Το θέμα που συζητούν οι απανταχού μπασκετικοί είναι η έκταση της νίκης του Ιωνικού επί του Εθνικού. Η κριτική στα καλύτερά της, από τη νεοσύστατη στρατιά των εισαγγελέων των social media. Μην νομίζετε ότι είναι… καινούριο φρούτο. Προϋπήρχαν, αλλά έλεγαν τις μπαρούφες τους στα καφενεία, στις ταβέρνες και μόνο η δική τους παρέα ήξερε ότι υπάρχουν κι έσπαγε πλάκα μαζί τους. Τώρα, βγήκαν σε ανοιχτό γήπεδο κι η έκθεση είναι μεγαλύτερη.
Ποια είναι η κυρίαρχη (επικριτική) άποψη; Δεν έδειξε «αθλητικό πολιτισμό» ο Ιωνικός. Το επικαλούνται αυτοί που φωνάζουν «100άρα, εκατό», οσάκις η ομάδα τους προσεγγίζει το τριψήφιο και τα βάζουν με τον προπονητή τους επειδή έδωσε εντολή να μην εκτελέσουν την τελευταία επίθεση, χαλώντας τους τη διασκέδαση.
«Σκότωσε το θηρίο» λένε αυτοί που φωνάζουν στους παίκτες τους «γερά, 40 στα μ…», όταν βρουν τον αντίπαλο σε αδυναμία. Αθλητικός πολιτισμός και λύπη για τον αντίπαλο είναι στοιχεία που αφορούν στους άλλους, αλλά όταν παίζει η δική μας ομάδα πρέπει να πατά στο κεφάλι τον αντίπαλο, γιατί εμείς (οι ηλίθιοι) την έχουμε ΠΑΝΤΑ πιο μεγάλη. Τι όχι; Άλλοι φωνάζουν «κι άλλο γκολ» μετά το 4-0, άλλοι φωνάζουν «όλε» όταν κάνουν πλάκα οι παίκτες στους αντιπάλους, άλλοι πανηγυρίζουν ειρωνικά καλάθι της ομάδας που βρίσκεται στο καναβάτσο;
Τουλάχιστον δύο σπουδαίοι Έλληνες προπονητές, ο Αργύρης Πεδουλάκης κι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, χλευάστηκαν (;) ως… αμυντικοί προπονητές. Ο Βετούλας χλευάζεται γιατί πετυχαίνει η ομάδα του πολλούς πόντους. Να φτιάξουμε ένα πιάτο ημέρας, να μας λένε οι… σεφ πόσο πρέπει να τελειώνει ένα ματς, έτσι ώστε να μην χαλάει το δείπνο των ηλιθίων.
Ο Ιωνικός έβαλε 197 πόντους. Αμέσως εμφανίστηκαν οι παντογνώστες. «Το έπαιξαν στο στοίχημα» είπαν. Γιατί δεν ήταν… στοιχηματικό αποτέλεσμα η ήττα από τον Αμύντα, αναρωτιέμαι; Κι αν όντως είχε στοιχηματικό ενδιαφέρον το ματς, ο Βαγγέλης Τσάπας πρέπει να είναι άφρονας, καθώς μέρες πριν είχε δείξει -μέσω του λογαριασμού του στο facebook- τις προθέσεις της ομάδας του.
Μια και μιλάμε για στοίχημα, ο υπογράφων ένιωθε (και νιώθει) για χρόνια τη μοναξιά του σχοινοβάτη, όταν κατήγγειλε ότι μπράβοι κατέβηκαν σε αγώνα εφηβικού πρωταθλήματος, απειλώντας τους διαιτητές. Έγινε κι επερώτηση στη Βουλή. Κατήγγειλε ότι παίζονται στη Νότια Αφρική live αγώνες του πρωταθλήματος της ΕΣΚΑΝΑ. Μαντέψτε; Κανενός το αυτί δεν ίδρωσε, η ΕΟΚ δεν ασχολήθηκε, κανένας φορέας δεν έδειξε την παραμικρή πρόθεση αντίδρασης.
Είμαι βέβαιος πως όσοι βάζουν το στοίχημα στη συζήτηση έχουν λογαριασμό και παίζουν. Εγώ δεν έχω παίξει ποτέ, δίχως αυτό να σημαίνει ότι δαιμονοποιούμε το στοίχημα. Απλά για να γνωριζόμαστε μεταξύ μας.
Πάμε παρακάτω: Ο Βαγγέλης Καράμπουλας, ένα από τα πιο σεμνά παιδιά που έχουν περάσει από τον χώρο, ένας από τους… σεσημασμένους σκόρερ, πέτυχε 61 πόντους με 10 τρίποντα και πρέπει να… ντρέπεται. Το λένε αυτοί που παρακαλούσαν (και πολύ καλά έκαναν) από τις εξέδρες του «Νίκος Γκάλης» να χαθεί ένα σουτ, για να κάνει ο Νικ Καλάθης το «τριπλ νταμπλ». Η Μπούντουσνοστ ήταν, όμως, θεριό ανήμερο.
Το μπάσκετ είναι θέαμα κι ο Ιωνικός πρόσφερε θέαμα. Άλλωστε στα περισσότερα από τα παιχνίδια του στην Α2 τελειώνει με +100. Όσοι έχουν παρακολουθήσει την πορεία του Εθνικού, ο οποίος υποβιβάστηκε πριν… ξεκινήσει το πρωτάθλημα, θα συμφωνούν ότι πρόκειται για μια ομάδα που όχι μόνο δεν παράτησε τους αγώνες, αλλά παίζει με αξιοπρέπεια.
Δεν έχετε παρά να αναζητήσετε τις δηλώσεις του Ντίνου Καλαμπάκου. Ξεφτίλα δεν είναι οι 197 πόντοι που δέχθηκε από τον πρωταθλητή, αλλά οι διαιτησίες που του απαγόρεψαν να κάνει 1-2 νίκες, τις οποίες δικαιωματικά θα κατακτούσε πάνω στο παρκέ, με ομάδα ανάγκης, με παιδιά που παλεύουν φιλότιμα. Ξεφτίλα είναι οι πρώην παράγοντές του, που χάρηκαν περισσότερο από τους ανθρώπους του Ιωνικού.
Για να το κλείσουμε: Την επόμενη φορά που θα κουνήσετε το δάχτυλο, δείτε λίγο το πρόσωπό σας στον καθρέπτη. Και την επόμενη φορά που κάποιοι θα εκφωνήσουν φιλιππικούς εκ του διαδικτυακού άμβωνα, αν αφαιρέσουμε τους γονείς που πλακώνονται σε αγώνες παιδικο-εφηβικών, τους γονείς που αποδοκιμάζουν το κοριτσάκι από τις παγκορασίδες της αντίπαλης ομάδας τη στιγμή που σουτάρει, τους τύπους που ρωτάνε «πες μας ένα σίγουρο» για να παίξουν, τους οπαδούς που φωνάζουν «είναι τρελός ο πρόεδρος» γιατί έφερε παίκτες, οι οποίοι θα «ταπεινώνουν» τους αντιπάλους, αν τους αφαιρέσουμε όλους αυτούς, μπορεί να καταλήξουμε στο «για πες μας ρε Στέλιο τη γνώμη σου»…
