Ο Νικ Καλάθης παραχώρησε συνέντευξη στην Euroleague και αναφέρθηκε στους τέσσερις σπουδαίους ”κοντούς” του ελληνικού μπάσκετ. Ο λόγος για τους Δημήτρη Διαμαντίδη, Βασίλη Σπανούλη, Θοδωρή Παπαλουκά και Νίκο Ζήση.
«Είναι τιμή να συμπεριλαμβάνομαι μαζί με τέτοιου είδους παίκτες. Ελπίζω να γίνω τύπος του παίκτη που ήταν κι ελπίζω ακόμα και να τους ξεπεράσω. Τους θαυμάζω όλους. Είναι σπουδαίοι άνθρωποι και έχουν εκπροσωπήσει πολύ καλά το ελληνικό μπάσκετ, εντός και εκτός παρκέ. Ο Παπαλουκάς και ο Διαμαντίδης έχουν ενασχόληση με ακαδημίες μπάσκετ πλέον, αλλά ο Ζήσης και ο Σπανούλης κάνουν επίσης πράγματα για το ελληνικό μπάσκετ. Ως παίκτες, θεωρούνται από τους σπουδαιότερους όλων των εποχών στην Ελλάδα, και πέρα από αυτό είναι ακόμη καλύτεροι άνθρωποι και τους θαυμάζω για αυτό»
Για την πρώτη επαφή με τον Παπαλουκά: «Άκουσα για τον Παπαλουκά όταν η Ελλάδα νίκησε τις ΗΠΑ. Ήταν το μεγάλο όνομα και η πρώτη φορά που τον έμαθα».
Για εκείνο που ξεχωρίζει από τον Διαμαντίδη: «Ήταν απίστευτο να παίζεις μαζί του, γιατί δεν είναι καθόλου εγωιστής ως παίκτης. Δεν χρειαζόταν καν να σουτάρει την μπάλα για να οδηγήσει την ομάδα του. Όλοι αγαπούν να παίζουν μαζί του. Ήταν απίστευτος στην άμυνα και μπορούσε να εξουδετερώσει τον καλύτερο παίκτη κάθε ομάδας πολύ εύκολα. Έκανε δύσκολο για τον άλλο το σκοράρισμα τόσο κοντά όσο και μακριά από την μπάλα. Ήταν εξαιρετικός σε αυτό.
Ο Διαμαντίδης είχε μεγαλύτερη επιρροή στο παιχνίδι μου επειδή έπαιξα μαζί του για αρκετά χρόνια, έκανα προπονήσεις μαζί του κάθε μέρα. Σίγουρα με ενέπνευσε πολύ κι έμαθα πολλά από εκείνον. Έμαθα πολλά από τον Σπανούλη στην πρώτη μου χρονιά στον Παναθηναϊκό, αλλά σίγουρα το ότι ήμουν δίπλα στον Διαμαντίδη με έμαθε πολλά»
Για τους Σπανούλη και Ζήση: «Ο Ζήσης και ο Σπανούλης μιλούν για το μπάσκετ 24 ώρες και 7 ημέρες την εβδομάδα, αυτό είναι προφανώς που τους κάνει καλούς φίλους. Μπορείς να μιλάς όλη την μέρα μαζί του και εγώ το έκανα αυτό πολύ. Δεδομένα αγαπούν το παιχνίδι και κάθε είδος πρωταθλήματος, το ΝΒΑ, την Ευρώπη το κολέγιο. Τα ξέρουν όλα. Εξαρτάται από το είδος ανθρώπου που είσαι. Προφανώς μου αρέσει το μπάσκετ, επομένως είμαι πάντα δίπλα τους, συζητώ και ανταλλάσσω απόψεις για το ποιος είναι καλύτερος σε καθετί.
Ο Μπίλι είναι ένας απίστευτα σκληρά εργατικός παίκτης και ένας από τους πιο σκληρούς που έχω δει ποτέ. Η νοοτροπία του στο γήπεδο του επιτρέπει να κάνει τόσα πολλά πράγματα, πάντα μπορείς να βασίζεσαι σε αυτόν όταν χρειάζεσαι ένα μεγάλο σουτ. Ξέρει πώς να κερδίσει και πώς να πάρει ένα παιχνίδι στο τέταρτο δεκάλεπτο. Και το κάνει να φαίνεται εύκολο».
Για τον Παπαλουκά: «Συνέβαλε στο να αλλάξει η ιδέα του πόιντ γκαρντ στην Ευρώπη, όντας τόσο ψηλός και με καλό έλεγχο της μπάλας. Οι ικανότητές του στην πάσα ήταν οι καλύτερες μπορούσες να βλέπεις στο γήπεδο. Έβλεπε γήπεδο και έτρεχε την ομάδα όπως λίγοι άλλοι. Έπαιξα εναντίον του αρκετές φορές και αγαπούσα να βλέπω πόσο έξυπνος ήταν και πόσο γνώριζε το παιχνίδι».
Για τη σεζόν 2009-10: «Ήταν δύσκολο, ειδικά την πρώτη μου χρονιά, να με μαρκάρουν τόσο ο Σπανούλης, όσο κι ο Διαμαντίδης, αλλά κι ο Γιασικεβίτσιους. Είχαμε μια απίστευτη ομάδα κι ήταν δύσκολα κάθε ημέρα στην προπόνηση. Με έκανε καλύτερο».
Για τα στοιχεία που θα ήθελε να έχει από τον καθένα: «Από τον Ζήση θα επέλεγα τα σουτ από μέση απόσταση μετά από ντρίπλα. Είναι ένας τους καλύτερους σουτέρ. Από τον Διαμαντίδη θα επέλεγα την αμυντική ικανότητα, δυσκόλευε τον οποιονδήποτε. Από τον Παπαλουκά την ικανότητα στις πάσες και από τον Σπανούλη τα μεγάλα σουτ, φυσικά».
