Οι θιασώτες των ιστοριών, που περιέχουν ποτήρια, πρέπει να λατρεύουν τον φετινό Ολυμπιακό. «Μισοάδειο, ή μισογεμάτο», «θα σπάσω κούπες…» και βάλτε ό,τι άλλο θέλετε. Ο φετινός Ολυμπιακός προσφέρεται για να… τσουγκρίσουμε απόψεις.
Ακόμα ένα ποτηράκι ήπιε στον Χολαργό και ο μούστος (με τα πολλά) δεν ξίνισε. Όπως συνέβη στην Κύμη και στον Προμηθέα, οι «κόκκινοι» διαπραγματεύτηκαν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο ένα παιχνίδι που -υπό κανονικές συνθήκες- έπρεπε να είχαν κάνει νωρίτερα δικό τους. Αυτό από μόνο του είναι σημείο αναφοράς.
Βάσει μπάτζετ, βάσει έμψυχου δυναμικού, αλλά κυρίως βάσει στόχων ο Ολυμπιακός έπρεπε να καθαρίζει αυτά τα ματς χωρίς να φτάσει στο τελευταίο σουτ, δίχως να κινδυνέψει. Ο απαισιόδοξος θα πει πως κάποια στιγμή ο Ολυμπιακός θα την πατήσει, ο αισιόδοξος ότι καλώς ή κακός ελαχιστοποιούνται οι παγίδες.
Η άλλη όψη του νομίσματος είναι πως οι ερυθρόλευκοι παρότι ρισκάρουν παίρνουν το αποτέλεσμα που θέλουν. Κάποιος μπορεί να το θεωρήσει εύνοια της τύχης, άλλος ικανότητα, καθώς δεν γίνεται κάθε φορά η τύχη να φοράει κόκκινη φόρμα, ό,τι και αν πιστεύετε το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι αντίστοιχες… τρέλες περασμένων ετών οδήγησαν σε γκάφες και ο Ολυμπιακός έχασε το πλεονέκτημα σε… ουδέτερες έδρες (όχι στο ΣΕΦ ή στο «Νίκος Γκάλης»).
Για όλα αυτά, βέβαια, η εξήγηση βρίσκεται στη λειψανδρία. Ο Μπλατ δεν θέλει να ανοίξει το ρόστερ στους 14 – 15 παίκτες, θεωρώντας ότι οι 13 που έχει φτάνουν για τις τρεις διοργανώσεις. Τα αποτελέσματα καθορίζουν το επιτυχημένο της σκέψης και ως τώρα (σε γενικές γραμμές) τον δικαιώνουν.
Αν το vivere pericolosamente είναι τρόπος ζωής για τον προπονητή του Ολυμπιακού, οι φίλοι της ομάδας είναι υποχρεωμένοι να το συνηθίσουν. Άλλωστε και η προσθήκη ενός – δύο παικτών που θα έκανε την απουσία του Γκος και την «απουσία» του Λεντέι να είναι απλά καταγραφεί στο φύλλο αγώνα, δεν έχει αποδείξεις. Ποιος μας λέει ότι αυτός που έπρεπε να μπει στα παπούτσια του Γκος θα έδινε λύσεις; Το δόγμα «όλοι οι καλοί χωράνε» έχει πάψει να είναι κυρίαρχο στο μπάσκετ, αλλά από την άλλη και το πολύ ζόρι δεν κάνει πάντα καλό.
