Το πόσο σημαντικό είναι το ραντεβού της Παρασκευής στο ΣΕΦ, το αναλύσαμε στο προηγούμενο άρθρο μας. Υπάρχει κάτι, που πολύς κόσμος παραβλέπει, αλλά οι ομάδες πρόδηλα έχουν στον νου τους: Ότι στην πραγματικότητα δεν περνούν οκτώ ομάδες (αυτό είναι το τυπικό σκέλος), καθώς από τις συγκεκριμένες θέσεις οι τρεις έχουν καπαρωθεί, οι άλλες τρεις οδηγούν σε αδιέξοδο και μόνο δύο έχουν… θέα στο φάιναλ φορ.
Ας δούμε, λοιπόν, την πραγματική μέτρηση, για να αντιληφθούμε όλοι πόσο ανεβαίνει ο βαθμός δυσκολίας του ντέρμπι. Οι τρεις πρώτες θέσεις έχουν «κλειδώσει». Η Φενέρμπαχτσε έχει 14 νίκες, ο Ολυμπιακός 9 και ο Παναθηναϊκός 7. Δεδομένου ότι αμφότεροι έχουν ηττηθεί εντός έδρας, άρα θα είναι τουλάχιστον δύσκολο να επικρατήσουν στην Κωνσταντινούπολη, δεν μπορούν να την κυνηγήσουν.
Η Ρεάλ έχει 12 νίκες, στη θεωρία του πράγματος ο Ολυμπιακός την προλαβαίνει, αλλά αυτό προϋποθέτει ότι οι «ερυθρόλευκοι» θα νικήσουν στη Μαδρίτη, κάτι εξόχως δύσκολο. Ίσως να είναι πιο ρεαλιστικό το σενάριο να προσπαθήσουν να ξεπεράσουν την ΤΣΣΚΑ, η οποία έχει 11 νίκες (έχει χάσει κι από τον Παναθηναϊκό), όμως κι αυτό μοιάζει ουτοπικό.
Η εικόνα των τριών πρώτων (Φενέρ, Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ) δείχνει ότι κάπως έτσι -δίχως να έχει σημασία ποιος θα είναι πρώτος και ποιος… τρίτος- θα τελειώσουν τη χρονιά. Κι εδώ αρχίζει η… ανάποδη μέτρηση. Όποιος βρεθεί στο 6, 7 και 8, θα πέσει πάνω σε μεγαθήριο και μάλιστα με μειονέκτημα έδρας.
Όχι πως θα είχε μεγάλη διαφορά, αν είχε πλεονέκτημα έδρας, αλλά αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο. Η εικόνα των ομάδων οδηγεί στο συμπέρασμα πως όποιος τερματίσει στις τρεις τελευταίες θέσεις της οκτάδας, στην ουσία έχει μόνο στατιστικές πιθανότητες να βρεθεί στο φάιναλ φορ. Ας μην ξεχνάμε ότι πρόπερσι και πέρυσι Φενέρ και Ρεάλ απέκλεισαν τον Παναθηναϊκό, ο οποίος είχε πλεονέκτημα έδρας (αν αυτό διδάσκει κάτι για το… μέλλον).
Όποιος δεν θέλει να κυνηγά ανεμόμυλους και να μείνει στην… επιτυχία της πρόκρισης στα πλέι οφ, πρέπει να αποφύγει τις θέσεις 6-8. Στην ουσία, λοιπόν, κυνηγά δύο θέσεις: την τέταρτη και την πέμπτη. Ανεξάρτητα με το ποια θα είναι αυτή (αν και στην περίπτωσή μας το πλεονέκτημα έχει ιδιαίτερη σημασία) αντίπαλος θα είναι είτε η Αναντολού Εφές, είτε κάποιος εκ των υπολοίπων, είτε ο «αιώνιος» αντίπαλος, αν μπορούσαν να τερματίσουν κι οι δύο τόσο ψηλά.
Στην τελευταία περίπτωση θα είχαμε με σιγουριά ομάδα στο φάιναλ φορ, όποιος κι αν περνούσε, αλλά μακριά πήγαμε. Ακόμα και με μειονέκτημα έδρας, από την Εφές και κάτω όλοι είναι αντιμετωπίσιμοι. Υπολογίσιμοι, αλλά όχι μεγαθήρια. Ως εκ τούτου, ο ρεαλιστικός στόχος είναι να φτάσει κάποιος στη χειρότερη στην πέμπτη θέση. Ειδικά από τη στιγμή που οι τρεις «μεγάλοι» δεν έχουν ακολουθήσει πορεία σαν την περσινή της Ρεάλ, ή την προηγούμενη της Φενέρ.
Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι ο Ολυμπιακός θέλει να διατηρήσει τα… κεκτημένα και να φτάσει στις 10 νίκες, μένοντας στα υψηλά βαθμολογικά στρώματα. Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν το «πρέπει» και στον επόμενο αγώνα με την Μπασκόνια, για να αρχίσει να σχηματίζεται ο καρπός, από την -ως τώρα- εκτός έδρας σπορά. Δεδομένου ότι θα έχουν τρεις νίκες διαφορά από τον «αιώνιο» αντίπαλο και σαφώς καλύτερο πρόγραμμα, ίσως δεν έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον για τη μεταξύ τους διαφορά.
Ο Παναθηναϊκός με νίκη πλησιάζει τον «αιώνιο» αντίπαλο στη μία νίκη διαφορά, έχοντας το απόλυτο προβάδισμα σε περίπτωση ισοβαθμίας, αφού θα μετρά δύο θετικά αποτελέσματα σε ισάριθμες συναντήσεις. Δεν είναι, όμως, μόνο ο Ολυμπιακός αντίπαλός του.
Αν κατορθώσει να κρατήσει κάτω από τις 10 νίκες τους «κόκκινους», θα δημιουργήσει ένα νέο γκρουπ με πολλές ομάδες που θα έχουν μια νίκη απόσταση. Επειδή υπάρχει ορατό το ενδεχόμενο πολλαπλής ισοβαθμίας, η διπλή νίκη επί του Ολυμπιακού θα είναι ένα μαξιλαράκι ασφαλείας.
Από την άλλη, αν οι «πράσινοι» ηττηθούν, γνωρίζουν πως τα περιθώρια για να κυνηγήσουν την πέμπτη θέση θα έχουν στενέψει δραματικά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
