«Μάθε παιδί μου γράμματα…»! Σε μια συνάντηση… εκπαιδευτικού χαρακτήρα όλοι πήραν το μάθημά τους, κάποιοι φάνηκε ότι είχαν κάνει την εργασία τους, άλλοι ότι θα χρειαστούν πολύ… διάβασμα. Ο Ολυμπιακός ήταν ο μεγάλος νικητής, πέτυχε το απόλυτο (διπλή νίκη, καθώς πήρε και τη διαφορά, για παν ενδεχόμενο) και πλέον έχει… μείον έναν αντίπαλο.
Ας ξεκινήσουμε το… διάβασμά μας από τα μαθηματικά. Οι «ερυθρόλευκοι» έφτασαν στις 10 νίκες, οι «πράσινοι» έμειναν στις 7, οπότε -μετρώντας και τη διαφορά που πήραν- έχουν 4 νίκες απόσταση. Η λογική λέει πως στο τέλος θα τερματίσουν πάνω από τον «αιώνιο» αντίπαλο, αφού πρέπει να έρθουν τα πάνω κάτω για να καλυφθεί η απόσταση.
Αφήνουμε το μάθημα… ψυχολογίας, γιατί είναι εύκολο το κεφάλαιο και πάμε στο διάβασμα του αγώνα. Ο Ντέιβιντ Μπλατ ήταν πιο διαβασμένος από ποτέ. Ίσως γιατί βρέθηκε… δεύτερος σερίφης στην άκρη του πάγκου κι ήθελε να δείξει ότι αυτός είναι ο πιο καλός ο μαθητής. Μελέτησε τον τρόπο που έπαιξε άμυνα ο Παναθηναϊκός με την ΤΣΣΚΑ και πήγε το παιχνίδι στο χαμηλό ποστ.
Το… απροειδοποίητο διαγώνισμα ήταν η συμμετοχή του Μάντζαρη. Παίκτης που έπαιξε πολύ καλή άμυνα στον Καλάθη και αποδιοργάνωσε την «πράσινη» επίθεση, μετέφερε με ηρεμία την μπάλα στους ψηλούς, ο Μιλουτίνοφ απέδειξε ότι είναι κορυφαίος σέντερ στην Ευρώπη, ο Πρίντεζης τον «τάισε», βάζοντας δύσκολα στους προσωπικούς του αντιπάλους κι οι «ερυθρόλευκοι» πήραν το πάνω χέρι.
Ο Ρικ Πιτίνο έχει ιδέες, αλλά ακόμα μαθαίνει το υλικό που έχει στα χέρια του. Το πρώτο «αιώνιο» ραντεβού ήταν διδακτικό γι’ αυτόν, ενδεχομένως για όλο τον οργανισμό του Παναθηναϊκού, που πρέπει άμεσα να βρει τρόπο ενίσχυσης, αρχικά μ’ έναν παίκτη στην περιφέρεια. Ο Αμερικανός είναι σπουδαίος κόουτς, έκανε εντυπωσιακό ντεμπούτο, που είχε την υπογραφή του, αλλά στο ΣΕΦ νικήθηκε από τον Μπλατ.
Εντάξει (το είχαμε γράψει μετά το ματς με την ΤΣΣΚΑ) θέλει να παίρνουν ευθύνη οι παίκτες του στην άμυνα, να σταματήσουν να κρύβονται, αλλά όταν βλέπεις πως δεν μπορεί κανείς από τους ψηλούς σου να παίξει δίχως κάλυψη τον Μιλουτίνοφ, κάνε κάτι διαφορετικό.
Ο Ολυμπιακός παζάρεψε (δίχως λόγο) τη διαφορά κι ίσως πρέπει να μάθουν οι παίκτες του ότι ο διάβολος (ενίοτε και το καλό πλασάρισμα) κρύβεται στις λεπτομέρειες. Για παράδειγμα όταν -με «καθαρό» μυαλό- ο Μπλατ ζήτησε να αστοχήσει στη δεύτερη βολή ο (εκτός τόπου και χρόνου) ΛεΝτέι έδωσε δικαίωμα, διεκδικώντας δίχως λόγο το ριμπάουντ, στον Παναθηναϊκό να μεταφέρει την μπάλα στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Αν ο (αρνητικότατος) Γκιστ δεν ξόδευε την ευκαιρία, ο Παναθηναϊκός θα είχε σώσει κάτι.
Ο Στρέλνιεκς ήταν μαζί με τον Μιλουτίνοφ οι καλύτεροι των νικητών, όμως ο Παπανικολάου ήταν αυτός που πήρε εξαιρετικό βαθμό. Ο Γκος είχε καλά και κακά διαστήματα, ο Σπανούλης δεν είχε επίδραση στο παιχνίδι, ο ΛεΝτέι ήταν… αδικαιολογήτως απόντας.
Στην αντίπερα όχθη, ο Μήτογλου στο πρώτο μισό, ο Λεκαβίτσιους στο δεύτερο, σε μια βραδιά που όλοι έγραψαν κάτω από τη βάση. Τραγικός ο Λοτζέσκι, επηρεασμένος από την περιπέτειά του ο Παππάς, ο Καλάθης σκόραρε όταν όλα (ως προς τον νικητή) είχαν κριθεί.
Το πιο σκληρό μάθημα πήρε ο Παπαπέτρου. Μπήκε στη λογική της εξέδρας, άφησε να παίξουν με το μυαλό του, θέλησε να κάνει το κάτι παραπάνω και τα έκανε θάλασσα. Ο βαθμός για ένα λευκό χαρτί γεμάτο μουτζούρες, ήταν ανάλογος με τους πόντους που πέτυχε (2).
