχε μια περίπτωση που αναφέρθηκε πριν από τον Γιώργο (Παυλίδη)… Περίπου στο εφηβικό, εγώ παραγκωνίστηκα. Όταν ήμουν στα μίνι, ήμουν ο πιο ψηλός παίκτης στη Θεσσαλονίκη, με 1.80 μ. στην πρώτη Γυμνασίου. Δυστυχώς δεν ψήλωσα πολύ ακόμη, με αποτέλεσμα στο εφηβικό να παίξω πλέι μέικερ δίχως να ξέρω ντρίπλα. Οπότε, σταμάτησα… Άρχισα να σπουδάζω. Όντας φοιτητής, έχασα το ενδιαφέρον μου.
Στα 30 μου, μετά, έπειτα από μια δεκαετία ως φοιτητής, ή dj και διάφορα άλλα, βρήκα μια κατεύθυνση. Μια κατεύθυνση που ακουμπούσε στα χαρακτηριστικά του μπάσκετ. Στα χαρακτηριστικά που απέκτησα όχι στις σπουδές μου, αλλά αυτά όταν έπαιζα μπάσκετ. Εσείς παίζετε μπάσκετ και νομίζετε θα παίζετε για πάντα. Έχουμε μπερδέψει το ‘παίζω μπάσκετ’, με το ‘δουλεύω μπάσκετ’. Όταν σταματάμε να παίζουμε μπάσκετ, είναι σαν να σταματάμε από μια δουλειά και να πηγαίνουμε σε μια άλλη δουλειά. Έχουμε μπερδέψει την δουλειά με το παίζω. Είναι φυσιολογικό… Το παιχνίδι, όμως, θα σταματήσει. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για το τι θα κάνουμε μετά. Τι θα παίξουμε μετά… Θα παίξουμε τον ψυχολόγο, θα παίξουμε τον ασφαλιστικό σύμβουλο; Θα παίξουμε τον επιχειρηματία;”.
“Θα σας γυρίσουν την πλάτη, αν…”
“Αυτά που σας είπε ο Γιώργος (Παυλίδης), ακουμπάνε πάνω ακριβώς σε αυτά που θα σας έλεγα κι εγώ. Εσείς μέσα από το μπάσκετ, σχηματίζετε το ήθος σας. Έχετε το αθλητικό πνεύμα. Το αθλητικό πνεύμα, η άμιλλα, ο ανταγωνισμός, ο συναγωνισμός, το ομαδικό πνεύμα, είναι πράγματα που τα αποκτά κάποιος μόνο μέσα από τον αθλητισμό και μόνο μέσα από τον ομαδικό αθλητισμό. Αυτά τα χαρακτηριστικά θα σας βοηθήσουν αργότερα να παίξετε καλό… μπάσκετ και σε άλλες δουλειές. Να παίξετε καλά τον ασφαλιστικό σύμβουλο, ή τον ψυχολόγο, ή τον δικηγόρο… Ο κύκλος που θα σχηματίσετε, είναι λίγο μπούμερανγκ. Γιατί αν σχηματίσετε έναν κύκλο και σας γνωρίζουν ως κωλόπαιδο, θα σας γυρίσουν την πλάτη”.
“Αυτά τα χαρακτηριστικά που έχετε, δεν τα δίνουν οι σπουδές”
“Πρέπει, λοιπόν, να είστε καλοί άνθρωποι. Να είστε καλοί αθλητές, να έχετε ήθος… Να έχετε κι άλλα πράγματα, που νομίζω ότι τα έχετε. Να έχετε συνέπεια. Να είστε συνεπείς στην προπόνηση, στους αγώνες ή συνεπείς στις οδηγίες του προπονητή. Είναι μεγάλο γεγονός το ότι μπορείτε να υπακούτε τον προπονητή και να εκτελείτε σωστά όσα σας λέει. Αργότερα, θα έχετε έναν μάνατζερ πάνω από το κεφάλι σας, έναν διευθυντή, έναν CEO που θα σας δίνει κι αυτός κατευθύνσεις.
Εσείς, λοιπόν, που είστε καλαθοσφαιριστές, μπορείτε να καταλάβετε καλύτερα και να εκτελέσετε καλύτερα αυτές τις οδηγίες γιατί έτσι έχετε μάθει. Εγώ, λοιπόν, παίρνω τα χαρακτηριστικά σας και τα βάζω στο μετά… Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν τα δίνουν ούτε οι σπουδές, ούτε κανείς άλλος. Τα δίνουν μόνο αυτό που κάνετε τώρα. Έχετε μάθει στον κόπο, έχετε μάθει, δηλαδή, στην προπόνηση. Καταπονείτε το σώμα και την ψυχή και είστε μαθημένοι σε αυτό. Θα χρειαστεί, επίσης, αυτό αργότερα… Γιατί θα έχετε μάθει στην προπόνηση, άρα θα έχετε μάθει στην δουλειά”.
“Κυνηγάτε την νίκη και τον στόχο, αυτή η νοοτροπία είναι περιζήτητη έξω…”
“Θα είστε δουλευταράδες. Ο δουλευταράς δεν χάνει ποτέ… Ακόμη και να μην κερδίσετε από το μπάσκετ, θα έχετε κερδίσει πολλά πράγματα. Θα έχετε κερδίσει ένα ωραίο σώμα, θα έχετε κερδίσει μια ωραία νοοτροπία. Αργότερα, αυτή η νοοτροπία θα σας βοηθήσει. Μην την χάσετε… Έχετε όλοι επιθυμία για την νίκη. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να πηγαίνει στην προπόνηση και να λέει ‘εγώ θέλω να βγω τελευταίος στα σπριντ ή θέλω να βγω στον αγώνα και απλά θα παίξω και ας χάσω’. Άρα πάντα κυνηγάτε την νίκη, άρα πάντα κυνηγάτε τον στόχο και αυτό επίσης είναι μια νοοτροπία που είναι περιζήτητη εκεί έξω. Εγώ είμαι 44 και εδώ και 10 χρόνια κάνω μια δουλειά που στρατολογεί ανθρώπους από την αγορά. Όχι ιδιαίτερα με προυπηρεσία. Χωρίς καμιά προυπηρεσία στον κλάδο.
Ψάχνω, απλά, να βρω τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει αυτός ο άνθρωπος στην δουλειά. Και ένα χαρακτηριστικό είναι το κυνήγι της νίκης, είναι η προσήλωση στον στόχο. Αυτοί οι άνθρωποι είναι περιζήτητοι
στην αγορά, αυτοί που ξέρουν να δουλεύουν, αυτοί που ξέρουν να ακούνε εντολές και να τις εκτελούν σωστά. Δεν με ενδιαφέρει να έχουν τρία Bachelor. Αν έχετε και σπουδές, βέβαια, είστε στο τέλειο σημείο. Οι
σπουδές θα σας ολοκληρώσουν 100% την εκπαίδευση. Θα σας δείξουν κι άλλους κύκλους, έξω από τον αθλητισμό. Θα γνωρίσετε άλλους ανθρώπους, θα σας οξύνουν την αντίληψη.
Η αντίληψη είναι σημαντικό. Όταν -για παράδειγμα- είσαι μέσα σε έναν αγώνα, πρέπει να αντιληφθείς. Είναι αριστερόχειρας ένας αντίπαλος ή δεξιόχειρας; Θα κάνει καλό σκριν το πεντάρι; Είναι ελεύθερος ο παίκτης; Αυτά πρέπει να αντιληφθείς σε μισό δευτερόλεπτο. Άρα, όσο μεγαλύτερη αντίληψη έχουμε, τότε κερδίζουμε πιο γρήγορα. Μπορείτε να διαχειριστείτε τις ήττες… Ή για παράδειγμα στην νίκη, ‘θα κάτσω για πολλές μέρες πάνω στις δάφνες;’. Ξέρετε, ως αθλητές, λοιπόν, να διαχειρίζεστε πολύ σωστά την ήττα αλλά και την νίκη. Και αυτό είναι ένα στοιχείο που θα χρειαστεί. Πάμε στο ομαδικό πνεύμα… Δεν νομίζω να υπάρχει καλύτερο σχολείο από το μπάσκετ όσον αφορά το ομαδικό πνεύμα. Αυτός, μάλιστα, που το έχει πολύ αυξημένο μετά το μπάσκετ, μπορεί να ηγείται κάποιας ομάδας. Γιατί η αγάπη του για την ομάδα, τον κάνει να μπορεί να δώσει πράγματα σε αυτή την ομάδα που θα είναι”.
“Δεν θα πάρετε σύνταξη από το μπάσκετ, πρέπει να προετοιμαστείτε ότι θα αλλάξετε δουλειά αλλά σταθείτε στα εσωτερικά στοιχεία που έχετε σαν αθλητές”
“Είπε ο Γιώργος (Παυλίδης) ότι όταν σταματήσετε το μπάσκετ, θα καταρρεύσει αυτό που γνωρίζατε. Βγάζετε λεφτά από το μπάσκετ και όταν το σταματήστε, είναι φυσιολογικό ο μάνατζερ της ομάδας να μην ασχολείται
με εσάς γιατί εσείς πλέον θα είστε έξω από την δουλειά. Θα ασχολείται με όσους είναι μέσα στην δουλειά. Αν εγώ απολυθώ από μια δουλειά, θα ασχολείται ο διευθυντής με εμένα; Όχι… Θα ασχολείται με όσους εργάζονται. Δεν θα πάρετε σύνταξη από το μπάσκετ. Όπως είπε ο Γιώργος (Παυλίδης), είναι πολύ μικρό το ποσοστό των καλαθοσφαιριστών που βγάζουν αρκετά λεφτά ώστε να ζήσουν και μετά από το μπάσκετ.
Πρέπει να προετοιμαστείτε ότι θα αλλάξετε δουλειά. Πολύ καλές οι σπουδές… Να τις ολοκληρώσετε. Σταθείτε στα στοιχεία, όμως, που έχετε σαν αθλητές. Στα εσωτερικά χαρακτηριστικά. Ήθος, συνέπεια, προσήλωση στον στόχο, μαθημένοι στον κόπο… Το πλάνο, επίσης, είναι πολύ σημαντικό. Είναι χαρακτηριστικά που ούτε το Πανεπιστήμιο σας δίνει. Το να μάθετε να ακούτε και να εκτελείτε, είναι σημαντικό και θα σας χρειαστεί. Όπως και η επιθυμία για την νίκη. Είναι δυσεύρετη αυτή εκεί έξω… Να μάθετε καλά, επίσης, την διαχείριση της νίκης και της ήττας. Τώρα…”.
“Προσπαθήστε η επόμενη δουλειά να σας γεμίζει την τεστοστερόνη, να έχει στόχους, πλάνο και σύστημα”
“Έξω, δεν θα υπάρχουν άλλοι πέντε να σας βαρέσουν παλαμάκια αν χάσετε και να σας πουν ‘δεν πειράζει’. Θα είστε μόνοι και αυτό πρέπει να μάθετε να το διαχειριστείτε. Θα λέτε ‘έχασα; Πάω μπροστά, θα παίξω ακόμη ένα παιχνίδι και θα κερδίσω’. Όποιος παίζει, κερδίζει… Χάνει κιόλας, αλλά κερδίζει. Όποιος δεν παίζει, με τον φόβο ότι δεν θέλει να ηττηθεί, δεν θα νικήσει ποτέ. Το ομαδικό πνεύμα, νομίζω το έχετε όλοι. Πλέον το μπάσκετ έχει αλλάξει. Δεν είναι ένας και οι υπόλοιποι δουλεύουν γι’ αυτόν, όπως την δεκαετία του ’80. Πλέον είμαστε όλοι μαζί. Η αντίληψη… Οξύνετε το μυαλό σας. Όλα αυτά τα πράγματα θα σας κάνουν σωστούς ανθρώπους και σωστούς επαγγελματίες, οτιδήποτε κι αν κάνετε μετά.
Θα σας θελήσουν, όχι γιατί είστε ψηλοί και ωραίοι. Θα σας θελήσουν (σε μια δουλειά) γιατί θα είστε σωστοί άνθρωποι έχοντας αυτά τα χαρακτηριστικά. Προσπαθήστε η επόμενη δουλειά να σας γεμίζει την τεστοστερόνη. Να έχει στόχους και πλάνο, να έχει σύστημα… Για να μπορείτε κι εσείς να εκμεταλλευτείτε όλα τα στοιχεία που έχετε ως αθλητές. Δεν ξέρω αν όλοι βγάλετε τόσα χρήματα από το μπάσκετ για να επενδύσετε κάπου και μετά να ανοίξετε επιχείρηση. Στηριχτείτε στα προσωπικά σας χαρακτηριστικά και στις σπουδές σας”.
“Φροντίστε η προϋπηρεσία σας στο μπάσκετ, να σας κάνει να δουλέψετε πολύ καλά στην επόμενη δουλειά”
“Αναφέρθηκε, πριν, πως τρία δευτερόλεπτα κάνει κάποιος για να διαβάσει ένα βιογραφικό. Ναι, τόσα κάνουν… Για παράδειγμα, πάω κάτω-κάτω κατευθείαν για να δω… Ήταν καλαθοσφαιριστής; Λέω, τότε ‘μου κάνει’. Μετά βλέπω πιο πάνω. Σπούδασε κιόλας; Τότε, σκέφτομαι πως άνοιξε λίγο παραπάνω τους ορίζοντες. Δούλευε κιόλας; Έκανε για παράδειγμα τον μπάρμαν; Μετράει κι αυτό… Η ακόμη ήταν παίκτης, ήταν στην επιχείριση του μπαμπά του και σπούδαζε; Μετράει αυτό, ακόμη πιο πολύ… Άρα, σκέφτομαι ‘δείχνει ψημένος’. Εγώ θέλω να συναντώ ανθρώπους με ήθος, θέλω να συναντώ ανθρώπους που ζητούν την νίκη, που μπορούν να ακούσουν και να εκτελούν σωστά τις οδηγίες.
Και να συναντώ ανθρώπους που ξέρουν να ιδρώνουν… Οπότε, ολοκληρώστε τις σπουδές, ολοκληρώστε το μπάσκετ. Μείνετε στα χαρακτηριστικά του αθλητή και αυτά θα σας βοηθήσουν στην μετέπειτα αλλαγή δουλειάς. Φροντίστε η προϋπηρεσία σας στο μπάσκετ, να σας κάνει να δουλέψετε πολύ καλά στην επόμενη δουλειά. Εγώ, έχοντας μάθει να κάνω παλαιότερα τρεις προπονήσεις την ημέρα, δουλεύω 12 ώρες. Και μου φαίνεται λίγο… Κοιμάμαι 4,5 ώρες την μέρα αλλά έχω μάθει να κοπιάζω. Αυτός που δουλεύει και έχει μάθει να κοπιάζει, θα πετύχει όποια δουλειά κι αν κάνει”.
Τριγκώνης: “Είστε τυχεροί με αυτό που κάνετε, πρέπει να υπάρχει συνειδητότητα”
Ο Κώστας Τριγκώνης, κατά την ομιλία του, υπογράμμισε: “Η πρώτη μου αγάπη ήταν το μπάσκετ. Ήθελα κάποια στιγμή να φύγω στην Αμερική για να γίνω προπονητής. Αυτό που μου άρεσε πολύ στο μπάσκετ ήταν η στρατηγική και η τακτική. Συν το ότι είχα μια αναλυτική σκέψη που με βοηθούσε σε πολλά τεχνικά ζητήματα. Δυστυχώς, όμως, όταν πήγα στα ΤΕΦΑΑ, επειδή μπήκα στην ιστιοπλοΐα ως πανελληνιονίκης, δεν είχα το δικαίωμα να αλλάξω ειδικότητα. Ήμουν ο πρώτος ιστιοπλόος στην Ελλάδα που είχα μάνατζερ. Ασχολήθηκα κι εγώ λίγο με τους παίκτες αλλά η μετέπειτα ενασχόλησή μου με τους παίκτες -ως βοηθός γιατί δεν υπήρξα ποτέ μάνατζερ- με άφησε με ανοιχτό το στόμα, γιατί κάποιοι παίκτες ήταν κακομαθημένοι. Μιλάμε για εποχή προ 2004. Αναρωτιόμουν, για παράδειγμα, για ποιο λόγο εγώ να πρέπει να πάρω τα παπούτσια των παικτών για να τα πάω στο σπίτι τους…
Κάποια στιγμή, έτσι, δεν συνέχισα πάνω σε αυτό. Βρήκα, βέβαια και καλά παιδιά αλλά και καλούς αθλητές, όπως ο Πέτζα Στογιάκοβιτς που δούλευε πολύ. Γι’ αυτό έκανε αυτά που έκανε στην καριέρα του. Αυτή την στιγμή έχω δύο δουλειές, είμαι προπονητής στην Ολυμπιακή ομάδα της Ολλανδίας και κάνω προπόνηση γύρω στις 7 ώρες την ημέρα, στα 50 μου. Παίρνοντας την πάσα από τον κ. Φράγγο, θέλω να σας πω ότι πρέπει να καταλάβετε πόσο τυχεροί είστε με αυτό που κάνετε. Έχετε την δυνατότητα -για παράδειγμα- να παίζετε μπροστά σε κόσμο. Πρέπει να υπάρχει συνειδητότητα…”.
“Για να γίνει κάποιος επαγγελματίας δεν φτάνει να βαράει καλά το τόπι, αλλά θέλει δουλειά στο μυαλό…”
“Όταν ξεκίνησα να κάνω ιστιοπλοΐα, το 1979, τότε δεν είχαμε τίποτα. Έζησα τον άκρατο ερασιτεχνισμό. Αγάπη, συναίσθημα και πάθος σε όλο του το μεγαλείο… Κάτι που ήταν πολύ σημαντικό για εμένα. Γιατί ακόμη αυτό το πάθος και η αγάπη -που κατάφερα και έγινα επαγγελματίας και έφτιαξα το μέλλον μου μέσα από ένα άθλημα άγνωστο- ήταν η κινητήριος δύναμη που με συντροφεύει ακόμη και σήμερα. Το 1994 αποφάσισα και ήθελα να πάω στους Ολυμπιακούς αγώνες. Θυμάμαι είχαμε κερδίσει ένα πρωτάθλημα και όταν με ρώτησε μια πρώην κοπέλα μου ‘τι θα κάνεις, θα σπουδάσεις;’, εγώ απάντησα πως ‘θα γίνω επαγγελματίας, θα γίνω ο πρώτος Έλληνας επαγγελματίας ιστιοπλόος’. Θέλω να σας πω ότι για να γίνει κάποιος επαγγελματίας, δεν φτάνει να βαράει καλά το τόπι, αλλά θέλει κι άλλα πράγματα από πίσω. Και τα άλλα πράγματα, θέλουν δουλειά στο μυαλό. Σπουδές, γνώση, διάβασμα, παρακολούθηση… Όλα αυτά βοηθούν, τα πάντα βοηθούν…”.
“Αυτό που κάνετε κάποια στιγμή θα τελειώσει και θα πρέπει να χτίσετε το μέλλον”
“Όπως έχει γίνει σήμερα ο αθλητισμός, υπάρχει το μάρκετινγκ, business, συμβόλαια… Θα τα κάνει ο μάνατζερ αυτά, αλλά όταν εμείς μετά θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε την ζωή, τι θα δούμε; Μια λευκή κόλλα… Γιατί, τότε, δεν θα υπάρχει μάνατζερ και προπονητής, ούτε φυσιοθεραπευτής. Αυτό που κάνετε, κάποια στιγμή θα τελειώσει και θα πρέπει να χτίσετε το μέλλον παράλληλα με αυτό που κάνετε. Αυτό, βέβαια, μου πήρε 4 Ολυμπιάδες για να το συνειδητοποιήσω… Το 1996 ξεκίνησε το Ολυμπιακό όνειρο και έβλεπα την ζωή μου ανά Ολυμπιάδα. Τελείωνε ο ένας κύκλος και το μυαλό μου πήγαινε στον επόμενο.
Στον τρίτο Ολυμπιακό κύκλο, που ήμουν κοντά στην Αθήνα, εκεί άρχισα να καταλαβαίνω πως ο χρόνος τελειώνει. Και ρώτησα τον εαυτό μου ‘εσύ τι έχεις κάνει;’. Εγώ είχα τελειώσει την γυμναστική ακαδημία ενώ από ξένες γλώσσες τα αγγλικά ήταν του… δρόμου. Λόγω της ανάγκης που υπήρξε, όμως, προκειμένου να επικοινωνήσουμε με τους ξένους και για να γίνεται η δουλειά μας, τελικά καταφέραμε να μάθουμε αγγλικά και γερμανικά. Γιατί υπήρχε ανάγκη… Οι ξένοι ήταν πιο γρήγορα στα κόλπα με το μάρκετινγκ, τις χορηγίες, τους υπολογιστές… Έτσι στα 30 μας, κάτσαμε στα θρανία να μάθουμε υπολογιστές. Πλέον, τώρα είμαι στην Ολυμπιακή ομάδα της Ολλανδίας και οι άνθρωποι είναι πολύ οργανωμένοι. Όλα τα θέλουν σε excel και powerpoint”.
“Παράλληλα με την αθλητική μας δραστηριότητα, να ανταπτύξουμε κι άλλες πλευρές του εαυτού μας”
“Δεν γίνεται να λέμε πως δεν φτάνει ο χρόνος. Αν αρχίσουμε να οργανώνουμε σωστά τον χρόνο, όπως πρέπει, θα αντιληφθούμε ότι παράλληλα με την αθλητική μας δραστηριότητα, θα ανταπτύξουμε κι άλλες πλευρές του εαυτού μας. Ένα πράγμα που συνέβη με μένα είναι πως κατάντησα ένας άνθρωπος ακοινώνητος. Ήμουν συγκεντρωμένος στο να βάζω και να πετυχαίνω στόχους αλλά αυτό δημιούργησε ένα σημαντικό πρόβλημα, το ανικανοποίητο… Το ανικανοποίητο μπορεί να δυσκολέψει την ζωή σας πάρα πολύ. Επίσης, ένα άλλο πράγμα που κατάλαβα, ήταν πως το μέλλον μου περιοριζόταν μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια. Όταν όλα αυτά τα συνειδητοποίησα, άρχισα μετά να ψάχνομαι”.
“Άρχισα να ψάχνομαι με πράγματα που δεν είχαν αθλητικό ενδιαφέρον αλλά όλα αυτά με βοήθησαν να αναπτυχθώ σαν άνθρωπος”
“Άρχισα να παρακολουθώ σεμινάρια, άρχισα να βλέπω επαγγελματίες δεξιά και αριστερά, το τι κάνουν και πώς τα καταφέρνουν. Γενικότερα, άρχισα να ψάχνομαι με πράγματα που δεν είχαν αθλητικό ενδιαφέρον αλλά όλα αυτά με βοήθησαν να αναπτυχθώ σαν άνθρωπος. Και να δω αυτό που έκανα, μέσα από ένα άλλο πρίσμα. Μέσα από μια άλλη οπτική. Αυτό σιγά-σιγά, μου έδειξε και μια άλλη πλευρά της ζωής. Ότι κάποια στιγμή, τα φώτα σβήνουν… Ζούμε σε μια γυάλα και σφαίρα. Εγώ την ζω ακόμη και τώρα, απλά τώρα είμαι σε πολύ μεγάλο βαθμό συνειδητοποιημένος.
Στην Ολυμπιακή ομάδα που προπονώ, ανέλαβα ένα δύσκολο κομμάτι, με δύο κοπέλες. Όταν είπα πως θα πετύχω, όλοι γέλαγαν. Οι κοπέλες βγήκαν τρίτες στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και εγώ ξαφνικά έγινα από zero… hero. Η επιτυχία έχει πολλούς πατεράδες και μανάδες. Η αποτυχία είναι personal. Μου έδωσαν συγχαρητήρια από την Ομοσπονδία. Απάντησα με μια μικρή φράση και τους ευχαρίστησα. Aπό zero… hero είναι η ζωή γενικότερα και ειδικότερα σε εμάς στον αθλητισμό. Ο αθλητισμός έχει ένα κακό, έχει το μεγαλύτερο ρίσκο σαν επάγγελμα… Στο μπάσκετ, δεν ισχύει τόσο, γιατί είστε ομάδα. Αλλά και πάλι, ένας τραυματισμός πονάει σε προσωπικό επίπεδο. Για παράδειγμα, παίζεις και ετοιμάζεσαι, μετά φτάνεις στον τελικό της Euroleague και τελευταία στιγμή μπορεί να τραυματιστείς. Ένα, δύο ή τρία χρόνια δουλειάς -το περίμενες πώς και πώς, να παίξεις, να φανείς- αλλά η ευκαιρία έφυγε…”.
“Είχα στόχο, είχα διάθεση να πετύχω και είχα αντοχές στα προβλήματα”
“Κάποια στιγμή σκέφτηκα πως πρέπει να σταματήσω τον αθλητισμό μαχαίρι. Να γίνω ένα κοινός άνθρωπος… Μου δόθηκε κάποια στιγμή η ευκαιρία να ανοίξω ένα πρακτορείο ΟΠΑΠ, το οποίο έχω ακόμη. Μετά συνειδητοποίησα πως κι εγώ μπορώ να κάνω κάτι άλλο, να έρχεται ο κόσμος να βλέπει ένα ματς, να παίζει στοίχημα, να πιει κάτι, να διασκεδάσει και να περνάει χαλαρά. Αυτό δούλεψε και μέσα από αυτόν τον τρόπο έχω μια υγιή επιχείρηση. Ήταν η πρώτη μου επαγγελματική επιτυχία. Πίεσα τον εαυτό μου γι’ αυτό, γιατί ήθελα κι εγώ να έχω μια κοινή ζωή. Όχι να είμαι συνέχεια με μια βαλίτσα και να ταξιδεύω.
Εκεί πάνω, άρχισα να σκέφτομαι ποια τα συγκριτικά μου πλεονεκτήματα. Ξεκίνησα την βάση μου σαν αθλητής. Αυτή ήταν η πρώτη ιδιότητα. Πρώτα έβαλα τον αθλητή Κώστα, μετά έβαλα τον άνθρωπο Κώστα και μετά τον περίγυρό μου και γενικότερα το περιβάλλον μου, πώς αντιμετώπιζε όλο αυτό το πράγμα. Εκεί άρχισα να βλέπω ότι υπήρχαν όλα αυτά τα στοιχεία που ανέφερε ο κ. Φράγγος. Είχα στόχο, διάθεση να πετύχω, είχα μια αναλυτική σκέψη σε διάφορα πράγματα. Έβλεπα ότι είχα αντοχές στα προβλήματα, δηλαδή μου άρεσε να αντιμετωπίζω πολυσύνθετα προβλήματα. Το σημαντικότερο από όλα ήταν ότι αντί να εστιάζω στο πρόβλημα, εστίαζα στην λύση.
Σιγά-σιγά ανακάλυψα μια άλλη πτυχή του εαυτού μου, που με ιντριγκάριζε πάρα πολύ και ήταν να πετυχαίνω πράγματα που άλλοι θεωρούν ότι δεν μπορείς να κάνεις. Και αυτό ξεκίνησε από το ότι είχα βγει στο εξωτερικό για αγώνες, έχοντας δει αθλητές οι οποίοι ήταν με τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους. Ήταν οργανωμένοι. Εγώ πήγα στην Ολυμπιάδα, μετά έγινα Ολυμπιονίκης, έπειτα παντρεύτηκα. Και συνέχισα… Εκανα την μία μου δουλειά… Γεννήθηκε μετά το πρώτο παιδί και εγώ συνέχισα… Έβλεπα τι γινόταν έξω και πώς οι οικογένειες όλες μαζί είχαν αγκαλιάσει την προσπάθεια του αθλητή και πορευόντουσαν μέσα από αυτή την διαδικασία”.
“Μέσα από τον αθλητισμό μπορούμε να δούμε το μέλλον μας μέσα από μια άλλη οπτική”
“Βλέποντας πολλά πράγματα έξω, πριν από 3-4 χρόνια, αποφάσισα να πάρω 5 καταμαράν. Τα έφερα στην Ελλάδα και άρχισα να φέρνω ξένους αθλητές να έρχονται να κάνουν προπόνηση στην Ελλάδα. Όταν άρχισα να κάνω αυτή την σκέψη -παράλληλα με διάφορα άλλα πράγματα που είχα κάνει σε άλλες δουλειές- όλοι μου είπαν πως ‘δεν γίνεται’. Αλλά εγώ χαμογέλασα και είπα ‘γίνεται..’. Σκέφτηκα πως αν δεν το κάνω τώρα, δεν θα το έκανα ποτέ και θα είχα τον καημό. Και, επίσης, ότι αν υπάρχει έστω και μια πιθανότητα να γίνει, αυτή θα είναι όλη δική μου. Μπήκα στην διαδικασία να αρχίσω να διαβάζω ξανά, να βάζω όλη αυτή την εμπειρία που είχα σε μια σειρά για να δημιουργήσω ένα προπονητικό πλάνο.
Αυτό τελικά δούλεψε και πολύς κόσμος έρχεται για να κάνει προπόνηση με εμάς. Χαίρομαι πάρα πολύ για το ότι πληρώνομαι για να κάνω αυτό που αγαπάω. Αυτό που έχω να σας πω είναι ότι ο αθλητισμός σάς δίνει πάρα πολύ δυνατά στοιχεία, με τα οποία μπορείτε να αντεπεξέλθετε στη ζωή. Έχει κι άλλα, που δεν βοηθούν… Ποια είναι αυτά; Δόξα, χρήμα και ευκολία… Ένα πράγμα έχω να σας πω… Όταν στο μυαλό σας, βάλετε το γεγονός πως αυτό που κάνετε, κάποια στιγμή θα τελειώσει, τότε θα είναι και η στιγμή που θα έχετε όλες τις πιθανότητες να πετύχετε.
Τότε θα συνειδητοποιήσετε πως όλα τα πράγματα έχουν μια αρχή, μια μέση και μια τέλος. Κάθε πράγμα που τελειώνει, είναι η αρχή για κάτι άλλο. Αλλά αυτό το κάτι άλλο, αν εσείς δεν το δημιουργήσετε και θεωρήσετε πως παίζοντας μπάσκετ τώρα και το ότι έχετε πάρει ένα καλό συμβόλαιο γιατί σας το βρήκε ο Γιώργος (Σφαιρόπουλος) θα είναι εσαεί, τότε αυτό θα τελειώσει… Είστε πολύ τυχεροί που έχετε την δυνατότητα να μπορέσετε να ζείτε την ζωή σας, παίζοντας… Το μπάσκετ και ο αθλητισμός, γενικά, είναι ένα παιχνίδι. Έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε αθλητισμό, να κάνουμε κάτι το οποίο μας ευχαριστεί.
Να συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους, να βελτιωνόμαστε συνέχεια μέσα από την προσπάθειά μας ενώ άλλοι άνθρωποι δεν έχουν καν αυτή την δυνατότητα. Μέσα από τον αθλητισμό μπορούμε να δούμε το μέλλον μας, μέσα από μια άλλη οπτική. Όχι μόνο από την οπτική της δόξας. Αυτό -σας το λέω- με μαθηματική ακρίβεια ότι έχει ένα τέλος. Η ζωή δεν τελειώνει εκεί, η ζωή τελειώνει όταν κλείσουμε τα μάτια μας”.
Για το μέχρι ποια ηλικία θα αγωνίζεται, απάντησε: “Όσο αντέχω… Είναι μια κοινότυπη ερώτηση που μου κάνουν. Εγώ μέσα από αυτά που κάνω, αντλώ ενέργεια. Ο αθλητισμός είναι ζωή και αυτό με κρατά σε μια διαδικασία εγρήγορσης, πνεύματος και σώματος. Συνεχίζω να προσπαθώ να είμαι ενεργός, για να είμαι ΟΚ εγώ, για να έχω μια καλή ποιότητα ζωής”.
Τα εγκώμια του Δημήτρη Φράγγου για την ημερίδα και ο επίλογος του Γιώργου Σφαιρόπουλου
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο Δημήτρης Φράγγος στον Γιώργο Σφαιρόπουλο, δίνοντας του συγχαρητήρια για την διοργάνωση της ημερίδας. Συγκεκριμένα απευθυνόμενος προς τους καλαθοσφαιριστές, είπε:
“Αυτή η ημερίδα που σας κάνει ο Γιώργος (Σφαιρόπουλος) και η Sfera Sports Group είναι πολύ μοναδικό και αυτό δείχνει πως οι άνθρωποι της εταιρίας agency δεν σας αγαπάνε επειδή είστε αθλητές μπάσκετ και ίσως τους φέρετε ένα ποσοστό τώρα που είστε αθλητές. Σας μαζεύουν εδώ και σας δείχνουν τι μπορεί να γίνει μετά, όταν οι ίδιοι (agents) δεν θα έχουν κανένα οικονομικό όφελος από εσάς. Αυτή την στιγμή, δηλαδή, κάνουν κάτι παραπάνω από αυτό που κάνουν όλοι οι μάνατζερ. Είναι πολύ ανθρωποκεντρικό Γιώργο (σ.σ. είπε απευθυνόμενος στον κ. Σφαιρόπουλο) αυτό που κάνετε και μπράβο σας”. Στην συνέχεια ο κ. Σφαιρόπουλος ανέφερε: “Νομίζω είναι από αυτά που πρέπει να κάνουμε κι εμείς σαν γραφείο. Να προσέξουμε τους παίκτες ακόμη κι όταν έχει τελειώσει η καριέρα τους”.
Στον επίλογό του, ο CEO της Sfera Sports Group Ltd, ανέφερε: “Το πνεύμα της σημερινής μέρας, ήταν να αποκομίσετε ιδέες και γνώση που δεν είναι απαραίτητο να την χρησιμοποιήσετε άμεσα αλλά όσο περνάνε τα χρόνια και πριν φτάσει το τέλος της καριέρας σας, πρέπει να σκεφτείτε το αύριο. Ευχαριστούμε πολύ τον Σταύρο Σχίζα, που μας είπε για την προσωπική του καριέρα. Για το πώς ξεκίνησε το μπάσκετ στην Αμερική και πώς δημιούργησε μια δική του επιχείρηση και σκέφτεται κι άλλα πράγματα να φτιάξει τώρα έτσι ώστε να είναι έτοιμος για το αύριο. Ευχαριστούμε πολύ τον Γιώργο Παυλίδη, έναν πρώην διεθνή καλαθοσφαιριστή -με πολλές εμπειρίες στο μπάσκετ και στο εξωτερικό- ο οποίος τώρα είναι λέκτορας της ψυχολογίας στο CITY College και σας μίλησε με στατιστικές, με παραδείγματα για το πώς πρέπει να εκμεταλλευτείτε σήμερα τα προσόντα που έχετε για το αύριο.
Ευχαριστούμε πολύ τον Δημήτρη Φράγγο, έναν πρώην αθλητή, ο οποίος βρήκε το τι ήθελε να κάνει σε μεγάλη σχετικά ηλικία. Το κάνει καλά, έχει εστιάσει σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που έχει ο ίδιος και οι συνεργάτες του. Ευχαριστούμε, επίσης, τον Κώστα Τριγκώνη, τον πολυνίκη αθλητή της ιστιοπλοΐας έχοντας συμμετάσχει σε τέσσερις Ολυμπιάδες. Ρεαλιστικά και απλά, σας μίλησε για το δικό του το παράδειγμα και σας είπε πώς κατάφερε ο ίδιος με τους συναθλητές του το δικό τους άθλημα να αναπτυχθεί και να διαφημιστεί στην Ελλάδα. Επιπλέον, για το πώς έγινε κι αυτός επιχειρηματίας μέσα από τον αθλητισμό και πώς κάνει κι άλλη δουλειά τώρα, με τις σχολές ιστιοπλοΐας στην Ελλάδα. Τους ευχαριστούμε όλους. Ιδέα του Σταύρου Σχίζα ήταν να σας δωρίσουμε ένα οικονομικό βιβλίο που έχει γίνει best seller”.
