Λίγα λεπτά μετά το τέλος του πιο άχαρου αγώνα στη σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα, ο Ντέιβιντ Μπλατ είπε λίγα πράγματα με πολλές προεκτάσεις. «Εμείς πληγωθήκαμε πολύ από τα παράθυρα της ΦΙΜΠΑ» και «το ρόστερ έπρεπε να έχει μεγαλύτερο βάθος». Αλλά και «είχαμε την τύχη στα χέρια μας, αλλά δεν κάναμε αυτό που έπρεπε».
Θα προσπαθήσουμε να μπούμε στο μυαλό του Μπλατ. Τι σημαίνει «βαθύ ρόστερ»; Ίσως δεν έχει μεγάλη απόσταση απ’ όσα γράψαμε νωρίτερα. Καλύτερα δύο παίκτες που κοστίζουν συνολικά 800.000 ευρώ, παρά ένας παίκτης, ο οποίος εντέλει δεν κάνει τη διαφορά. Κι αυτό μπορεί να ταιριάζει φωτογραφικά σε κάποιους, μπορεί και όχι.
Η υπεραξία που για διαφορετικούς λόγους κλήθηκε να πληρώσει η διοίκηση των «ερυθρολεύκων», δεν αποτυπώθηκε πάνω στο παρκέ. Αν σε αυτό αθροίσουμε τις αναποδιές με τους τραυματισμούς, εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως αντί για ρόστερ 12-13 παικτών, καλύτερα συνθήκη 14-15, ακόμα κι αν είναι (κάποιοι) φτηνότεροι.
Όταν, στην πιο κρίσιμη περίοδο, χάνεις τον Στρέλνιεκς στα παράθυρα, είναι λογικά να τα… καταριέσαι. Θέλετε να το προεκτείνουμε; Αν ο Ολυμπιακός «υποχρεωθεί» να μετοικίσει, υπάρχει έστω ένας που πιστεύει ότι θα προσφέρει τους παίκτες του στην Εθνική Ελλάδας, με ενδεχόμενο κίνδυνο τραυματισμών; Τροφή για σκέψη…
Με τους «ερυθρόλευκους» να έχουν φτάσει στο (πρόωρο) τέρμα της διαδρομής, το… ταμείο είναι υποχρεωτικό. Από τα πολλά στραβά του δεύτερου μισού (και κάποια από το πρώτο, όπου σαφώς η εικόνα ήταν καλύτερη) πιστεύω ότι χειρότερη ήταν η στατική εικόνα κάποιων επιθέσεων. Αργές κινήσεις, αλλά και κάποιες στιγμές απουσία πάθους κι εγωισμού.
Δεν είναι ο ποιοτικότερος παίκτης του ρόστερ, όμως ο Ουέμπερ ενσαρκώνει την εικόνα του σύγχρονου μπάσκετ, που θα ήθελε (κι έπρεπε) να παίζουν οι «κόκκινοι». Διαρκής ενέργεια, πάθος, βουτιές στο παρκέ, ακόμα κι ο τρόπος που επέστρεψε από τα αποδυτήρια όταν τραυματίστηκε. Ναι, είναι σε κάποιες φάσεις άτσαλος κι επιπόλαιος, πρέπει να μάθει καλύτερα το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αλλά κάπως έτσι πρέπει να είναι ο Ολυμπιακός του αύριο.
Μια ομάδα αποτελούμενη από διψασμένους παίκτες, που να έχουν ενέργεια, που να μπορούν να παλέψουν και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ξαναγράφω, για να μην παρερμηνευτεί: Όχι ότι είναι το καλύτερο που έχει να δείξει ο Ολυμπιακός, αλλά είναι αυτό που ζητούν οι καιροί. Λιγότερο ποιοτικός, περισσότερο αθλητικός, υπερβολικά παθιασμένος και διψασμένος για διάκριση.
Μα, κάπως έτσι δεν ήταν τα πιτσιρίκια του Ίβκοβιτς το 2012; Μόνο που από τότε πέρασαν επτά χρόνια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι «ερυθρόλευκοι» χρειάζονται ανανέωση των κυττάρων κι ένα «βαθύ ρόστερ», που θα αντιμετωπίζει και τη μάστιγα των τραυματισμών στον Πειραιά, αλλά θα κάνει καλύτερες τις προπονήσεις, καθώς θα πρέπει να παλέψουν για να μπουν στη 12άδα.
