Θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε κρίση, επειδή ηττήθηκε από τη Φενέρμπαχτσε. Ήταν αγώνας, όπου κάθε αποτέλεσμα ήταν… λογικό, ως εκ τούτου η συζήτηση δεν γίνεται για τη συγκεκριμένη αναμέτρηση. Γίνεται και γι’ αυτή. Οι «πράσινοι» είναι προβλέψιμοι, δεν έχουν χημεία, δεν παίζουν καλό μπάσκετ, δεν είναι αποτελεσματικοί. Δεν, δεν, δεν…
Ας ξεκινήσουμε από τη συγκεκριμένη βραδιά. Ο Τσάβι Πασκουάλ επέλεξε να ΜΗΝ χρησιμοποιήσει τον Στεφάν Λάσμε, δίχως να υπάρχει κάποιο πρόβλημα τραυματισμού. Άφησε 22.17’’ τον Λάνγκφορντ να βολοδέρνει στο παρκέ (4 πόντοι, με 1/2 δίποντα, 0/1 τρίποντο, 2/2 βολές, 1 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 1 λάθος). Στην άμυνα έτσι κι αλλιώς είναι «σημαδεμένος» από τους αντιπάλους, όταν παίρνει όλες κι όλες τρεις προσπάθειες, δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Αντίθετα, ο Νίκος Παππάς έπαιξε μόλις 15.38’’, όταν ήταν εμφανές από τη γλώσσα του σώματος πως ήταν ο μόνος που το πίστευε. Σε αυτό το διάστημα πέτυχε 13 πόντους (3/3 δίποντα, 2/6 τρίποντα, 1/1 βολή, 2 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 1 λάθος).
Σε όλο το πρώτο ημίχρονο οι δύο πόιντ γκαρντ είχαν δύο πόντους κι αυτούς με το λέι απ του Λεκαβίτσιους στην εκπνοή. Κι αν ο Καλάθης είχε εκρηκτικό τρίτο δεκάλεπτο, ήταν και πάλι μετριότατος για Καλάθης, ο δε Λεκαβίτσιους είναι «λίγος» για μπακ απ.
Όλη η εικόνα μέσα από ένα ερώτημα: Έχει ο Παναθηναϊκός ελπίδα (και μαζί την πολυτέλεια) να παίζει με έναν ξένο λιγότερο (Λάσμε), να παίρνει 11 πόντους από τους δύο θεωρητικά καλύτερους επιθετικούς του (Τόμας – Λάνγκφορντ) και να έχει τον Λεκαβίτσιους να κάνει ένα καλό παιχνίδι στα 10;
Αυτή η ομάδα είναι του Τσάβι κι αυτός πρέπει να βρει λύσεις. Είναι ώρα αποφάσεων, πριν χαθεί το τρένο, καθώς υπάρχει ένα εύκολο ραντεβού (Νταρουσάφακα εντός) και μετά το ταξίδι στη Μαδρίτη (Ρεάλ), η υποδοχή της Αρμάνι και της ΤΣΣΚΑ και μετά το «αιώνιο» ντέρμπι. Αγώνες δύσκολοι, που κάθε αποτέλεσμα είναι πιθανό και το «τριφύλλι» δεν έχει πολυτέλεια να χάνει άλλους βαθμούς, ειδικά με την αναιμική του εκτός έδρας παρουσία.
Όταν γνωρίζεις την ήττα από τη Φενέρμπαχτσε δεν χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου, αλλά όταν δεν παρουσιάζεις την παραμικρή βελτίωση, όταν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις απλές συνεργασίες, όταν οι περιστροφές είναι κακές, τότε δεν μπορείς να ζητάς πολλά.
Αντί επιλόγου: Οι όποιες αναιμικές (ελάχιστες) αποδοκιμασίες δεν συνιστούν σημείο αναφοράς. Το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της εξέδρας άδειασε 2.5 λεπτά πριν τη λήξη, σίγουρα προβληματίζει.
